Ten wpis, chcę potraktować jak swoją spowiedź przed samym sobą, osobami, które mi tu pomagają. Taką uczciwą i rzetelną.
Od mojego pojawienia się tutaj minęło ponad pół roku.
Zintensyfikowałem swoje działania w zakresie pracy na swoim mentalem/swoim wyglądem/ karierą zawodową/realizacją pasji, a zwłaszcza tak zwaną sprawczością.
Ciężko być obiektywnym wobec samego siebie.
1.Realizacja pasji- najprostsza kwestia, tutaj cały czas znajduje nowe zainteresowania i rozwijam poprzednie
2.Wygląd. zmieniłem fryzurę, myślę, że samo to dodało mi punkcik na magicznej dziesięciopunktowej skali. Standardowo siłownia, ograniczyłem cukier, śmieciowe żarcie, dzięki temu pozbywam się łatwo tłuszczu (sylwetka skinny-fat). pojawiły się nowe tatuaże (bardzo lubię się tatuować). Zadbałem o zdrowie,ostatnio o właściwy sen, suplementację, dietę. Poprawiłem muskulaturę. Niestety 180cm nie udało się osiągnąć.
3. Kariera zawodowa. Też prosta sprawa, awans z kierownika na przedstawiciela regionalnego,naturalnie w związku z tym mam zostać dyrektorem dwóch oddziałów firmy. Cały czas też kierunkuje część swoich sił na budowanie dodatkowych źródeł dochodu.
4. Sprawczość. Lepiej, mniej rozmyślam, dużo więcej działam. Przez lata bez spotkań z ludźmi. Teraz zacząłem do nich wychodzić,np. grałem na turnieju w piłkę o czym marzyłem od wielu lat, od marca dołączam do drużyny . Zapisałem się na kurs tańca, zdobyłem wiedzę, którą chciałem zdobyć, ale porzuciłem go finalnie. Bywam dość regularnie na herbacie czy tam winie u jednej z najatrakcyjniejszych i popularniejszych młodych dziewczyn w mieście (taka stopa typowo koleżeńska, właściwie to jej inicjatywa, spotykamy się w czworo).
Latałem też autem z drifterami, beemkarzami. Ogólnie lubię upalać auto i jestem znany w mieście z takiego nocnego upalania/życia. Często ktoś mi opowiada o moich wyczynach, moim aucie, nie wiedząc, że to ja jestem reżyserem i aktorem pierwszoplanowym tego niezbyt zgodnego z prawem spektaklu.
5.Mental. i tutaj klapa. O ile na początku poszło mi bardzo łatwo, szybko udało mi się wkręcić w taki tryb hmmm bad boy'a. Wyszło to zupełnie naturalnie, co rzutowało na relacje z kobietami, pierwszy raz od kilku lat zacząłem chodzić na randki, widząc zainteresowanie ze strony kobiet.
Niestety większość z nich to mało atrakcyjne kobiety, w okolicach 5-6 na 10.
Trafiłem na dziewczynę, której przypadek opisałem tutaj, z perspektywy czasu mogę powiedzieć, że na pewno się zauroczyłem, a laska była naprawdę dobrą graczką. Przez pierwszy okres relacji zdecydowanie górowałem, do połowy 2:0. Po połowie 2:5. Tak bym to określił. Zaczęło mi za mocno zależeć, zdystansowała mnie, a na koniec powiedziałem, że chce zakończyć relacje (geniusz). Rozjebalo to, jak się okazało, bardzo słabą ramę. Bardzo się wkręciłem, mimo, że upłynęło dużo czasu, często o niej myślę.
Od tamtego momentu wszystko zaczęło się sypać i jest tylko gorzej.
Ciekawostki.
Wystąpiło dziwne zjawisko np. koleżanki i kobiety z mojego otoczenia, które traktowały mnie jako frajera, dzisiaj często mówią do mnie, że jestem ruchaczem, że wiedza, że mam branie (wgl nie jest to zgodne z prawdą). Kiedy zdarzy mi się pisać z kobietami, część z nich zaczyna gadać, że w ich opinii mam duży wybór kobiet.
Ciekawa sytuacja była też z laską, która miała 16 czy 17 lat. Bylem na wigilii firmowej i była tam kelnerka, na oko 20 lat, bardzo atrakcyjna, chyba 10 na 10. W ramach treningu zacząłem bajerować (zresztą jak reszta dużej męskiej części imprezy), ale czułem, że idzie mi lepiej jak reszcie. Po imprezie zagailem ze znajomą o niej i okazało się, że to jej koleżanka, mająca 16 czy właśnie 17 lat, ogólnie ciesząca się mega powodzeniem, zawsze kolejka chłopów. Znajoma powiedziała jej o mnie i w momencie kiedy założyłem FB pojawiło się zaproszenie od niej.
Zostałem też zaproszony na studniówkę, gdzie bardzo łatwo rozpalilem teoretycznie mega spokojną i cichą dziewczynę. W środku imprezy zaczęła się do mnie kleic. Na powrocie już było gadanie o tym jaki chłop sie jej podoba( 1:1 ja) i czy chciałbym wejść w relacje.
Ale wracając do sedna.
Ewidentnie coś mi nie wychodzi, łapie przez to doła, zwłaszcza patrząc na kuzyna, który bez najmniejszego wysiłku właściwie tylko czeka na dziewczyny. A nie robi ze sobą, swoim życiem.
W dalszym ciągu będę pracował nad tym, nad czym pracowałem do tej pory (wygląd, mental X2, kariera, finanse i moje pasje), ale kobiety odpuszczam, widocznie mam krzywy ryj, może jakaś negatywną aurę. Nie wiem.
Mam 30 lat, trochę późno na naukę relacji damsko- męskich i myślę, że czas zaakceptować rzeczywistość. Zabawne jest to, że wydaje mi się, że jedyne czego brakuje mi do kompletności mojego życia to właśnie relacje z kobietami. Z reszty jestem mega zadowolony.