Siema, to będzie kolejny wpis ctrl+c/ ctrl+v z mojego dziennika. Po raz kolejny żałuję, że nie zachował się mój pierwszy blog, w którym niecałe 2 lata temu rozpaczliwie prosiłem o pomoc, bo na myśl o podejściu do jakiejkolwiek dziewczyny z pytaniem o godzinę trzęsły mi się nogi, a do takiej, która mi się podobała....(tego szkoda komentować).

Dlaczego do tego wróciłem i postanowiłem napisać to co znajdzie się poniżej ? A no pamiętam, jak to nie wierzyłem gościom, którzy mówili, ze rzeczywiście można zamienić interpretacje tej samej emocji, która nazywamy strachem na np. podekscytowanie. Dziś znowu się o tym przekonałem. Rozmawiając ze znajomymi na przystanku zauważyłem dwie dziewczyny, z czego jedna mi się spodobała i tylko z ciekawości spoglądałem do jakiego autobusu wsiada, jak się okazało do tego co ja. W busie ludzi w ciul i trochę, los sprawił, że niedaleko niej zostało wolne miejsce, a że miałem wielką ochotę poczytać- wyprzedziłem na ostatniej prostej moherową babcię i klapnąłem sobie w najlepsze zatapiając się w lekturze. Mija kilka przystanków, a obok niej robi się wolne. Teraz to co mnie przeraża czasami, reakcja niekontrolowana- czyli to uczucie, które chyba większość z nas ma albo wszyscy, gdy widzą dziewczynę która im się podoba (interpretacja dowolna: stres/podniecenie/zaintrygowanie bla bla bla) jednak to po raz kolejny nie był stes, coś zajebiście ciągnęło mnie do zrobienia tego (swoją drogą jak przeramujesz sobie w głowie przekonania na ten temat np. urosnę na "cierpieniu" czyli po prostu jak najczęściej stawiam się w takich sytuacjach i je rozpierdalam to stanie się to Twoim nawykiem). Myślę sobie kurwa "znowu" serio pierwszy raz sie z tym dziwnie poczułem, jakby jakaś chora służba wzywała. Mówię pierdole siedzę na miejscu, aż się wierciłem żeby wysiedzieć (dziwnie się z tym po raz pierwszy czułem, tak jakby "powinienem/muszę" było bardziej niż "chce"). Siedziałem i wierciłem sie jak pojebany, nie mogąc skupić się na książce i teraz tak jak kiedyś nazwijmy to na potrzeby tego bloga "serce" mówiło :"nie rób tego, jesteś ciotowaty nie wyjdzie Ci" a rozum myślał "kurwa ale zajebista, ale bym ją..." - tak mniej więcej Tak teraz jakąś dziwną sprawą było na odwrót, może o to właśnie w tym wszystkim chodzi ? Nie wiem ale dziwnie się poczułem, jakoś excuzów szczegolnych nie miałem, byłem w tej sytuacji już nie raz (szczególnie w komunikacji miejskiej hehee) raczej myśli nie pojawiało się zbyt wiele. Piszę to, by móc sobie odpowiedzieć za jakiś czas co tak na prawdę mnie powstrzymywało, jakby jakiś instynkt, który cudownie zabawia się we wróżbitę (bo to z dupy wzięty excuz) i mówił "nie rób tego", bo widział wersję, w której za 2 dni otrzymuję pierdolnięcie w głową dziesięcio-kilowym kawałkiem mięsa od łysego jaskiniowca broniącego swej Wilmy.

Dlaczego więc kurwa nie podszedłem ?

Wpis jest dla mnie z jednej strony o tym, że jednak można zmienić o 180 stopni zachowanie nieśmiałego gościa, interpretacje tych emocji, które czujemy podchodząc do dziewczyn, a z drugiej stawia retoryczne pytanie, na które mam nadzieje, że sobie za jakiś czas odpowiem, dlaczego czułem się pod naciskiem?

To takie poje przemyślenia, pozdro kamraci