Wiem o delegacji.
Wiem z kim jechała, ona i 2 osoby z jej biura. Kolega i kolezanka- obie poznałem.

Po prostu wyobraźnia mnie ponosi, siedzę i ryje sobie beret. Niepotrzebnie.
Wychodzą demony przeszłości. Kiedys byłem mocno wwkrecony a laska kręciła lody na boku.

Cytując klasyka..Kiedyś dałbym sobie za nią rękę uciąć... I teraz bym...kurwa nie miał ręki

Ale mam przynajmniej trochę czasu żeby pomyśleć i zdystansonwać się.

Trzeba chyba sobie po prostu przestać robić ciśnienie na bani i po prostu odpuścić.

Bo czy to że będę sobie ryl tak beret cokolwiek zmieni ? Chyba jedynie to że zacznę wykonywać nerwowe ruchy i zepsuje relacje.
Od ciągłego umartwiania się i wymyślania coraz to dziwniejszych scenariuszy można zwariowac.
A był do niedawna czas że zaczynałem odnajdywać spokój ducha.
Rozwijanie pasji i nie stawianie tej kobiety na pierwszym miejscu powodowało że czułem się lepiej psychicznie. Teraz gdzieś to mi umknęło i za dużo zacząłem znów analizować.

Fiksuje,to prawda ale wolę wykonać nerwowy ruch zakładając tu temat niż dzwonić i ja ciągle kontrolować.

Co do innych kobiet..
Mam opcję ale szanuje swoją obecną kobietę i nie wykonuje ruchów na boku. Może to naiwne ale zawsze sztywno trzymałem się tej zasady.

Dziękuję za Wasze odpowiedzi. Pozwalają mi trochę pomyśleć i zdystansować się.

Fakt, chyba uzaleznilem się od Niej emocjonalnie. Tyle czasu starałem się trzymać garde i się pilnowałem. Szło dobrze.
Nie inwestowałem aż tyle aż do momentu wspólnego zamieszkania. Wtedy się jakoś zacząłem mocniej wkręcać tak naprawde. Ale teraz przez ten wyjazd zacząłem świrować , najgorsze że prawdopodobnie bezpodstawnie.

Przed wyjazdem posprzątała chate i upiekła ciasto.

Wczoraj rozmawialiśmy przez kamerkę, jakaś wydała się na początku zestresowana ale później już było ok.
Niepotrzebnie puściłem jej jeden głupi tekst ale głównie to ona opowiadała jak w delegacji.

Mam nadzieję, że w porę dostrzegłem swój błąd. Chyba nie na tyle poważny żeby cokolwiek spieprzyć. Ale dla mnie to poważny sygnał ostrzegawczy. Ona jest mądra kobieta, pewnie to zauważa ale nic nie mówi.
Tak czy inaczej, Skoro mieszkamy razem, rozmawiamy o dzieciach i wspólnej przyszłości to chyba idzie dobrze. Muszę się trochę zdystansować, nie inwestować tyle i zacząć patrzeć bardziej na siebie niż na nią. Co nie znaczy że zacznę ja zaniedbywać.
Ale jakoś straciłem zdrowy rozsądek, który w miarę udalo mi się osiągnąć i zmienić się na lepsze. Tera mam wrażenie, se wszystko co źle wraca do mnie, wszystkie cechy z którymi walczyłem i które mozolnie staralem się zmieniać.

I to nie jest tak że nic nie robiłem, przez te dni - codziennie robiłem trening (mocny i jakoś to ciśnienie opadało na jakaś chwilę), ogarnąłem trochę dom, spotkałem się ze znajomymi. Wieczorami waliłem browary- było tylko gorzej.
Poza tym praca i codzienny shit.
I potrzeba mi kolejnej pasji. Od jakiegoś czasu mam wrażenie że stoję w miejscu. Dużo trenuje ale jak widać to czasem nie wystarcza.

Kluczem jest chyba to, że przez rozne sytuacji z przeszłości mam problem z zaufanie do ludzi. Duży problem.
Może czas pójść na terapię i przerobić cały ten syf.

Problem w tym, że zakładam z góry czarne scenariusze, niepoparte za bardzo rzeczywistością. Nie dawlaa mi żadnych powodów żeby tak myśleć. A ja I tak się sam nakręcam.

Witam po dwóch tygodniach od całego zamieszania

Kurz już trochę opadł i sytuacja zdaje się być opanowana.

Trochę sie zdystansowalem i mogłem przemyśleć na spokojnie pewne sprawy.

Po jej powrocie z delegacji powiedziałem co mi się nie podobało, przy czym zaznaczyłem że nie chodziło mi o spowiadanie się z każdej rzeczy i zdawanie relacji z całego dnia ale o zwykły telefon czy wiadomosc bo nawet nie wiedziałem co się z nią dzieje, czy wróciła juz do hotelu, jak spędza wieczór, jak ludzie itd.
Proste komunikaty, na które liczyłem a których nie dostałem.

Jednak apogeum było ostatniego dnia. W przeddzień jej powrotu rozmawialiśmy chwilę, gdzie wydała mi się trochę spięta. Pewnie sam też taki byłem. Poprosiłem żeby dała znać następnego dnia jak wyjada- mieli jakieś 8h drogi. Nie odezwała się cały dzień. Wkurwiłem się i wieczorem koło 20 poszedłem na miasto spotkać się ze znajomymi, telefon zostawiłem w domu jak zobaczyłem że nie mam żadnej wiadomości, mimo że umawialiśmy sie na to wyraźnie.

Ona wróciła koło 2 w nocy, mnie nie było. Zrobiła aferę ale szybko jej wyjaśniłem. Miałaś się odezwać, wystarczyło jedno zdanie albo telefon i miałabyś tu gotowa kolację,jednak świadomie mnie zlalas i postanowiłem nie siedzieć w miejscu i czekać tylko zająć się sobą.

Tłumaczyła, że była zmęczona, że nie wiedziała o której beda itd. Same bzdety.

To, że nie dawała znaku życia w trakcie wyjazdu uzasadniała tym, że nigdy nikogo za bardzo nie obchodziło co robi.

Oznajmiłem, ze rozumiem, że tak było ale mnie obchodzi i jeśli chce żeby dalej tak było powinna wziąć to pod uwagę.

Dodam jescze, że po tej całej akcji miała prze kilka dobrych dni mega ochotę na seks i to ostrzej niż zwykle.

Podsumowując.

Nie do końca kupuje jej tłumaczenie o zmęczeniu itd. Dla mnie jest jasne- gdyby miała ochotę i potrzebę to by się odzezwała. Napisanie SMS zajmuje minute. Ja nie znałem jej planu dnia więc nie chciałem jej za bardzo przeszkadzać, ograniczyłem się więc tylko do tego jednego telefonu w środku wyjazdu.

Kilka dni później pokazywała mi jakieś zdjęcia. W galerii miała swoje selfie z tego wyjazdu, stwierdziła że robiła sobie zdjęcie czy dobrze się pomalowała bo było kiepskie światło. Jakoś nigdy wcześniej nie zauważyłem żeby tak robiła. Było jescze zdjęcie pokoju robione z łóżka.

Pominąłem to wtedy bo nie chciałem znowu zaczynać tego tematu.

Jednak od tych dwóch tygodni mam wrażenie, że nie jest to wszystko szczere. Jakoś nie do końca ufam jej w to co mówi, niby nie ma żadnych dowodów na nic ale przeczucie mówi mi, że coś jest nie tak a zazwyczaj się u mnie to sprawdza.

Jak widzicie, Dość dużo wszysko analizuje ale tak już mam, kiedyś myślałem że to coś złego ale staram się ta wadę przekuć w moją zaletę. Z jednej strony odpuścić sobie ciężary na bani, z drugiej korzystać z tego że potrafię obserwować.

Czasem jednak potrzebuje chłodnej oceny z boku.

Staram się skupiać teraz na sobie żeby wrócić na właściwe tory.

Wciąż się jednak zastanawiam, czy może nie przesadzam z tym wszystkim ?

Z drugiej strony, nie czuje specjalnie wsparcia z jej strony, temat niby przegadany ale dla mnie nie zakończony.

Sam nie wiem już co o tym myśleć.