Krótka notka "biograficzna" dla informacji. 2 dychy na karku. Nadal prawik, do 19 roku życia totalne warzywo (gry itd.). Aspołeczność ostra, wyłączyłem się gdzieś koło podstawówki. Dokuczano mi ze względu na wadę wymowy i mała masę. Radziłem sobie z tym po prostu tłumiąc emocję. Grałem w gierki ale nawet w gierkach byłem chujowy bo byłem zawsze niecierpliwy i nie systematyczny nawet w grze. Jaka żenada ;O I tak sobie roślinkowałem. Od czasu do czasu tylko czułem wielkie wkurwienie (rzadko). Miałem też i mam do teraz kilka nerd kumpli z tamtych czasów. Potem trafiłem tutaj (kilka chaotycznych tematów jest w historii) gdy postanowiłem się zmienić. Dzięki podstawom już nie boję się niczego kupić w sklepie. Nabrałem kilka doświadczeń stałem się aż za pewny siebie (sztucznie, to chyba się nazywa brak spójności) dostałem pierwszą zlewkę, podłamałem się trochę i spokorniałem, jednak słabo działałem dalej motywacja znów opadła. Trafiłem na studia stałem się jednym z sympatyczniejszych i lubianych ludzi. Przyszedł czas pierwszych imprez było kilka skandali (jeden nawet opisałem tutaj). Jednak do niczego nie doszło ( i dobrze w sumie) Nastąpiła znowu zniżka bo przestałem się rozwijać. Wiedziałem już czemu i ograniczyłem kilka zjebanych znajomości w których się męczyłem. Wcześniej nie miałem kolegów to teraz gdy już miałem to na siłę się ich trzymałem. Błąd, trzeba się kierować ego i jak się źle czujesz (inne mentalności) to nie można się pakować w to. Tak mi się wydaję. Teraz czuję ulgę. I działam dalej. Do rzeczy jednak. Ogranicza mnie kilka rzeczy.

1) Brak motywacji/słomiany zapał. Najpierw mam potężną energię, która potem szybciutko się wypala. Jednak to wynika z mojego kompletnego braku systematyczności nawet w podstawowych sprawach. Wiem jak z tym walczyć. Po prostu brać się do roboty i nie pierdolić.

2) Mgliście określone cele jeśli chodzi o kobiety. Wypisałem sobie co chciałbym osiągnąć i drogę co do nich. W pierwszej kolejności pozbycie się kompleksów, które mnie trapiły w dzieciństwie i przekucie ich w swoje zalety (mam wadę wymowy ale mam bardzo niski głos, jeśli nauczyłbym się poprawnie wysławiać i artykułować słowa efekty mogły by być niesamowite) Jednak z kobietami nie mogę się zdecydować. Nie wiem czy to mój lęk czy co ale jakoś nie chcę mi się zacząć od randomowej przygody. Aktualnie stanęło przy tym, że najpierw chciałbym nauczyć się rozmawiać swobodnie. NAJPIERW. Chcę być spójny a nie oszukiwać laskę a potem wyjdzie ze mnie spierdol. Nie wiem nie ruchałem to sobie chcę nawet poczekać (normalne to ?XD) byle byłbym z sobą i światem fair. Po prostu chcę dobrze się bawić rozmawiajać z nimi. Chciałbym aby to naturalnie wypławało a nie, że widzę laskę i atakuję jakimś PUA. Bardziej na zasadzie podbijam do ludzi, poznaję, dobrze się bawię, do lasek jak poczuję uczucie, że chcę coś więcej wtedy działam bardziej w wiadomym kierunku. Chcę jednak aby to było naturalne a nie schematyczne.

3)Wspomniane emocje. Mam z nimi problem. Tłumiłem je w sobie długi czas i teraz mam pewne problemy. Pierwsze imprezy zaczęły się dopiero od niedawna. Ja jednak nie potrafię się kompletnie bawić a tańczyć to w ogóle (dwa giga faile) I siedzę i zamulam z browarem. Stoi mi jakiś kołek (roboczo tak nazwałem) i trzymam jakiś "fason" to chyba po prostu ta strefa komfortu za która boje się wyjść. Chyba boję się powrotu do stanu sprzed spierdolenia to wole trzymać pewien fason. Próbowałem alko na rozluźnienie. Jednak doszedłem do wniosku, że nie mogę tego robić. Po pierwsze nie lubię smaku alkoholu, piwa, wódki w ogóle (trochę mi smakuje tylko ciemne piwo), po drugie są tylko dwa wyjścia w moim przypadku albo napierdolenie się jak świnia i zrobienie skandalu albo debila z siebie (zdarzyło się tak z 2 razy) albo idę spać. Nie mam fazy luzu pomiędzy. Do tego po prostu nie czuje się komfortowo z piciem (rodzina alkoholików) i najchętniej bym nie pił nic. Papierosów też nie palę od urodzenia. W tych kwestiach umiem odmawiać stanowczo. Ogólnie jestem przeciwko nałogom. Do tego mam tryb wyjebki ale nie takiej pozytywnej (?) tylko wegetatywnej (?). Nie wiem jak to określić podam przykład raz jak pracowałem w wakacje i wyjebałem stos koszów z warzywami, to zamiast lecieć i zbierać i się przejąć to ja apatycznie spokojnie podszedłem z totalnym wyjebaniem i zacząłem powolutku zbierać. Do tego gdyby np. coś się stało np. wypadek ludzie by krzyczeli i tak dalej ja miałbym to w dupie. Tak samo jest na koncertach mimo, iż kocham moją muzykę to bardzo rzadko udaję mi się ponieść emocjom.

4) Flow, gadka itp. Powiązane z punktami 2/3. Zdecydowałem, że chcę najpierw nauczyć się rozmawiać na luzie. Pamiętam jak wziąłem z tej strony dwie rutyny. Nie dość, że zjebanie je wykonałem to jeszcze po chwilowym średnim zainteresowaniu nie było o czym gadać a ja miałem chujowe uczucie, że klepie jakieś wyuczone schematy. Nie dla mnie. Potrafię jednak złapać czasem flow jak mi się wyłączy myślenie "co gadać" itd. Np. jak robiłem podstawy Gracjana, lub kilka razy z ludźmi. Swoją drogą podstawy Gracjana zrobiłem nie do końca (ten mój zapał). Może dobry pomysł zrobić je od nowa? Do tego mimo, iż mam kilka rzeczy do opowiadania to nie zawsze umiem jakoś poprowadzić rozmowę a niby moja opowieść jest zabawna,ciekawa itd. Tak samo jak spotykam ludzi z mojej subkultury (rockowo/metalowa) to mimo, iż widać na pierwszy rzut oka, że mamy wspólny temat to kwestie wypowiadam tak jałowo i na siłę, że nawet tego się nie da uratować. Wypowiadam rzeczy jakoś w zły sposób, ciągle myślę co powiedzieć. Nie wiem czy zadawać pytania, śmiać się, opowiadać żarty, ciężko mi po prostu. Nie piszę jednak po próżnicy byłem na kilkanastu imprezach i po prostu mnie już to męczy. Nie mam ochoty tam iść wolałbym np. siedzieć w domu i robić coś innego. Idę tam dla muzyki i aby popróbować rozmawiać jednak idzie opornie. A spotkałem kiedyś kolesia w pociągu, który gadał o zwykłych rzeczach i o podróżach w taki sposób z taką energią, że zgarnął numery od dwóch lasek na raz. Może to ktoś od Was był ^^ Mi też zdarza się wytwarzać taką energię ale w 0,5% przypadków rozmów. Jak coś to mam jakieś punkty od których mógłbym zacząć. Mieszkam z samymi kobietami jednak oprócz zwykłych rozmów nt. funkcjonowania domu i rachunków nic nie rozmawiam. Skończyłem po samym początku gdy wymusiłem rozmowy ale widziałem zero zainteresowania to odpuściłem. Mam też 2 koleżanki (zdrowa relacja, żadnych podtekstów nie było i nie będzie tak chcę ja i one chyba też, tego akurat nie spierdoliłem, nie pieskuje) i kilka potencjalnych jednak nie ustawiam się z nimi bo boję się ciszy. Raz się tak zdarzyło od tamtej pory unikam jak mogę. Mimo, iż one same inicjują rozmowy/spotkania często.

Macie jakieś porady jak sobie radzić z tymi rzeczami? Konkretne sprowadzenie na ziemię też mile widziane. Część odpowiedzi znalazłem na forum i w necie kilka kwestii zawarłem więc czysto informacyjnie. Najbardziej mnie interesuję kwestia tych emocji i wyluzowanie się. Musiałem założyć temat "pode mnie" bo stwierdziłem, że kto pyta nie błądzi. A chciałbym wracać tylko tutaj po konkretnych akcjach a nie aby te forum narzucało mi wszystko. Kluczę teraz po tematach i staram się wykroić kilka rzeczy i dopasować pod siebie. Wiem, że to ja muszę działać a forum mi nic nie da. Jednak kwestia tych emocji mnie męczy. Rozważałem nawet siedzenie w chacie (w sensie nie na dupie, ale brak kontaktów z ludźmi na melanżach a z innymi po prostu na tyle ile trzeba) i po prostu rozwój. Po jednak kilkunastu imprezach, kilku doświadczeniach stwierdziłem, iż temat nie jest na wyrost i nie jest kolejnym marnowaniem czasu. Wczoraj na imprezie gdy poczułem kołek i pierwszy dyskomfort postanowiłem pierwszy raz opuścić imprezę i wyjść a nie się męczyć. A dzisiaj napisałem ten temat.

Pozdrawiam