Witam, ostatnie wydarzenia minionych tygodni są troche dla mnie zaskakujące stąd też proszę aby może ktoś chciał zaopiniować moją sytuację, może przeszedł podobne doświadczenie?

Byłem w związku z moja rówieśniczką(po 25 lat),nie mieszkaliśmy ze sobą,ja pracujący w rodzinnej firmie, ona na etacie, ona z wykształceniem wyższym ja ze średnim,ja wierzący nie praktykujący, ona ateistka, ona z dobrymi relacjami z rodzicami, ja odwrotnie ( jednak nie najgorsze!), ja z charakteru choleryk, ona bardziej spokojna, wyciszona, związek trwał aż cztery lata, po drodze mieliśmy różne przeboje, nasze kłótnie z reguły nie były o pierdoły ale jak już się kłóciliśmy to z myślą taką że któreś z nas będzie chciało odejść, jednak zawsze sobie wszystko wytłumaczyliśmy i znaleźliśmy kompromis, na przestrzeni lat było może tak z 5-6 razy m.in nt. zazdrości. seksu, relacji, różnic w poglądach, tego że jestem oziębły( nie przytulam, nie interesuje się) z mojej strony, tego że ona nie interesuje się ogniskiem domowym, tego że ja kłócę się z rodzicami i próbuje i chce w firmie rodzinnej robić coś na własną rękę- w końcu miałem to kiedyś objąć... taka przeplatanka, raz z jej strony były wyrzuty żalu wobec mnie i odwrotnie.

Jednak ostatni rok trochę był dziwnym rokiem, robiliśmy z reguł wszystko jak to robią ''normalne'' pary, jakieś knajpki, wyjazdy, spotkania ze znajomymi, wakacje, rzeczy codzienne, mówienie sobie kocham Cię, dawanie świadectwa miłości, ze mną był o tyle problem że moja relacja właśnie w ostatnim roku uległa zmianie względem rodziców że chciałem znaleźć pracę i wnieść troche spokoju do swojej relacji z rodzicami, długo mi trwało zebranie się w sobie i zaczęcie pracy, jednak między tym wszystkim było coś co mi nie pasowało w mojej dziewczynie, a to że mimo wcześniejszych próśb uprawialiśmy za mało seksu, spotykaliśmy się raptem 3 razy w tygodniu, gdy ją czasem o coś prosiłem ona to nie raz zlewała, robiłem takie typowe męskie rzeczy (naprawienie czegoś) i nie doceniała tego, stawałem się oziębły i obojętny na nią lecz kochać jej nie przestałem, z jej strony przez to co się działo z w relacji z moimi rodzicami powodowało niechęć, czasem dawała mi jakieś radę lecz mnie ten problem tak pochłonął że ich nie zauważałem, to że jej nie dawałem czułości sprawiło że ona poczuła się nie szczęśliwa, lecz mimo wszystko w związku były słowa kocham Cię, robienie wspólnych rzeczy, nie pasowało jej jeszcze to że nie mam planów na przyszłość, czułem taką presję od niej że muszę się oświadczyć, często wspominała o pierścionku, był plan się oświadczyć, na wakacjach we wrześniu ( byliśmy za granicą, nie zrobiłem tego ze względów etycznych dla danego kraju) a później w końcu juz miałem plan gdyż sylwester był już zaklepany w górach...

Słowem końca, moja dziewczyna miała potężna zdolność do duszenia w sobie wszystkich złych rzeczy, ja z reguły często obserwowałem co się dzieje z nią w związku, czy jak ma problemy to zawsze starałem się pomóc jak potrafiłem, czy wysłuchać czy pogadać, te 5-6 razy o których wyżej wspomniałem to były momenty tzw wyciskania z niej problemów jak z cytrynki, kiedy napisałem swoją uwagę odnośnie XxX ona także to robiłą i po tym z reguły następował czas cichych dni i przemyśleń- układały się, do ostatniego tzw ''wyduszenia'' po tym powiedziała mi że ona ma dosyć tego związku, że widać że do siebie nie pasujemy, że ona nie czuje się szczęśliwa, starałem się zrozumieć ale też bronić siebie bo też były rzeczy o które dłuższy czas w związku prosiłem a ich nie dostawałem, powiedziała także że od jakiegoś czasu przestawała mnie kochać, nie wiem od kiedy, chciała przerwy od związku, w poniedziałek się spotkaliśmy i zerwaliśmy(jeszcze zaczęła mówić żebym jej nie podejrzewał że ją zdradziłem,bo miała takiego kolege w pracy, starszy, rozwiedziony,dzieciaty, lecz widziałą w nim jakieś tam wartości i ogólnie często się przekomarzali) ja akurat zacząłem prace od poniedziałku i taki rozgardiasz wyszedł nie fajny, no ale teraz jest okres przemyśleń, smutku żalu.

Zastanawiam się dlaczego mimo tego że gasło już jej uczucie od nie wiadomo kiedy ( podczas tych wszystkich kłótni już też raz zdarzyła się taka sytuacja że jej zaczeło uczucie gasnąć) dalej robiliśmy, planowaliśmy, żyliśmy jak ludzie w normalnym mającym sprawiać wrażenie szczęśliwego związku, wszystko stało się końcem w zaledwie 3-5 dni, a tydzień wstecz się normalnie żegnaliśmy, całowaliśmy i żyliśmy jak gdyby nigdy nic i nic nie dała znać wcześniej (poza tym że dawała sygnaly że mam sam ja przytulić np).

Cóż mam dalej robić według was, proszę o jakiś obcy osąd tej sprawy. ( rozum mi podpowiada że ten ''ładny bucik'' już był za dużo razy klejony i mam odpuścić, ona nie wiem co nawet czuję bo pisała mi tylko że chce przerwy że chce przerwy, nawet własnej autorefleksji nt tego wszystkiego mi nie powiedziała). 30.11 mieliśmy isć na wesele mojego starego kumpla i dowiedziałem się że ona już mu napisałą że zerwaliśmy i ona idzie sama na to wesele, teraz nie wiem czy ja też mam iść czy nie, czy z parą czy bez...

Trochę dużo, ale mógłbym napisać znacznie szerzej ale no starałem się najkrócej jak potrafiłem.

Bardzo bym prosił jeszcze raz o jakąś fachową opinię bo sam nie wiem co o tym myśleć. jestem pogubiony w cholerę tym że działo się to wszystko tak szybko i niespodzianie. Pozdrawiam wszystkich.