Po pierwsze witam na forum. Śledze je od dłuższego czasu.
Byłem z dziewczyną przez prawie 2 lata. Po krótce historia: Dziewczyna o mnie bardzo zabiegała. Ja początkowo byłem zainteresowany tylko na koleżeństwie jednak z czasem przerodziło się to w miłość i zaczęliśmy ze sobą chodzić-standard ;p Moja (była) mimo dośc mlodego wieku jest bardzo doświadoczona zyciowo, od 18 roku utrzymuje sie sama, ukonczyła studia, teraz tez bardzo dobrze zarabia i ma duzo bardziej poukładane w głowie niz dziewczyny w jej wieku , u których (nie wszystkich) tylko chłopacy i imprezy w głowie .Ona wyszła z inicjatywą żeby razem zamieszkać. Nie byłem do końca przekonany, bo uważałem ze jeszcze za krotko jestesmy parą, ale chhyba ona bardziej chciała i stało się. Ona kochała mnie na zabój,, zrobiłaby dla mnie wszystko. Nie widziałem tak zabujanej Kobiety w facecie. Ja oczywiście też ją kochałem/kocham. Ja jestem osobą która bardzo lubi miec swoja przestrzen, pobyc sam wiec mieszkanie w 1 niewielkim pokoju razem stalo sie niełatwą rzeczą. Nie było wielkich spin między nami, ale ja jakoś po czasie nabrałem do niej dystansu. Brakowało mi hmm jakby to powiedzieć - własnej przestrzeni życiowej. Gdy nie było mojej siostry w pokoju obok to układało się nam przyzwoicie. Stałem się dla niej oschly i zimny. Nawet nie dlatego że jej nie kochałem tylko tak po prostu. Ona dawała mi do zrozumienia , ze nie jest do konca szcześliwa. Jestem troche typem samotnika i bycie z kims non stop mnie po prostu meczy. Nasze spedzanie wspolnego po jakims czasie czasu sprowadzilo sie po prostu do bycia ze soba w jednym pokoju,chodzeniem razem biegac i ew czasem gdzies wyskoczylismy ze znajomymi. Nie starałem sie. 2 razy dała mi do zrozumienia ze sie wyprowadzi. Ja niby sie przejałem ale w sumie nic z tym nie robilem. No i stało się. Dziewczyna po prostu mi oznajmiła ze sie wyprowadza. Zrobiła to. Usłyszalem ze sie wypaliła, ze już nie czuje tego co było ze względu na mój ,,chłód", ze brakowalo jej częstych wypadów we dwoje itp i ze sie juz meczyła. Zastanawiam sie jak to wszystko naprawic.. Uświadomilem sobie, że faktycznie spoczocząłem na laurach myśląc że dziewczyna jest moja + meczylo mnie wspólne przebywanie non stop w 1 pokoju.. Wiele rzeczy rozegrałbym inaczej, wiem ze o kobiete trzeba sie cały czas starac zeby czula ten ogien w zwiazku .. Najgorsze ze wiem, że ona dobrze zrobiła odchodzać ode mnie, bo po prostu stąłem sie nieczuły i ona nie czuła się szczęliwa. Nie mówie że cały czas taki byłem, bo oczywiście często było też naprawdę miło. Ogólnie z tego co się dowiedziałem to kobieta wyprowadziłą się, żebym się zaczął o nią starać. Teraz ona ma jakas hustawke. Kiedy byłem u niej, pomagalem w przeprowadzce, ona całowała mnie, mówiła ze mimo wszystko chce byc dalej ze mna, natomiast po 3 dniach, ze jednak woli ulozyc sobie wszystko po swojemu i w ogóle po paru dniach na urodziny dała mi kartkę, że musimy się pożegnać. Tydzień później mieliśmy wyjazd z moją rodziną , gdzie wszystko było załatwione/opłacone itp przed naszym rozstaniem i ona po mojej namowie pojechała, choć przez pare dni się nie odzywaliśmy. Wzięłą mnie na chrzest swojej bratanicy, przedstawiła mnie reszcie rodziny jako chłopaka. Było bardzo miło. Ogólnie przez weekend były te wszystkie czułości, seks itp. Jednak w czasie jednej rozmowy powiedziała, że mam sobie kogoś znaleźć, bo pokazałem że to nie jest ona (jako osoba z która chciałbym spędzić zycie) i że odrzuciłem wcześniej jej uczucia. Znowu w tym tygodniu zero jakiegokolwiek kontaktu z jej strony. Ja dzwoniłem, mówiłem że chce wpasc do niej, a ona ze nie ma czasu, bo ciągle umawia się ze swoją koleżanką z pracy. Ja jej mówie, że chce się postarać, ale ona nie daje mi żadnej szansy, bo w pewien sposób mnie unika i w ogóle nie dązy do jakiegokolwiek kontaktu. W 1 rozmowie tel która oczywiście ja zainicjowalem powiedziala że juz mineloy ponad 2 tygodnie od rozstania i ze widać ze się nie staram i na wszystko jest za pozno. Jeszcze wypomniałą ze dałem sie wyprowadzić. A jak k... miałem nie dać jak ona już miałą mieszkanie załatwione, zapłacone i 1000 razy mówiłem żeby tego nie robiłą, jakieś smieszne listy, kwiaty itp, wiec o co jej chodzi. Nie wiem co mam robić, czy cały czas coś działać, próbować, zjawiać się pod jej domem, czyli stawiać ją przed faktem dokonanym, czy w jaki sposób mam się starać gdy z jej strony nic nie wychodzi. A może po prostu odpuścić w ogóle/odczekać ? Nie mam pomysłów ... Wiem , że mi na niej zależy i to jest TA. Miałem już wiele kobiet i tylko z tym rozstaniem nie mogę się pogodzić, bo z ta kobieta chciałem wziąć ślub. Wydaje mi się że ona nada coś do mnie czuje, ale wydaje mi się że jest to jakiś żal + uczucie miłości z nienawiścia. Podświadomie chce żebym się starał ale odpycha mnie od siebie i nie mam za bardzo jak tego zrobić. Co robić Panowie i Panie ?...