Historia mojej miłośći?

Witam wszystkich, mam 21 lat i jestem w "związku" od dwóch lat

To jest mój pierwszy wpis, więc proszę o wyrozumiałość
Z góry przepraszam na błędy stylistyczne ! ! !

Żeby móc opisać wam mój problem powinienem wrócić pamięcią do podstawówki. Otóż byłem jak wszyscy wiedzą bardzo młodym
człowiekiem, ale już wtedy chciałem mieć dziewczynę i tylko o tym marzyłem. Pragnąłem tego tak mocno, że posuwałem się
do różnych skrajności. Niestety nic nie działało. Uczyła się wtedy ze mną pewna dziewczyna, z która jak juz pewnie się
domyślacie jestem aktualnie w związku. Okres gimnazjalny, o jejku!! Ta dziewczyna mi tak namieszała w głowie. Sam nie
wiedziałem dokładnie czym. Wtedy akurat była już w związku, trochę byłem załamany, nie wiedziałem absolutnie jak
podejść do tematu. Rozmowy w szkole, smsy. No ale kurde wiedziałem, że muszę ją jakoś zdobyć. Ogromnie ją sobie
wyidealizowałem, siedziała w mojej głowie cały czas, nie dawała mi przy tym spokoju.
Szkoła średnia, niestety
rozdzieliliśmy się, ja poszedłem do technikum ona do liceum, chociaż uczyliśmy się nadal w tym samym mieście. Ciągły
kontakt smsowy. Jakiś czas przed jej studniówka napisałem do niej, od tak po prostu wybadać sytuację. Chyba wyczułem,
że nie ma za bardzo z kim iść, lekko zasugerowałem jej w jakiś sposób, żeby ze mną poszła i stało się. Ogromny stres mi
towarzyszył przed tym wydarzeniem, to było coś niesamowitego, poszedłem z dziewczyna moich marzeń na taka imprezę, WOW!
Po studniówce już więcej pisaliśmy, nalegałem na spotkanie, zawsze nalegałem, ale ona nigdy nie chciała. Nagle coś ja tknęło
i zgodziła się ze mną spotkać ! Hura byłem kurde taki podekscytowany, nie miałem żadnego planu na to spotkanie, po prostu
chciałem z nią rozmawiać.
Pamiętam to jak dziś, było tragicznie. To było coś na zasadzie uciekającego króliczka ona się ode mnie oddalała a ja ją
goniłem, goniłem i goniłem. Dostawałem coś czym ludzie z tej strony nazywają "Shit testem" kompletnie w tym tonąłem,
babrałem się w tym jak żuk w gównie, nie rozumiałem zupelnie tej całej gry. Ciągle się zastanawiałem, co jest do cholery
nie tak, ale puki co na razie mniejsza o to. Jeszcze więcej i więcej spotkań. Nigdy sama nie proponowała, czekała na mój
ruch. Nie wiem skąd się to brało, bardzo liczyłem na to, że kiedyś sama zainicjuje jakieś spotkanie, nic z tych rzeczy.
Od razu dała mi do zrozumienia, że to ja mam się o nią starać i,że sama nie będzie proponować spotkań, już dokładnie nie
pamiętam jak na to zareagowałem, ale przyjąłem to oczywiście. HEH, czego to się nie robi dla miłości. 4 miechy spotkań,
oczywiście nie dzień w dzień, ja chciałem często. Dziewczyna trzymała dystans, przez co spotykaliśmy się raz, dwa na tydzień
Spacery, puby. Nagle po jakimś czasie(sam dokładnie nie wiem kiedy to się stało) BĘC! Jesteśmy razem,coś niesamowitego.
W końcu ją miałem, nie zrozumcie mnie źle, nie byłem szczęśliwym. Po pewnym czasie zyskałem kontrolę nad związkiem o którym
nigdy wcześniej sobie nie wyobrażałem. W kilka chwil obudziłem w sobie niezwykła siłę do budowania niesamowitej relacji po między mną
a moją dziewczyną. 4 rok technikum, a zarazem ostatni. Zbliżała się moja studniówka,
więc zaprosiłem moją królową. Było świetnie, do czasu gdy nie chciała się przyznać swoim koleżankom, że nie jestem jej chłopakiem.
Możecie sobie to wyobrazić jak mogłem się wtedy czuć? Wiedziałem, że coś muszę zmienić, aby móc zmienić swoją dziewczynę.
Zastanawiałem się co muszę zrobić by związek dla mnie był szczęśliwszy. Znalazłem stronę, na której aktualnie się udzielam i piszę tego posta.
Nie trafiłem tutaj jak więszkośćludzi, chciałem znaleźć odpowiedz na pytanie jak rozkochać w sobie dziewczynę. Z perspektywy
czasu chyba nadal nie wiem jak to się robi. Próbowałem odkryć w niej i zniszczyć pewną blokadę.W trakcie przebywania z nią
zrozumiałem, że coś ja blokuję, chciałem wiedzieć dokładnie co. Miałem podejrzenia o to, że w przeszłości miała chłopaka
który ją w jakiś sposób zranił. Chciałem przełamać tę barierę i pokazać jej, że ja taki nie jestem i pokazać jej co to prawdziwa
miłość. Ciągle szukałem sposobu jak to uczynić, własnie wtedy trafiłem na tę stronę, szybko zapoznałem się z podstawami i
zacząłem je stosować w praktyce, po jakimś czasie zaczęły one przynosić korzyści. Tak wiele zrozumiałem, ale przez to nie zatraciłem siebie.
Nadal miałem swój styl, najgorsze było dostosowanie całego tego "podrywu" do relacji w związku. To jest serio bardzo ciężka
sprawa. Niech niektórym się nie wydaje, że to jest coś prostego. Wielu z was pisze tutaj i podchodzenia do setów i otwierania ich,
świetnie, to jest może i wyzwanie, ale nie dla mnie. Ja od zawsze chciałem stworzyć coś na wzór "zdrowego" związku, od zawsze coś mnie
w nim gryzło! Za chwilę dowiecie się co. Otóż nieodwzajemniona chęć spędzania czasu wszędzie i o każdej porze, tak wiem, że
niektórzy napiszą, że tak nie powinno to wyglądać, że "nie powinno Ci tak bardzo zależeć, że powinieneś mieć czas dla siebie",
ale ja tego potrzebowałem jak kolejnego oddechu, czegoś bez czego nie mogłem żyć. Dziś w perspektywie czasu, niestety, zacząłem
wątpić w ten związek. Dziewczyna ze snu, wyidealizowana przeze mnie, nie spełnia w żaden sposób moich wymagań. Jesteśmy w tej
chwili oddaleni od siebie o jakieś 400 km, a dziewczyna boi się do mnie przyjechać, boi się mojej rodziny, boi się wszystkiego
co jest związane z jakimś wyzwaniem wobec mnie. Nie chce jej tracić, chcę nadal naprawiać to co zbudowałem, ale z drugiej strony
nie chcę już dalej się godzić na takie postępowanie. Jestem rozdarty pomiędzy logicznym rozumowaniem, a emocjonalnymi wahaniami. Drodzy użytkownicy
co mam dalej robić? Jak mam odzyskać pewność siebie?!

P.S. nie szukam porad w stylu : " chłopie, weź się w garść pokaż, że masz jaja i sam zadecyduj" To serio nie jest ani pomocne, ani budujące.
Pozdrawiam wszystkich szczęśliwych ludzi