Cześć,

żeby Was nie zanudzić, to skupię się na konkretach całej sprawy, kamieniach milowych mojej relacji. Jeśli będziecie potrzebowali jakichś szczegółów, dajcie znać i rozwinę to w odpowiedzi. Ponumerowałem akapity na 5 części, żeby trochę łatwiej się to czytało.

Jestem w związku od 5 lat. Już kilkukrotnie opisywałem różne wątki tej relacji - łatwo to odnaleźć. Niektórzy z forum doradzali, abym zakończył tę relację wtedy, gdy były różne kryzysowe momenty. Ja jednak postanowiłem jeszcze powalczyć o naprawę tej relacji i w większości aspektów - przy zmianie zarówno mojego zachowania, jak i zachowania mojej kobiety - nastąpiła zdecydowana poprawa. Uznałem, że w każdym związku są trudne okresy i naprawienie tego może wzmocnić relację.

1) Około rok po rozpoczęciu związku miałem rozkminy, czy to na pewno "wystarczająca" kobieta dla mnie - chodziło o aspekt fizyczny, styl ubioru itp. W kolejnych miesiącah te rozterki jednak minęły, bo dziewczyna skończyła studia, zaczęła zarabiać i dzięki temu miała też hajs, żeby mocniej o siebie zadbać, kupować fajne ciuchy itp. Aktualnie dla mnie to spokojnie 7/10, a przy wyjściowym/imprezowym outficie to już 8/10.

2) W kolejnych 2-3 latach następował jednak pewien regres w naszej relacji. I tutaj muszę uczciwie przyznać: było w tym dużo mojej winy. Zacząłem traktować moją dziewczynę jako "pewną opcję", która na pewno ode mnie nie odejdzie i jeśli ktoś zakończy związek, to będę to ewentualnie ja. Dość klasyczny przypadek. Uznałem, że już nie muszę się starać, że kobieta ma się podporządkować temu, co ja chcę i co ja planuję. Ona też trochę osiadła na laurach.

No i przez wiele miesięcy byliśmy oboje coraz bardziej sfrustrowani naszymi wzajemnymi zachowaniami. Nieco ponad rok temu doszło więc do poważnej rozmowy zainicjowanej z jej strony. Powiedziała, że potrzebuje przerwy, bo coś się wypaliło. Z racji tego, że mieszkaliśmy już razem, to mieliśmy przerwę, ale jednocześnie widzieliśmy się praktycznie codziennie. I dzięki temu łatwo było mi przywrócić ten związek, ale już z całkowitym odświeżeniem tej relacji z obu stron. Odnowiliśmy też swoje indywidualne zajęcia, poświęcamy teraz na nie dużo więcej czasu (ona nawet zaczęła regularnie chodzić na siłkę, do czego wcześniej bezskutecznie ją namawiałem), dzięki czemu nie spędzamy razem czasu 24h/7.

Mam nieodparte wrażenie, że dla nas obojga był to mocny impuls do tego, aby zresetować nasze - czasami toksyczne - zachowanie. Minął rok od tej przerwy i dziś dogadujemy się tak dobrze, jak na początku związku (oczywiście w znacznie dojrzalszej wersji, bo wiemy o sobie nieporównywalnie więcej). Widzę u niej zaangażowanie w ten związek, ja też staram się już nie dopuścić do ponownej stagnacji.

3) W ostatnim czasie zacząłem się zatem zastanawiać nad tym, że 5 lat związku (choć ja tę przerwę traktuję trochę jak mały reset tego związku) to już trochę najwyższy czas, aby się zaręczyć. Ona w ostatnich latach kilka razy - nie bezpośrednio - przebąkiwała o tym, że kiedyś myślała, iż w tym wieku, w którym jest obecnie, to już będzie miała ustatkowane życie, założoną rodzinę itp. Oczywiście w rodzinie już od dawna jest pewne presja na to, niemniej z tym akurat sobie względnie radzimy i z grubsza to ignorujemy. Niemniej mam teraz pewne rozterki, o które chciałem Was zapytać, bo moim zdaniem one niekoniecznie wynikają ze znudzenia tą konkretną kobietą, lecz pewnym podejściem do kobiet, które być może będzie się powtarzać niezależnie od tego, z kim będę.

Otóż z jednej strony czuję się bardzo dobrze i komfortowo z obecną kobietą, bo teraz bardzo dobrze się dogadujemy, bardzo dbamy o siebie nawzajem, zaskakujemy się i sprawiamy sobie przyjemność. Mamy bardzo zbliżone opinie w istotnych kwestiach (np. posiadanie dzieci, stosunek do finansów itp.). Oczywiście pojawiają się momenty lekkich kłótni i spięć, ale najczęściej zgoda następuje max w ciągu kilku godzin. Emocjonalnie jesteśmy do siebie zbliżeni i jestem pewien, że byłoby mi cholernie żal, gdybym zmarnował potencjał tego związku i z niego zrezygnował. Czuję w niej duże oparcie i staram się dawać jej to samo.

A z drugiej strony co jakiś czas pojawiają się rozkminy o podłożu seksualnym o tym, że... fajnie byłoby jeszcze "pobawić się" z innymi kobietami. Szczególnie, że mieszkam w dużym mieście wojewódzkim i codziennie widzę wiele atrakcyjnych kobiet, co jeszcze częściej wzmaga moje myślenie w tym kierunku.

4) Wiem, że w tym miejscu wielu z Was uzna, że skoro mam takie myśli, to oznacza, że powinienem odpuścić ten związek, jednak... mam wrażenie, że to będzie się powtarzać w każdym innym związku. Dlaczego? Dlatego, że w przeszłości często bardzo szybko przechodziła mi fascynacja nowymi kobietami. Uwielbiałem te pierwsze kilka tygodni/miesięcy, a kiedy już udało mi się "zaliczyć" kobietę, to fascynacja powoli opadała. To chyba właśnie dlatego wszystkie poprzednie relacje trwały u mnie zaledwie kilka miesięcy. Ten obecny związek jest najdłuższy być może dlatego, że trafiłem na kobietę, z którą bardzo dobrze się dogaduję (mimo tych kryzysowych momentów) i to nas przy sobie trzyma mimo różnych zawirowań.

5) I teraz zastanawiam się, czy poddać się popędowi, który podpowiada, że fajnie byłoby jeszcze zaliczyć inne kobiety, czy jednak poddać się rozumowi, który sugeruje, że szkoda zniweczyć tych 5 lat związku z ułożoną, mądrą i atrakcyjną kobietą, a ponadto mając trzydziestkę na karku nie będzie już tak łatwo poświęcać kolejne lata na szukanie odpowiedniej partnerki...

Do 19. roku życia byłem niesamowicie ułożonym i introwertycznym człowiekiem i marzyłem o spokojnym związku z ładną i ułożoną kobietą taka, jak ta obecna. Jednak kiedy poszedłem na studia do dużego miasta, zacząłem korzystać z jego uroków i tworzyłem różne luźne relacje z kobietami i cząstka tego - trochę beztroskiego - stylu życia chyba wciąż pozostała w mojej głowie.

Czy to normalne, że po tylu latach związku facet fantazjuje o seksie z innymi? Czy to u Was częsta sytuacja? Co byście zrobili na moim miejscu? Obawiam się tego, że zwlekając cały czas, niedługo obudzę się z ręką w nocniku i będzie już za późno na podjęcie decyzji, bo kobieta się zniecierpliwi...