Promo ma rację, zapętliłeś się, jeszcze nadbudowujesz to ideą
prawdziwego mężczyzny. Po chuj? ja nigdy nie byłem i nie mam zamiary być "prawdziwym mężczyzną" a na brak chętnych kobiet do łóżka nie narzekam.

Dopóki będziesz reagował nienawiścią na takie sytuacje nie ogarniesz znacznego celu, albo nawet żadnego.

Chłopie ocknij się. Co to niby jest "prawdziwy mężczyzna"? Kolejny pleonazm. Albo ktoś jest mężczyzną, albo nie jest. Proste.

W starożytnej Grecji tym ideałem był typ który dbał o sprawność fizyczną, umysłową i dzielił czas (oraz łóżko) z młodzieńcem stając się jego przewodnikiem w edukacji. We francuskim średniowieczu to był rycerz, który jebał nie swoje żony. W polskim romantyzmie to był koleś który zamiast jebać wolał umierać za ojczyznę. A dzisiaj? mydlana bańka.

Przejrzałem Twój cały blog i pozwolę sobie opisać moje spostrzeżenia.

Po pierwsze, na pewno widać w Tobie zasadniczą poprawę: nie jesteś już tym trzęsącym się z nienawiści do płci pięknej frustratem. Tzn. pewnie dalej jesteś frustratem. Ale przynajmniej wykonałeś pierwszy, zasadniczy krok: uspokoiłeś się. Bezmyślna wścieklizna do niczego Cię nie zaprowadzi: nawet na wojnie, którą tak cenisz (skądinąd mam nadzieję, że to również Ci przeszło: zainteresowanie to jedna sprawa, a chora fascynacja to coś zupełnie innego), szaleńcza szarża na pozycje wroga doprowadziłaby Cię tylko do obłożonej dwukolorową płachtą skrzyneczki.

Nie myśl, że twierdzę, że mnie tego typu myśli nie nachodziły, bo nachodziły - ale zawsze następnego dnia umiałem się w jakiś sposób opamiętać. Nienawiść to całkiem miłe uczucie, ale zwykła pogoda ducha przynosi znacznie więcej radości. A gdy się wpadnie w nałóg, to potem ciężko zeń wybrnąć. Jak to z nałogu.

Co do wspomnianej dziewczyny... widzisz, nie możesz z góry zakładać, że świat kręci się tylko i wyłącznie wokół Ciebie. Powiedz: dlaczego miałaby Ciebie nienawidzić, skoro w ogóle przedtem nie rozmawialiście? Nienawiść, tak jak miłość, nie powstaje ot tak sobie. Musi zostać dokładnie wypielęgnowana. A nawet jeśli robiła to specjalnie... spróbuj ją też zrozumieć: ma chłopaka. Nagle na horyzoncie pojawia się inny koleś wykazujący zainteresowanie. W takim wypadku robiłaby to, co robiła, tylko w jednym możliwym celu: widziała w Tobie zagrożenie dla swojego związku. Związku może nie idealnego czy starego, ale jednak związku. Dopuszczała do siebie myśl, że możesz okazać się na tyle atrakcyjny, że w pewnym momencie po prostu się zapomni.

No dobrze, ale pewnie dalej mi nie wierzysz i uważasz, że próbuję Cię jedynie tanio pocieszyć. W takim razie słuchaj dalej: ludzie nie są z natury źli. Już na pewno mało kto chce psuć krew tym, których w ogóle nie zna. Spytasz, dlaczego w takim razie wszystkim o tym opowiedziała. Widzisz... dziewczyny (nie wszystkie, żeby nie było) to istoty z natury bardziej towarzyskie od nas. Rozmawiają więcej od nas i często brakuje im po prostu tematów do rozmów. Powiedziała, co powiedziała - trudno. Głupio zrobiła. Ale raczej nie z czystej nienawiści.

Co do pół roku na przemianę, to staraj się nie myśleć w takich kategoriach. Masz 23 lata - jesteś młody, całe życie przed Tobą. Wszystko zależy od tego, jakim człowiekiem wewnątrz tak naprawdę jesteś. Ja próbowałem dokonać półtora roku temu rewolucji, która się nie udała - na pewno nie w zakresie, w jakim planowałem. Zacząłem to swoje "nowe życie" bez żadnych podstaw na gruncie kontaktów towarzyskich, chciałem z miejsca brylować wśród ludzi - ludzi, o których naturze i zainteresowaniach w zasadzie nic nie wiedziałem. Chciałem osiągnąć wszystko SZYBKO, SZYBKO, SZYBKO - i nie dostałem w zasadzie nic, oprócz mało wyrafinowanych kopów w dupę. Patrzyłem z niepokojem, jak zbliżają się nieuchronnie moje dwudzieste urodziny - kolejne, które spędzę jako prawiczek. Prześladowały mnie obrazy samotnie spędzonej studniówki, braku osiemnastki... Jeszcze parę miesięcy temu doprowadzało mnie to do szewskiej pasji: budziłem się w środku nocy, biłem pięścią w poduszkę, płakałem.

Ale to chyba DavidX powiedział, że może nam pomóc we wszystkim - poza naprawieniem przeszłości. Tego się nie da zrobić. Natomiast teraźniejszość i przyszłość to otwarte księgi, w których tylko my dopisujemy nowe rozdziały. Teraz, jak sobie o tym myślę, to wydaje mi się, że na przestrzeni ostatnich miesięcy nie utraciłem pewności siebie: do podchodzenia do dziewczyn pchała mnie wtedy presja tykającego zegara, widoku setek obściskujących się czule par, a nie własna, nieprzymuszona wola.

Teraz jestem człowiekiem, myślę, nieco spokojniejszym, tak jak ty. Chyba również dojrzalszym, choć to ocenię dopiero z perspektywy czasu. Ciężko mi się przemóc, by podejść do dziewczyny, to prawda. Dopiero teraz uczę się przełamywać, chcę czerpać z tego radość, a nie niepotrzebny stres. Chcę nauczyć się rozmawiać z kobietami i uwodzić je - nie dlatego, że muszę, ale tylko dlatego, że chcę.

I nie mówię, że się uda - zarówno mnie, jak i Tobie. Być może w ostatecznym rozrachunku poniesiemy klęskę. Ale wiem jedno: nie można liczyć na żadną gwiazdkę z nieba, na dziewczynę, która zupełnym przypadkiem upuści obok Ciebie książki i da Ci pretekst do zagajenia. Szczęściu trzeba pomóc.

Powodzenia.

Chcesz być prawdziwym facetem, oglądaj "Poradnik prawdziwego mężczyzny"

nie no chyba jednak naprawdę żartujesz;p haha;d

Jak dla mnie lecisz od skrajności w skrajnośc.