Witam Panowie !
Nadszedł czas, aby zmierzyć i pokonać problemy, które każdego dnia defraudują własną pewność siebie i obniżają komfort życia emocjonalnego. Przepraszam, że tak poważnie...
Forum czytam już kilka miesięcy, odkrycie go w sieci to strzał w dziesiątkę i szansa na rozwój. Temat kierowany w stosunku (raczej brakiem takowych) relacji z kobietami i rozwoju osobistego.
Zacznę od tego, że mam już 25 lat na karku. Pracuje typowo w branży mechanicznej (spawanie), pieniądze odkładam, inwestuje w sprzęt na rozpoczęcie biznesu. Wystarcza mi na moje potrzeby. Mieszkam na prowincji z rodzicami, generalnie wspierają mnie, a ja im pomagam ze wszystkim. Wcześniej, żyło się biednie i tutaj zaczęły się problemy, które odczuwam do dziś. Jestem bardzo małomówny (dla nieznajomych). Nie chodziłem na żadne urodziny, imprezy, dość słaby ze mnie tancerz. Czasem wychodzę z kumplem na piwo i tyle. W pracy są fajne dziewczyny w moim wieku. Do jednej zarywa Białorusin (dwa lata temu ledwo mówił po Polsku) i świetnie mu to idzie, wychodzą wspólnie na miasto i widzę, że piszą ze sobą, a może już ją bzyka. Od czasu do czasu pozostaje mi Fap Fap, ale to nie uzależnienie. Generalnie to nigdy nie poruchałem. W takim momencie zalewają mnie nerwy, czuję złość i nie mam punktu zaczepienia. Ktoś może powiedzieć, aaa... bo nie masz żadnych zainteresowań/pasji i tak się dzieje nie wzbudzasz ciekawości w oczach kobiety. Od trzech lat często, gęsto pływam na windsurfingu, zainwestowałem w sprzęt, jestem w tym dobry i kiedy tylko dmuchnie ślizgam się po wodzie. Siedzę w garażu i buduję różnego rodzaju meble typu Loft, drzewo i żywica satysfakcja przednia. Nie wyjeżdżam nigdzie na wakacje, nie czuję takiej potrzeby, rzadko planuję urlop dopiero jak sami wyganiają. Hmm..., a może nie dbasz o siebie ? Nie, nie tutaj najlepszy porządek, postarałem się... fryzura, perfum, zęby na swoim miejscu, dobry styl i fason z tego naprawdę jestem zadowolony, klatka wypięta i pewny krok. Nie idealizuje siebie, ale tak jest. Jestem przez to przekonany, że kobieta sama do mnie podejdzie (raz tak było), ale to zły kierunek. Działam społecznościowo w OSP i myślę, aby uderzyć do zawodowej. Skończyłem technikum nie poszedłem na studia, moje wykształcone rodzeństwo napiera, abym coś skończył, maturę zdałem, ale nie uzyskałem super wyników, raczej na typowo techniczny kierunek ciężko się dostać. Motywacja raczej na krótki czas, miałem w planach naukę języków czytanie książek, nauka tańca, lecz coś zaczynałem, a szybko kończyłem, tworzyłem plany dnia, aby zaoszczędzić czas, wprowadzałem zasady szybkiej nauki - wiedza została, ale efektów nie widać. W ciągu ostatnich 3-4 lat nie poznałem żadnej kobiety, z którą stworzyłem jakąkolwiek relacje mowa tu bardziej o wspólnych wypadach, albo częstym kontakcie. Czytając forum znalazłem sporo błędów, które popełniałem. Niestety pewność siebie słaba. Chcę pokonać tą barierę, wziąć życie pełną garścią i dumnie iść naprzód. Na pewno za szybko oczekuję efektów, jest we mnie odrobina perfekcjonisty, myślę, aby każdy krok przeprowadzać w idealny sposób. W pracy też tak jest, jak nie ma porządku to nie biorę się za pracę, każdy klucz i młotek musi być na swoim miejscu.

No dobrze to tak ogólnikowo jak sytuacja wygląda, oczywiście mogę rozwinąć szerzej poszczególne kategorie w dalszej części tematu.
Zastanawiam się jakie kroki wprowadzić w życie, aby to wszystko poukładać. Iść na studia i poznawać fajnych ludzi, a może skupić się na tym co sam oczekuję od siebie i swojej ścieżki rozwoju. Jakie są wasze spostrzeżenia na ten temat ? Na pewno nie podejmuje pierwszego kroku, aby zagadać do dziewczyny i to jest największy błąd. Poczucie humoru raz dobre raz nie. Mam złe przekonania, nie pokazuje dobrych stron i szybko przegrywam.

Wyleje się fala krytyki, ale coś z niej wyciągnę. Dziękuję za wyrozumiałość. Pozdrawiam !