Witajcie. Opowiem Wam,jak zmienilo sie moje zycie na przestrzeni krotkiego okresu,dokladniej miesiaca. Mialem wspaniala dziewczyne przez 3 lata,rozpieszczala mnie,dawala wszystko,bylem rozleniwiony,nie pracowalem,ona wszystko kupowala,ale kochala mnie jak nikogo,jedyne co mi przeszkadzalo to pretensje,ze nie pracuje,ze wychodze z kumplami na piwo itp.

Myślałem, że znam się na kobietach.
Myślałem, że wiem jak sprawić by czuły się przy mnie dobrze, by chciały więcej.
Myślałem, że potrafię przewidzieć ich reakcję, żeby odpowiednio zareagować...myślałem.

Temat już wiele razy wałkowany, ale jeden z takich, które w kółko trzeba przypominać. Cytując klasyka "Trzymaj gardę wysoko"

Dlaczego chcę Wam odpowiedzieć jak straciłem kobietę marzeń? Po to żebyście się mogli ze mnie pośmiać. Tylko bez litości, proszę. Literatem też nie jestem, więc wybaczcie brak patosu.

Ostatnio zauważyłem sporo tematów o kłótniach w związkach, jękach, przeprosinach, dopytywaniach, co robić, co dalej, jak żyć itp.
Nie będę tu wnikał z jakiego powodu do takich sytuacji dochodzi, czy to słaba psychika, czy brak doświadczenia, alkohol, nieważne, temat na innego bloga.

Zastanawiałeś się kiedyś, jakich chorych zachowań dopuściłeś się będąc w związku?

Cześć, od dawna tylko zerkam na stronę i nic nie pisałem tak tylko przeczytałem kilka fajnych blogów z głównej które miały pewną wartość, a teraz zdecydowałem się napisać sam o swoich przemyśleniach.

Tytuł jest niczym kropla w morzu... Nie wiem od czego zacząć. Jest sporo kobiecych zachowań, czasem zupełnie niezrozumiałych: jest różowo, fajnie, a potem coś pęka. Jak w tamie: w jednym miejscu, w trzecim, w setnym, aż w końcu woda sieje spustoszenie, a Wy nie wiecie co się dzieje.