Witam.

Trochę mnie nie było tutaj razem z wami, ale związane to było z niespodziankami jakie przyniosło życie. Co niektórzy znają moje perypetie z pewną panną - opisane na moim blogu. Podsumowując - prawda tej strony o zachowaniu kobiet jest nie do podważenia i jeszcze jedno: "Miejcie wyjebane, a będzie wam dane".

Jako przypomnienie sytuacji, panna zostawiła mnie dla pewnego pikusia, a ja miałem robić za przyjaciela. Che che. Po drodze zrobiłem parę jazd pannie i postawiłem na relacji z nią krzyżyk. Przestałem się nią interesować - a przede wszystkim jej życiem. Ulga i spokój ducha niesamowity. Sytuacja była o tyle skomplikowana, że pracujemy w jednej firmie i chcąc nie chcąc musieliśmy na siebie wpaść od czasu do czasu. Ciekawe było również to, iż ona nigdy ze mnie jawnie nie zrezygnowała, nie powiedziała wprost - to koniec, bla bla. Trzymała mnie jako koło ratunkowe, jako wyjście awaryjne - być może. Jednak ja miałem zajebistą przewagę nad nią - nie byłem NEDDY, co w dalszej części okaże się kluczem i tym, co tak naprawdę zadecydowało o moim zwycięstwie, a porażce kolesia zwanego prze zemnie pikusiem. No ale spróbujmy zachować jako taką chronologię.

A więc w jednym z ostatnich komentarzy do bloga: Koniec romansu - wkoło pełno okruchów rozpieprzonej iluzji ... pisałem, że moja sikorka pojechała na wczasy za granicę, a ja sam sobie zostałem. Oczywiście grałem, grałem jak szalony. Na marginesie, z ostatniej poważnej rozmowy z nią - nie wyciągnąłem wniosku, że ona chce znowu być ze mną tak jak dawniej. Tak kręciła, że nie zrozumiałem. No więc ona sobie tam była na tym wyjeździe, a ja zrobiłem parę akcji. Byłem wyluzowany, tryskałem energią i humorem. Poza tym, z racji tego, iż mamy taką nawet stażystkę w dziale mojej sikorki, to sobie na pokaz troszkę z nią porozmawiałem. Tak, z premedytacją, aby "przyjaciółki" mojej sikorki jej doniosły, a ona wie, co to zazdrość ...

Minęło kilka dni, wróciła z krótkich wakacji. Pierwszego dnia po powrocie, nawet się nie widzieliśmy. Niby nie wiedziałem, że już jest, a zapach jej roznosił się po całym biurowcu, tylko eunuch by nie poczuł, że już wróciła. Na drugi dzień zaczęło się ... Z rana łaziłem po komputerach, bo zmian w konfiguracji nie mogłem zrobić zdalnie, no i sobie porozmawiałem trochę ze stażystką z jej działu. To była zwykła rozmowa (wcześniejsze były głównie pod publiczkę, aby mojej ktoś coś doniósł - wiecie - jak to jest, gdy się od kogoś czego dowiadujecie). Moja sikorka weszła do biura po jakieś papiery - jej mina masakra. Jak by miała nóż, to by mnie chyba zajebała. Ani cześć, ani pocałuj się w dupę - nic. Wzrok przed siebie, zaciśnięte zęby. Coś tam grzebała w szafie, a ja sobie dalej prowadziłem rozmowę na luzie. Jak moja lala wychodziła, to coś pod nosem burknęła, okazało się później, że powiedziała po prostu: "Piperz się dupku". Za chwilę dzwoni do mnie na komórkę i słyszę napierdalanie: "... ta mała zdzira ... nie jestem zazdrosna ... specjalnie to robisz ..." i coś pewnie jeszcze, ale spokojnie powiedziałem, że nie będę wysłuchiwał jej krzyków i się rozłączyłem. W sumie nie chciało mi się już jej widzieć tego dnia, ale - no cóż obowiązki służbowe. Po pewnym czasie dzwoni jej koleżanka do mnie, czy bym nie mógł przyjść i jej coś pomóc przy komputerze, ja mówię spoko, ale za kilka chwil. Za godzinę, znowu dzwoni ta koleżanka, że miałem przyjść i jej bardzo zależy, abym jej to zrobił, ja że już idę. Za kilka minut przychodzi do mnie ta koleżanka, i mówi, że jedzie w teren, ale komputer ma włączony i żebym jej to zrobił. Oczywiście zamartwiła się o mnie i moją sikorkę.

Wchodzę do biura, siedzi, nawet na mnie nie spojrzała. Ja spokojnie, na luzie siadam obok kompa, odwracam głowę i pytam się, czy już jej przeszło. Zrobiła mi jazdę. Wyłapałem długopisem, ołówkiem i zszywaczem - prawie - bo trafiła w ścianę. Zjebała mnie, że na jej oczach i jak jej nie ma - podrywam stażystkę, bogu ducha niewinną dziewczynę zmieszała z błotem. I dała mi kurwa ultimatum, że mam na pogaduchy nie chodzić do stażystki, że mi zabrania,a w zamian daje mi siebie. Po prostu zdębiałem. Rozumiecie, byliście kiedyś w takiej sytuacji, gdy kobieta mówi wam, że daje siebie. Ja w pierwszym momencie - poprostu zdębiałem. Mówię, ale jak to siebie ? A ona, po prostu siebie, a do niej mam nie chodzić i już. Poczułem zajebisty ciężar - jak ona może dać mi siebie i co ja mam kurwa z tym zrobić. Po za tym, jak ona może mi czegokolwiek zabraniać. Z tym "siebie" nie zrobiłem nic szczególnego - tylko skorzystałem Pozostała kwestia pikusia, co z nim ? Okazuje się, że już nic. Nic z tego nie wyszło, ale o tym trochę później. Do stażystki przestałem zachodzić na pogaduchy, i tak za bardzo czasu nie miałem, a moja sikoreczka stara się jak szalona. I czas dla mnie zaczęła częściej znajdować - czyli da się ? Widać, że da się.

Wracając do sprawy pikusia, chciałem się dowiedzieć trochę więcej o ich relacji od niej, od kobiety, bo z tego co ja wiedziałem i jakie wnioski wysnułem, to koleś był w drodze do ramy "przyjaciel" i zajebiście needy. Wiec po chwilach bliskości, leżymy sobie i rozmawiamy. Klimat tych rozmów jest zajebisty, uwielbiam je. No i od słów do słów zgadaliśmy się o tym co było. Więc jej się pytam, dlaczego to nie wyszło, skoro wszystko wskazywało na to, że jest tak cudownie i zakończy się happy endem ? A ona odpowiedziała mi tak: "No właśnie sama się nad tym wcześniej zastanawiałam, skoro było tak zajebiście cudownie, to dlaczego nic z tego nie wyszło. Pewnego dnia obudziłam się i stwierdziłam, że nic z tego, po prostu nic z tego nie będzie. Oczywiście na początku było super, smsy, oczekiwanie z telefonem, czy napisze, czy zadzwoni. A Ty próbując mnie od niego odepchnąć, działałeś odwrotnie - coraz bardziej pchałeś mnie w jego ramiona (tak mój błąd, nadawałem mi wartości, zamiast to olewać.). Ale wydaje mi się, że w pewnym momencie on zrobił zajebisty błąd. Pokazał, że świata poza mną nie widzi, że zawsze mnie kochał i że ja jestem tą jedyną. To mnie po prostu przeraziło i odrzuciło od niego. Jak to możliwe, żebym ja była dla niego całym światem ? Po pewnym czasie, zauważyłam, że nawet już nie czekam na wiadomość czy tel. od niego. Złapałam się nawet na tym, że jak kończyłam pracę, to miałam kilka smsów nieprzeczytanych od niego, że on tęskni, czeka, myśli o mnie itd. On będąc na jakimś spotkaniu służbowym, myślał o mnie. Mnie to przeraziło, bo ja o nim nawet nie pomyślałam. Po za tym nie było seksu. Nie mogłam się przełamać, jak miało być już coś z tego, to nie, nie mogłam, bo to, bo tamto. Wydaję mi się, że to głównie przyczyniło się do tego, że nie wyszło. Pozatym wydaje mi się, że on mnie się trochę bał. Zawsze uważał, aby mnie nie urazić czym kolwiek. Był miły.".

Mniej więcej coś takiego usłyszałem. Moje wnioski się potwierdziły, koleś wpadł w ramę przyjaciela, była za miły, needy nie potrafił zakończyć sprawy w łóżku - przynajmniej z tego co mi sikorka powiedziała tak wynika, bo nie byłem prześcieradłem i nie wiem, czy coś było, czy nie. Z doświadczenia wiem, i z wiedzy, jak zachowuje się mężczyzna i kobieta, gdy są blisko - nie ma mocnych - seks to kwestia chwili. No chyba, że są jakieś opory,ale wtedy to już porażka.

A teraz o mnie, właśnie, co ze mną ? Cała ta relacja i wydarzenia pozwoliły mi nabrać do tej relacji zajebistego dystansu. Nie jest już księżniczką, ideałem, kimś do kogo wzdychałem. Złapałem się nawet na tym, że gdyby powiedziała: "Odchodzę", ja bym jej odpowiedział: "Idź.". Nie zatrzymywałbym. Nigdy o nic jej nie prosiłem i nie będę. Tak zmieniłem się. Mogę bez niej żyć, wolałbym aby to była taka miłość zapierająca dech, coś co by trwało, tak jak było na początku. Ale nie - tak sprawy się nie toczą. Nie można kochać za mocno, bo wtedy kobieta czuje jakieś zagrożenie, że coś jest nie tak, to ona ma kochać na zabój, to ona ma się starać, to ona ma tym wszystkim żyć, to ona ma tak robić, to jej rola. Jeśli Ty tak robisz, kolego, jeśli zachowujesz się jak "baba" - jesteś przegrany. Zdecydowany, męski, pewny siebie. Ta historia tylko potwierdza,ze trzeba wyciągnąć wiedzę i wnioski z lekcji, które są po lewej.

A ilu braci jeszcze o tym wszystkim nie wie ? Strach pomyśleć, ilu jeszcze żyje w świecie iluzji i błogiej nie wiedzy.

Pozdrawiam wszystkich, którzy dotrwali do tego miejsca i przeczytali wszystko.