Pięknie sobie świeci słoneczko, układa się Tobie ze wspaniałą kobietą, wyjechałeś właśnie nową furką z salonu, w rodzinie wszyscy zdrowi, masz pasję, pracę którą kochasz i odczuwasz ją tylko dlatego, że zapycha portfel - aż nie chce się zamknąć i dziwnie się odznacza w kieszeni... Jesteś szczęśliwy, beztroski i... I nie jesteś czujny. Na takiej właśnie sielaneczce JA czuję się źle, niepewnie, nieswojo. JA wiem, że ten Eden, im dłużej trwa, tym szybszymi krokami zbliża się Bozia żeby kopnąć mnie w dupsko tak mocno, że znajdę się poza Tygrysem i Eufratem lądując na peryferiach Kambodży.

Wszystko się spierdoliło. Straciłeś robotę, upadła firma, okazało się że Matka jest nieuleczalnie chora, Twoja miłość w tym czasie robiła loda innemu, i to na domiar złego ten inny to Twój najlepszy przyjaciel. Przy tym, to że skasowałeś nowego merca, a właściciel mieszkania wręczył Tobie nakaz eksmisji wydaje się błache jak problemy ludzi na forum, typu "dlaczego mi nie odpisała na gg". Czujesz się zaszczuty, zmasakrowany, skopany przez chordę skinów, wystukany analnie przez stado murzyńskich niewolników? Ja? NIE, Ja nie.

Dlaczego? Ponieważ życie nauczyło mnie, że układa się jak taka sinusoida. Nigdy z matmy super dobry nie byłem, ale zauważyłem to bardzo wcześnie. Dlatego właśnie, kiedy wszystko jest ładnie, pięknie - moja czujność się wzmaga i myślę co może się za chwilę spierdolić - z której strony może paść cios. BA! Myślę nawet jak ten cios zablokować. I dlatego właśnie, kiedy zacząłem pisać ten blog - chociaż pierdolnął mnie dziś piorun z niby-jasnego nieba - czekałem sobie spokojnie aż zacznie działać wcześniej zamontowany piorunochron. Taaaa, zamiast sobie opalać się na Jamajce kiedy było sielankowo, ja się kurwa pociłem na dachu zakładając piorunochron. Nie byłem pewien z której strony uderzy, ale jednak. Nie siedzę teraz i nie płaczę w poduszkę, tylko myślę: "heh, no, lipa, dobrze że to przewidziałem".

Pamiętaj, że autostrada może się skończyć i wpaść w polną dróżkę. Lepiej wtedy jechać Range Roverem. I niezależne, czy przyrównasz to sobie do kariery, rodziny, szkoły czy związku. Więc bardzo mnie to cieszy, że tyle rzeczy na raz mi się posypało. Oczekiwałem tego, więc wiem jak to naprawić, i wiem że wykres znów będzie u góry.