/============================\
|=====DZIENNIK================|
|=====SPOŁECZNOŚCI=PUA========|
\============================/
wydanie poniedziałkowe
NOWA GRA - czytaj na str.1
Kolejny wzrost cen benzyny?(str.5)
Skuteczny sposób na studentki? Już tak!
[reklama]Przetestuj Feromony[reklama]

W dzisiejszym wydaniu nasz redaktor pyta światowej sławy uwodziciela o skuteczny sposób na podryw studentek.
Dziennik: Witaj [...] w społeczności znany jako JacekDrwal. Opowiedz nam dziś o Twoim najnowszym rodzaju gry.
JacekDrwal: Witaj, pozdrawiam społeczność. Projekt nazwałem UniverCity Game.
Dz: Brzmi obiecująco.
JD: (śmiech) Takie jest w istocie.
Dz: Jak to się zaczęło?
JD: Zaczęło się pewnego wtorkowego popołudnia. Tradycyjnie, jak to we wtorek, stołowałem się w jednej z warszawskich azjatyckich restauracji, między Placem Politechniki, a Placem Konstytucji - polecam! - i nie posądzaj mnie o reklamę! Nic za to nie biorę! (smiech) Ale miejscówka jest na prawdę świetna. Mówię Ci! - jedną ręką jesz, a drugą pod stołem...
Dz: (śmiech) Dobrze, dobrze, zajrzymy tam, ale teraz wróćmy do naszego tematu.
JD: Nawet nie wiesz jak genialne pomysły przychodza człowiekowi do głowy podczas konsumpcji chińszczyzny, mówię Ci Magia!
Dz: Wierzę na słowo...
JD: Mi wpadł świetny pomysł na spędzenie wolnego czasu, który pozostał mi do następnych zajęć. Kilka godzin nudy w centrum? Nie tym razem.
Dz: Czyli pomysł powstał spontanicznie?
JD: Jak najbardziej. Kilka dni wcześniej na FB ktoś z moich znajomych skomentował zdjęcie aktualnej, bądź zeszłorocznej, miss któregoś z wydziałów na politechnice. Musze przyznać wspaniała sztuka. Ogólnie studentki z politechnik, przynajmniej te które poznałem dotychczas były na prawdę gorące. A tak się śmieją z dziewczyn z politechnik. Postanowiłem pójść do budynku głównego i na miejscu, pod pozorem szukania sali profesora Zawiszy (nazwisko zupełnie losowe - przyp. red.) poznać i na własnej skórze przekonac sie ile prawdy w tych dowcipach.
Dz: I ile w nich prawdy?
JD: Ani krztyny. (śmiech) Najpierw zagadałem dwie wychodzącę blondynki. Wysokie, miłe twarze. Pytam o salę profesora Zawiszy - nie wiedziały gdzie to jest, więc zaczęły dopytywać o pzedmiot, cel. Mowię im: "Wykład z histologii. Nie orientujecie się, może?"(przedmiot równiez zupełnie losowy - przyp. red.) Dziewczęta zatroskały się, ale nie potafiły mi pomóc. Dopytałem jeszcze co same studiują, i gdzie imprezują. Po tej króciutkiej konwersacji powiedziałem, ze licze, ze sie spotkamy w weekend w klubie, którego nazwę mi podały. W pozytywnym nastroju, z nowymi pomysłami rodzacymi sie w głowie - postanowiłęm infiltrować uczelnię.
Dz: Brzmi groźnie.
JD: Wiesz jednak co jest w tym wszystkim najśmieszniejsze i najprzyjemniejsze? Podkradanie laseczek innym uczelniom (śmiech) Nic nie daje takiej satysfakcji.
Dz: Od dziennikarstwa trzymaj sie z daleka! (smiech)
JD: A widzisz, to mój nowy cel. (śmiech) Zaś w samej politechnice - od razu na wejściu. Przy szatni otworzyłem set wielokrotny. Grupka dziewczyn. Te same pytania, te same odpowiedzi. Oczywiście, tradycyjnie - odpowiadała najatrakcyjniejsza - zawsze tak się dzieje, zauważyłeś? - i była autentycznie bardzo fajna. Ciemniejsza karnacja, długie ciemne kręcone włosy. Coś jedna z jej koleżanek próbowała mnie cockblockować uczepiając się jednego mojego niezgrabnego sformułowania, ale atrakcyjna ją uciszyła. Spodobało mi się to. Po kilku chwilach rozmowy poszedłem szukac kolejnych dziewcząt.
Dz: A czemu bez domknięć, jak dotychczas?
JD: Właśnie niestety nie domknąłem. Dopiero gdy odszedłem wpadł mi pomysł, że powinienem ją wyizolować i poprowadzić dalej, ale już nie wracałem. Cieszyłem się z tego co dotychczas.
Później przy wychodzeniu nie spotkałem tamtej grupki stojącej tam nadal, za to zagadnąłem inną. Rozmowa prawie identyczna ak w pierwszym wypadku, z dwoma blondynkami. Numeru nie brałem, bo nie pociągnęło mnie do niej. Wiesz, często tak mam, ze czuję czy dziewczyna mnie kręci, czy nie tam głębiej. Rozumiesz o czym mówię? Ten magnetyzm.
Dz: Jasne.
JD: No i na tamten dzień to był koniec. Wywiedziałem się, ze mogę sobie śmiało paradować po cudzej uczelni i żadnych podejrzeń nie wzbudzać. Planuję wypróbować to na innych uczelniach oraz różnych wydziałach.
Dz: Czy coś jeszcze ciekawego zawiera sie w tym projekcie?
JD: Oczywiście. Kolejna kwestią jest gra na własnej uczelni. To jest coś zupełnie innego. Tutaj wchodzą już wszystkie mechanizmy społecznościowe. Social proof, indirect, gdzie w grze na cudzym terenie wchodzimy, jak to mówię "na zagubionego", albo directem. Direct zamierzam wypróbować przy następnej okazji. Opisze na swoim blogu, jak Cie zaciekawi - zajrzyj.
Zaś co do gry na własnym terenie. Muszę Ci sie pochwalic jednym szalonym numerem, którymw ciągu kilku sekund zrobiłem sobie sociala i cechę spontanicznego-szaleńca na całym roku.
Dz: Czy mówisz o... (śmiech)
JD: Dokładnie o tym! (śmiech) Nic tak nie roznosi Twojego imienia po uczelni jak wparowanie na wykład w statku kosmicznym!
Dz: Dotychczas nie wierzę, ze to zrobiliście. Mimo filmików.
JD: Jednak. I wiesz - jest to genialny otwieracz nie tylko na imprezach uczelnianych, ale i na codzień. Już następnego dnia dowiedziałem się, ze po uczelni rozniosła się plota. Teraz tylko zbierać profity i kuć żelazo nim wystygnie.
Dz: Czy coś jeszcze o projekcie UniverCity Game chcesz nam opowiedzieć?
JD: Na dziś już starczy. I tak za dużo powiedziałem. (śmiech) Jeszcze muszę to rozwinąć, eksploatować, a wtedy dokładniej rzecz omówimy.
Dz: Dzięki za rozmowę. Do zobaczenia.
JD: Jasne, cześć.
Rozmawiał Grzegorz Brzęczyszczykiewicz
Dziennik Społeczności PUA

PS. Pozdrawiam i mam nadzieję, ze podobała wam się konwencja wpisu
JacekDrwal