Niedługo wracam do Polski z erasmusa, ale oczywiście zamiast ślęczeć nad notatkami (tak, tam też czasem trzeba się pouczyć ) to pomyślałem, że naskrobię coś ciekawego.

Obserwowałem dość uważnie ludzi z jakimi przyszło mi tutaj mieć doczynienia. W ogóle świetna zabawa, polecam.

1. Tu może bardziej ogólnikowo, ale pierwsze co się rzuca w oczy, ludzie, nie tylko faceci, są bardziej przyjaźni. Uśmiechnięci, pomocni, w ogóle bije od nich taka radość życia. Nie mają kompleksów, że ich naród jest gorszy od innych, że zagranicą na pewno jest lepiej niż u nich, a Tobie zawsze pomogę. Nie wspomnę ile razy się zgubiłem, bywało, że jakaś dziewczyna prowadziła mnie pod same drzwi, lub zapraszała na jakiś spacer czy kawę. I to bez żadnych podtekstów. Po prostu ludzie są ciekawi drugiej osoby. Swoją drogą zabawne, że o nas Polakach też dobrze się tam mówi, a mniej zabawne, że jako Polak miałem problem by z rozmówcą wygłaszającym ten osąd się zgodzić.

2. Jak wiele osób tam poznałem, to nigdy nie zauważyłem, by ktoś zwracał uwagę na to co pomyślą inni, czy będą się śmiać, czy wyjdę na głupiego, i by ktokolwiek zastanawiał się "czy na pewno jest wystarczająco dobry". I dzięki temu ludziom się udawało, choćby w relacjach damsko-męskich. Podoba Ci się ktoś ? Podchodzisz i gadasz, a jak nie znasz języka to może być dużo śmieszniej. A u nas co ? "Spotkałem się z nią, ale tu chyba zrobiłem błąd, nie pocałowałem, nie dotykałem, kiedy do niej napisać ? blebleble"

3. W sumie jakby kontynuacja poprzedniego punktu, ale siedzi mi w głowie to stwierdzenie "nie jesteś w jej typie". Choćby taki przykład, siedziałem czekając na egzamin, a że ciągnęło się to parę godzin, to gadałem z każdą dziewczyną która tam była, i przegadałem tak z nimi dobre 6 godzin. Bez jakiejś spiny, że mogą mnie "odrzucić", cokolwiek to znaczy. Ile można się dowiedzieć. I poczuć. Tego wielu facetom brakuje, nie odczuwają luzu w rozmowie. Bo od razu jest cel "muszę poderwać, itp itd." A można cieszyć się z samego faktu poznawania drugiego człowieka. Przyznam, że z początku nie chciało mi się zagadywać, bo dziewczyna też wygladała nietypowo, ale okazała się bardzo sympatyczna. Szczególnie też odczuwa się takie jakby.. walenie prostu z mostu, jak dziewczynie się podobam to normalnie mi o tym powie, sama też na takowy komplement się nie zaczerwieni, tylko się uśmiechnie i podziękuje.

4. Raz postanowiłem zrobić społeczny eksperyment. Wstawiłem ogłoszenie na spoted (będąc w Polsce ofc) podając się za dziewczynę (jak ktoś do mnie pisał - wybaczcie ). Korzystałem już z tego kilka razy, ale to co zobaczyłem mnie załamało. Do dziewczyny pisze ok. 100 osób, waląc drzwiami i oknami, ale to co piszą, to żenada. Z jednej strony dla laski (no i dla mnie) współczucie, że musi się użerać z bandą nudziarzy którzy piszą "hej", "hej, co tam?", "co tam?", Może 20 osób pofatygowało się napisać więcej niż 1 sensowne zdanie. Przyznam Wam, że przez chwilę czułem się jak kobieta. Już po 2-3 wiadomościach widać było, że dany facet do żenada, bo albo gadał jakieś bzdury, albo pierdolił, że jest rozbity emocjonalnie (nawet mnie to odpychało), lub (gralutuję wszystkim takim) pisał coś w stylu "jestem taki i taki, nie liczę nawet, że mi odpiszesz, ale fajnie by było", czyli własna antyreklama. Z drugiej strony zrozumienie dla takowej panny, bo jak potem szybko spławia gości, to nie ma co się dziwić, po czymś takim.

Podsumowując chciałbym Wam powiedzieć
Mniej się przejmujcie tym co kto na Wasz temat myśli, róbcie co chcecie, bądźcie pozytywni, mniejcie do powiedzenia coś ciekawego o sobie, i do cholery ceńcie się wysoko (bez przesady), bo jak Wy nie przekonacie dziewczyny, że warto Was poznać, to kto ?

Pozdrawiam