Chodzi mi o to, że oddając kobiecie "kierownicę" najczęściej zaprowadzi nas donikąd. Lepiej samemu podejmować inicjatywę i nie zdawać się na wolę kobiety. Przez setki tysięcy lat to mężczyźni podejmowali inicjatywę. Można zasugerować się pewną scenę kabaretową KMN, która o tym traktuje, tj. kobieta próbuje przejąć inicjatywę i facet zgadzając się na jej wolę od razu jest rugany za zbytnią uległość (to chyba nazywało się 'z kim na wakacje' ) Po prostu dla swojego komfortu i bezpieczeństwa interakcji lepiej mieć wysoką tolerancję dla tego typu prób prowadzenia przez kobietę. Nawet jak ona coś proponuje, to warto przejąć nad tym całkowitą kontrolę. Przerzucanie odpowiedzialności na kobietę koncentruje też na niej presję. Pamiętam przykład podawany przez Lovedropa, który aranżował spotkanie z pewną kobietą, a gdy nie pojawiła się na nim, to nawet nawet nie reagował na to, bo był na miejscu z kilkoma innymi i nawet nie zauważył jej nieobecności. Nie dopytywał jej czy się pojawi, albo czemu jej nie ma lub czemu jej nie było, nie kreował wyrzutów sumienia i nie wywierał na niej presji.
Co do podtrzymywania kontaktu, to jest to po prostu zabieg logistyczny. Mam wrażenie, że przez wiele lat istniało przekonanie, że napisać można dopiero po załóżmy 2 dniach od spotkania. Chyba niektórym dalej siedzi to w głowach lub stosują się do tego nieświadomie, aby kompensować swoją nachalność. Ostatnio po prostu z braku chęci nie pisałem z pewną kobietą przez kilka dni, właśnie po spotkaniu i zasugerowała, że jest to "zaniedbywanie" kontaktu. Więc jeśli relacja ma wyglądać zdrowo i naturalnie to należy pisać częściej niż co kilka dni, a nie jedynie w celu ponownego spotkania. Nawet na szkoleniu biznesowym spotkałem się z tego typu analogią, aby stwarzać wrażenie obecności, a nie wyskakiwać jak z kapelusza tylko w jednym, z góry wiadomym celu. Wiec bazując na tym co napisał autor takie mam refleksje i sądzę, że są to dwa główne powody.
Co do treści podtrzymywania kontaktu nie ma to znaczenia, każda rozmowa jest unikalna, najłatwiej jest się odnieść po prostu do tego, o czym rozmawialiście, aby wypełnić ten pomost czasowy, który was dzieli między spotkaniami. I też nie chodzi mi o to, aby pisać nieustannie. Trzeba dozować zainteresowanie i umiejętnie je podtrzymywać. Nie podam sprawdzonego patentu, bo powiem szczerze, że moje rozmowy czasem wyglądają na mało logiczne i pozbawione sensu z punktu widzenia obserwatora, ale większy nacisk kładę na sferę emocjonalną. Ostatnia moja rozmowa dotyczyła tzw. Zwierzęcia Mocy. M.in. o tym rozmawialiśmy na spotkaniu, więc po nim od razu zacząłem wymyślać jakie jest jej zwierzę mocy, było to naturalne podtrzymanie rozmowy i pisaliśmy z przerwami aż do wieczora. To wygląda bardziej harmonijnie w mojej ocenie niż czekanie całego dnia lub kilku na odpisanie i liczenie na to, że temperatura rozmowa wróci ponownie do tego samego poziomu.
W Sztuce Uwodzenia też istnieje analogia tzw. tworzenia przestrzeni dla uwiedzenia "Możesz bawić się z nią w kotka i myszkę, to okazując zainteresowanie, to wycofując się – i wciągając ją w ten sposób głębiej w swą pajęczynę". Na tym według mnie polega uwiedzenie, a nie na oddawaniu się woli kobiety i liczenie, że będzie pamiętała o spotkaniu za kilka dni, kiedy autor sam z własnej woli wycofał się z jej radarów. Tym bardziej, że oddawanie się jej woli jest po prostu owinięciem się wokół jej palca. Teraz to ona pewnie bawi się w najlepsze, a on będzie godzinami zastanawiał się, dlaczego ona go nie chce. To powinno wyglądać inaczej.