godz. 18:02

I widzę Cię na nowo. Znowu w tej sukience, znowu z tym spojrzeniem i sztucznym uśmiechem które doprowadzało mnie do szału, znowu wszystko dookoła kojarzy mi się z Tobą, znowu, po raz kolejny każda moja bluza i koszula pachnie Tobą. Wszędzie czuje słodki zapach Twojego pokoju. Wystarczyło jedno, krótkie wspomnienie.

Ile razy łapałem się za głowę i nie dowierzałem temu co ktoś mówi? Ile razy uwierzyłem w coś na co w życiu bym nie wpadł? Ile razy dałem się omotać i uwierzyć w racje kogoś innego? Ile razy uwalniał się we mnie skurwiały demon kiedy ktoś nie chciał uwierzyć w to w co ja wierzę? Ile razy uświadamiałem coś sobie a następnie odrzucałem to? Na pewno tak dużo że nie jestem w stanie tego zapamiętać bo z takimi rzeczami stykam się w każdy dzień, w każdą godzinę mojego życia. Nie wierzyłem, że będę musiał sobie radzić z takimi niepozornie wyglądającymi sprawami, nigdy, nawet nie pomyślałbym, że trzeba będzie sobie zawracać tym głowę, wszystko było proste, wszystko była takie przejrzyste, niekiedy mniej, kiedy indziej bardziej. Aż tu jebut, trach, ciach, spadłem w wieżowca moich poglądów, wartości, myśli i uzasadnionych przez doświadczenie teorii... wszystkich uzasadnionych teorii, tylko nie dotyczących relacji damsko-męskich.

Woodstock 2010
Mój pierwszy Woodstock
ŚWIETNY WOODSTOCK!!!

Ostatni wieczór imprezy, pośród wszechobecnego kurzu, tłoku ludzi, ja wraz z dwoma kumplami (a raczej zachlajmordami) zmierzamy pod główną scenę wracając z wioski piwnej. O tym że każdy z nas był już nieźle pomielony nie muszą wspominać ale to zrobię, czułem że zamiast krwi w moich żyłach gotuje się browar. Nagle, nie wiadomo skąd przed nami stanęły 3 siksy (z 17 lat) i jak chórek gregoriański wykwiczały "Zbieramy buziaki, każdy z Was da nam po jednym, ale szybko bo musimy iść na pociąg". Moje zajebane oko podpowiedziało mózgowi że one nie mają żadnych toreb a co najważniejsze ta trzecia jest nawet ładna. No to po kolei. Pierwsza. Buzi buzi buzi. Druga Buzi buzi buzi. Trzecia. Buzi buzi..... "Ej daj jej buzi" - zwraca się do mnie pierwsza dziewczyna. "Zaraz mamy pociąg" - mówi druga.

W tym momencie mój mózg połączył swe siły razem z moim językiem
"Nie, Ty mi dasz buzi a ja wtedy dam Tobie"

Jak żyć?

Od kilku dni cały czas myślę, analizuje, rozważam, zastanawiam się...
...i w końcu sobie odpowiedziałem, dokładnie wczoraj te kilka dni rozważań przyniosły w końcu swoje owoce z których jutro myślę że będę najbardziej dumny.

Nadmierne eksponowanie swoich emocji oraz totalne ulegnięcie przed nimi jest destrukcyjne, nieprzyszłościowe i nie prowadzi do niczego dobrego. Jest to fakt z którym trzeba się pogodzić i zaufać rozsądkowi i trzeźwemu myśleniu. "Uważaj, szczęście w rozsądku leży"