Od jakiegoś czasu zauważyłem, że potrafię robić rzeczy o które kiedyś siebie nie podejrzewałem...

Przez ostatnie 2 lub 3 miesiące przewinęło się przez moje życie parę dziewczyn, o jednej pisałem w ostatnich blogach. Początek był fajny, musiałem powalczyć, pogłówkować aby ją zdobyć. Poszło zbyt szybko, znudziła mi się dosłownie, była zbyt spokojna, wręcz nudna. Miałem dylemat jak to skończyć, w końcu waliło mnie jak to się zakończy, bo wiedziałem że nic mnie z nią już nie łączy. Po prostu odeszłem.

Wróciłem do byłej... jest w porządku, jest o niebo lepsza od tej o której  pisałem. Wracając do niej czułem, że jest inna niż reszta, nie lubię nadmiernego spokoju, mam dość niespokojną duszę, co nie znaczy że lubię się kłucić. Ale lubię jak dziewczyna się trochę stawia, powoduje to że jest pewna stymulacja do polepszania się, rozwijania związku oraz siebie. Czułem, że właśnie ona to ma, plus parę innych cech które faworyzuję.

Jakieś 3 tygodnie temu poznałem fajną dziewczynę. Gdy ją pierwszy raz ujrzałem i ona mnie już wiedziałem że jej się podobam, a ona wiedziała że ona mi. Później mieliśmy okazję spędzić ze sobą 10h jeżdżąc w L (jestem instruktorem, ona kursantką moją była). Kocie oczy, wzok godny tygrysicy. Nigdy bym się nią nie zainteresował - 18lat. Całkiem mądrze mówi, jeszcze lepiej wygląda, otwarta, szczera, szalona trochę, trochę zła... outsiderka, nieposłuszna i nie ulegająca otoczeniu - tak jak mi się podoba. Na koniec kursu, podczas ostatniej jazdy, rozpłakała się, mówiła, że nigdy takiego faceta nie spotkała, fascynacja itd. Takich smsów jak od niej nie dostawałem nigdy... Spotkaliśmy się parę razy, jest zajęta, ja też. Ale po tym jak mówi o swoim chłopaku (dobry chłopak, ale hujowy facet z niego) nudzi ją. Wiedziałem doskonale, że jest lekko do wyrwania (ale jestem zajęty). Rozmawiając z jedną starsza osobą, opowiadając jej o tej sytuacji, mówiąc że te laski są tak łatwe do wyrwania w L odpowiedział mi... "a na co Ty czekasz? kiedy chcesz to robić? jak będziesz mieć żonę?" dosłownie oświeciło mnie... jak mocny szlag w pysk. 

Do tej pory zabraniałem sobie smsować z laskami, flirtować, o spotykaniu już w ogóle nie było mowy... Sam sobie taki tytanowy kaganiec na pysk założyłem.

Od momentu gdy to zauważyłem, zazdrość o moją laske minęła, nie wkurzam się? nie... nie chce czegoś? okej. Nie wybucham jak wulkan gdy mnie wkurwi, bo mnie nie wkurwi. To ta chwila, obudziłem w sobie olbrzyma. Ale ale, czy nie przygniecie mnie jego wielkość i siła? będąc z dziewczyną, spotykam się z inną, całuję ją, ona odlatuje. Potem swojej potrafię prosto w oczy powiedzieć, że nie ma innej. Brak wyrzutów sumienia. Nie odczuwam żadnej miłości ani do jednej ani do drugiej. Do jednej jestem przywiązany, a druga mnie zajebiście pociąga, ma bardzo duży zestaw cech które mnie pociągają.

Macie też tak? podoba się laska, i... po prostu podoba. Jakoś tak wiedząc czym jest zakochanie, obserwując to zjawisko, nabierając dystansu do tego przestało mnie to dotykać, ani nie jestem needy ani nie olewam zbytnio. Lecz czegoś mi w tym brak...