Witam po dłuższej nieobecności, w sumie całkiem sporej można by rzecz. Przyznaję Gracjan, że twój mail, trochę mnie zaskoczył, ponieważ byłem przekonany, że już zapomniano o mnie na stronie. Ale skoro się pomyliłem, co mnie bardzo cieszy, to z przyjemnością podzielę się z wami tym, co wydarzyło się u mnie przez ostatnie dwa lata. Żeby nie przedłużać to największymi osiągnięciami moich ostatnich miesięcy było to, że udało mi się skończyć drugie studia, po których planowałem zrobić sobie przerwę od nauki i skupić się na pracy. W tym miejscu można śmiało rzecz plany swoje, życie swoje i tak po rozmowie z moją promotorką od października jestem szczęśliwym studentem pierwszego roku (a ósmego w mojej całej karierze studenckiej), studiów doktoranckich. Jako, że 27 lat na karku i doktorant, więc rodzice przestali mi pomagać finansowo i trzeba było się bardziej usamodzielnić, stąd studia zaoczne a w tygodniu praca. Tylko nich nikt nie myśli o mnie „o Stanley, jaka ciepła klucha”, co prawda moje życie przez to znacznie się zmieniło. Mam dużo mniej wolnego czasu, ponieważ po pracy trzeba siedzieć w bibliotekach lub w domu zakuwać, przygotowywać projekty, prezentacje, referaty. Do tego od następnego roku zaczną się udziały w konferencjach, pisanie publikacji i zajęcia ze studentami… no i studentkami  Z jednej strony mnie to cieszy z drugiej przeraża, ponieważ jeszcze nigdy nie prowadziłem wykładów na 1,5h, więc jestem ciekawy jak mi to wyjdzie i jak słuchacze to ocenią. Na pewno będzie to bardzo dobrym doświadczeniem dla mnie, ponieważ nigdy nie lubiłem publicznych wystąpień, więc będę miał idealną okazję, aby walczyć ze swoimi słabościami. W życiu prywatnym ciągle tak samo, a więc nie zaręczyłem się, nie ożeniłem i nie mam dzieci. Chociaż spora część moich znajomych, ma ten krok za sobą, ja dzięki temu odkrywam jak wygląda presja otoczenia, gdyż za każdym razem słyszę a kiedy będzie twoja kolej, itp. Na co ze szczerym uśmiechem odpowiadam, „jestem jeszcze na to za młody”. Co prawda jestem w związku już ok. 2,5 roku od ponad roku z dziewczyną wynajmujemy mieszkanie i tak nam się jakoś życie układa powoli. Pewnie i na mnie przyjdzie czas by zrobić ten krok, bo zdarza mi się myśleć momentami o ślubie i dziecku, ale póki, co chce jeszcze korzystać z życia, ustabilizować swoją sytuację życiową – skończyć studia  a wtedy będzie można myśleć dalej. Pewnie większość z was czeka aż opiszę jakiś super podryw, ale nic z tych rzeczy, już nie podrywałem nikogo od dobrych 2 lat, więc nie wiem nawet czy bym jeszcze potrafił. Mogę natomiast podzielić się z wami pewną refleksją, możliwe, iż ktoś już o tym pisał wcześniej (tego akurat nie wiem, gdyż nie jestem z blogami i wpisami na bieżąco). Mianowicie inwestujcie w siebie i w swój rozwój jak najwięcej, nie skupiajcie się wyłącznie na podrywaniu i ćwiczeniu się w tym, to da wam dobre rezultaty tylko na jakiś czas, ale czy na stałe…? Pomyślcie sami, która dziewczyna chciałaby być, całe życie z wymuskanym facetem, który każdy weekend spędza na dyskotekach, nosi wyzywające ubrania i prócz gadania nie osiągną nic. Takie działanie jest dobre tylko na krótką metę, pamiętajcie, że tak samo jak mi i wam lata upływają, wiecznie młodzi i piękni nie będziecie, dlatego, żeby imponować kobietom musicie robić coś więcej niż tylko mieć gadkę. Jakiś czas temu widziałem w internecie fajny obrazek i uważam, że było w nim sporo racji, pod rysunkiem był opis: „Chłopiec ma lans. Mężczyzna ma klasę”, i tego moi drodzy się trzymajcie miejcie klasę, bo dzięki niej znacznie więcej osiągniecie.

Pozdrawiam
Stanley