Witam. Mam można powiedzieć pewien problem z kobietą. Obaj jesteśmy w młodym wieku, lecz ona jest ode mnie młodsza. Jesteśmy w dosyć dziwnej relacji, która ciągnie się od kilku miesięcy. Jest ona niepewna swych uczuć i bywały momenty, w których zapewniała mnie o "jakichś" uczuciach, a po czasie twierdziła, że jednak nic do mnie nie czuje. Szczerze mówiąc olewałem to co mówiła. Można powiedzieć, że teraz jesteśmy w przyjacielskiej relacji? Nie powinno to tak wyglądać, lecz nie wiem jak mam postąpic na fundamentach, które obecnie są postawione. Od jakiegoś czasu zaczęliśmy często się sprzeczać. Doszło do dosyć mocnej wymiany zdań, w której to ja przesadziłem. Trochę zabiegałem i ostatecznie wszystko wyszło na prostą. Irytują mnie jej zachowania. Mam wrażenie, że ona próbuje sprowadzić mnie do sytuacji, w której to ja będę zabiegał i się angażował. Ona zazwyczaj pisze pierwsza, prędzej czy później w każdym dniu. Nie spotykamy się zbyt często, ma problemy ze śmiałością w realu czego zupełnie nie mogę przełamać mimo długiej znajomości. Często, gdy coś jej się nie podoba (mimo że nie sprawia osoby typu księżniczka, egoistczna itd) zaczyna decydować o tym, kiedy zakończymy naszą rozmowę. Po prostu mnie żegna i chyba liczy, że będe prosił ją o atencję. Jest tak od jakiegoś czasu, mimo że to ja się droczę ona po prostu stwierdza, że mnie pożegna. Zwróciłem jej uwagę i postawiłem sprawę jasno. "Jeżeli zamierzasz tak robić, odpuść. Nie będziemy rozmawiać w ten sposób" - coś w tym stylu. Ona oczywiście jak zawsze atakuje mnie i wspomina o tym, co ją zirytowało i w czym ja źle postąpiłem, że aż musiała tak zrobić. Powiedziałem: "Nie pisz ze mną, przecież się pożegnałaś". Niestety są to rozmowy rodem z podstawówki, ale jestem poziom wyżej bo już w liceum i szczerze mam wrażenie, że to dosyć niedojrzałe posunięcia. Liczę na przeanalizowanie mojego problemu i jakąś poradę. Wszystkiego dobrego dla forumowiczów w sylwestra. Pozdrawiam