Co do tego 11/10 z wyglądu....
...przejdź się na miasto w piątek lub w sobotę.

To bardzo szybko przechodzi i nagle zaczynasz widzieć i spotykać laski, które są półkę wyżej od ex Dochodzisz w końcu do sytuacji, w której nie wiesz którą wybrać i do której podejść najpierw.

Fakt, czasami jest licho, ale laseczek 10/10 - szczególnie w weekendy - jest absolutnie wystarczająca ilość.

A nóż się okaże, że inna lepiej loda robi, ma lepszą cipkę i sporo lepiej skacze po kutasie...

Była tak ciepła, kochana, troskliwa, opiekuńcza i zaradna, że postanowiła pisać z obcym gościem, a być może nawet Cię zdradzić.

Człowieku, co Ty pierdolisz, opanuj się, bo takimi tekstami i idealizowaniem jej osoby będize Ci jeszcze gorzej. Nikt nie jest fantastyczny pod każdym względem i im szybciej to pojmiesz, tym lepiej dla Ciebie.

Skoro mówisz, że na razie nie możesz skupić się na innych kobietach, to najzwyczajniej w świecie tego nie rób. Po co chcesz samemu wyrządzać sobie krzywdę? Jeśli gorzej reagujesz na takie sytuacje, to daj sobie trochę czasu aż poczujesz się lepiej i wtedy powrócisz, być może nawet kogoś poznasz. Nie zawsze wchodzenie w relacje z nową kobietą po zerwaniu jest dobre - ba, może być nawet zgubne.

Prawidłowo. Sam aktualnie mam gorszy dzień i jestem w fazie przejściowej - raz sądzę, iż dobrze, że mój związek się zakończył, a raz tęsknię i chciałbym, żeby to wróciło.

Taki stan u Ciebie, jak i u mnie, utrzyma się pewnie przez jakiś czas, ale najważniejszym aspektem jest to, by powrócić w pełni do siebie.

Trzymam kciuki stary i kibicuję, gdziekolwiek teraz jesteś.

Siema.

Po tym jak siebie odpisałeś, nie ogarniam jak typ, który ćwiczy, dwa rękawy 186 cm zachowuje się jak pipa. Wyglądasz jak twardziel, a zachowujesz się jak 15 latek.

Gwarantuje Ci, że każdy z nas przechodził coś podobnego. Ja nawet nie całe dwa lata temu. Idealizowalem swoją była, 10/10 ciało inteligencja no wszystko top!

Ale uwierz, to mija. Nie teraz, to za miesiąc, za dwa zobaczysz na mieście taka dupe, że z podziwu nie wyjdziesz i dalej to poczujesz, dalej poczujesz że chcesz ja zdobyć, poznać i zdziwisz się, jak bardzo Ci się spodoba. Mało tego, okaże się jeszcze lepsza niz Twoja byla. Musisz być twardy jak nigdy. Ja zrobiłem tak. Usunąłem wszystko, kompletnie wszystko co dotyczyło mojej byłej. Wszystkie zdjęcia. Wywołane podarlem i spuscilem w kiblu. A wiesz dlaczego? Bo ta złość tak napędza do działania, że ktoś leci w chuja, że wszystko staje się łatwiejsze. Na siłowni progres, masz powód żeby przycisnąć, później wstaw jakieś zdjęcie jak świetnie się prezentujesz po morderczych treningach. Jedne laski będą zachwycone Twoją formą, a Twoja była będzie paznokcie obgryzac ze złości, bo straciła wartościowego faceta. To ma Cię kurwa napędzac!

Ja polecam terapię innymi laskami - ale naprawdę laskami ślicznymi z topu. Nagle człowiek zaczyna dostrzegać, że są tak naprawdę lepsze, bardziej seksowne, o jeszcze sliczniejszej buźce i większym poukładaniu w głowie.

Sam uczyniłem sobie takową terapię, a jestem miesiąc po i szczerze... Zaczynam doceniać singielstwo i uroki z tym związane. Jesteś panem samego siebie i teraz bogatszy o doświadczenia z toksykami, jesteś świadomy, że masz pełna władzę i wręcz obowiązek odstrzelic i pożegnać jakąkolwiek laskę o nieważne jakiej urodzie, jeśli zachowuje się jak niedorozwoniete pięcioletnie dziecko bez kontroli impulsów i własnych granic. Odczuwasz jeszcze większy obowiązek zadbania o samego siebie w podobnych przypadkach, jeśli się wydarzą, co daje Tobie siłę i poczucie sprawstwa.

To daje ci moc. Dziś jestem pewien, że odstrzelilbym bez chwili zawahania swoją była, gdyby zapaliły się więcej niż jedna lampka ostrzegawcze, a zapaliło się więcej. Czuję wręcz satysfakcję, że dziś jestem lepszy i bogatszy o to doświadczenia osobą, co pozwoliłoby mi teraz pociągnąć za spust rewolwera bez żadnego zawahania.

I dokładnie tak robię. Gdy pojawiają się jakieś obrazy z przeszlosci - giną od prochu strzelniczego, a ja zapierdalam do przodu dziękując losowi za nowe i lepsze życiowe wnioski, które dopełniają moją osobowość i dodają rozwagi + mądrości.

No man is an island. Heh, to nie ja przegrałem, ale ta pogubiona dupa, która utraciła w chuy przystojnego i perspektywicznego faceta, który teraz wrócił na wolny rynek i z siłą spokoju i wyrachowania Clinta Eastwooda czeka na wyjebista kobietę, z która zwiedzi caly świat, wypije każdy rodzaj drinka jaki istnieje, pouprawia seksik na skalistych klifach Wysp Kanaryjskich, spędzi wykurwiste noce w toskańskich zakątkach, zakrapiane winem od sąsiada-winiarza imienia Giuseppe, podczas gdy ona prawdopodobnie będzie wciąż walczyła sama z sobą i swoimi pustymi rodzicami, przegrywając każdy pojedynek odwiecznie tak samo i z jednym, wciąż tym samym i niezmiennym rezultatem bezwzględnej przegranej. Na co mi to? To nawet nie mnie dotyczy.

Sam prawie zatraciłem się w związku i zapomniałem na chwilę czym jest własny, racjonalny egoizm, który daje Ci podstawę i fundamenty do tego, aby stać z wyprostowana męska piersią i uniesionym czołem, co jest niejako znakiem, że twoja barka nie utonie i utrzyma się na powierzchni.

Myślę że trzeba zapamiętać, że nikt nie jest absolutnie warty funta kłaków, aby ryć sobie czosnek, marnować cenny czas i zasoby, jeśli zachowuje się nie w porządku. W istocie bycie przysłowiowo dobrym i tolerancyjnym na wybryki toksycznych i niedorozwiniętych dup jest drogą donikąd - jest złem, które czynisz sam sobie.

Zatem egoizm, egoizm i jeszcze raz egoizm oraz granice wraz z własnym kodeksem i regulaminem. Laska zachowuje się nie fair? Puszczasz flarę ostrzegawcze. Dalej zachowuje się nie fair? Bezwzględnie zatem wypierdala cokolwiek by nie mówiła i jak to rozpaczliwie ryczałaby do słuchawki.

Szanujmy się kurwą, bo wierność, fajne emocje i brak obaw o to, że laska coś spierdoli mają przychodzić naturalnie i niejako za darmo na zasadzie dobrowolnej i wzajemnej wymiany.

Kiedyś wróciłem do swojej byłej, która zdradziła mnie emocjonalnie i okłamała podczas relacji. Zerwałem z nią i po 1,5 miesiąca napisała znowu. Postanowiłem wybaczyć jej te brudy, bo ja również nie pozostawałem dłużny.

Wyszło na to, że codziennie sprawdzałem co robi, gdzie jest i miałem z tyłu głowy, że zawsze może zrobić taką sytuację, jak w przeszłości.

Miłość miłością, uczucie uczuciem, ale przede wszystkim chłodna głowa i rozum powinny przewodzić naszym życiem.

Dopamina (neuroprzekaźnik w mózgu) domaga się od Ciebie tego, żebyś do niej powrócił, by choć przez chwilę poczuć się jak kiedyś. Tyle że dopaminowa chwila euforii jest chwilowa i u Ciebie również tak będzie.

Jesteś teraz narkomanem, który został odcięty od haju, którym karmili go przez ostatnie 6 lat, więc to niedziwne, iż dopamina domaga się chociaż namiastki tego, co było wcześniej. Zawsze tak działa. Dokładniej nazywa się to dopaminowym układem pragnienia.

Rób co chcesz, stary, ale mówiąc najprościej - ZAWSZE będziesz mieć z tyłu głowę tę sytuację i nigdy o niej nie zapomnisz, co będzie dla Ciebie autodestrukcją.

Skoro wróciła i się stara to może warto spróbować ale pytanie czy będziesz w stanie jej zaufać bo jak będą chore akcje zazdrości to tylko będziecie przedłużać wasz koniec

Twoje zachowanie jest normalne tylko wydaje mi się, że sam je za bardzo wyobrażasz.
Pewne fakty i logiczne myśli do Ciebie dalej nie docierają.
Przestań ją w końcu idealizować i weź się za siebie.
A to, że się tak czujesz to oznaka tego, że po prostu ją realizujesz, żyjesz w przekonaniu, że potrzebujesz jej żeby być szczęśliwym co jest całkowicie błędne ale w twoim wypadku dość zrozumiałe.
Masz syndrom odstawienia. Panna wyniosła się z twojego życia po 6 latach i nagle brakuje Ci tego czegoś co i tak było chujowe. Była nuda, rutyna, oddalanie się od siebie i pewnie dużo myśli o tym, że jest chujowo ale może się ułoży. Nagle strzał w potylice i tego nie ma i mimo tego, że było chujowe to nie wiesz co ze sobą zrobić. Taki trochę narkoman.

O ile całkowicie rozumiem w jakiś sensie twoje zachowanie to nie mogą pojąc kilku rzeczy : dlaczego ty ją ciągle tak idealizujesz ? Nie docierają do Ciebie teraz po czasie pewne fakty ? Jaka miłość na całe życie ? Twierdzisz tak bo ją idealizujesz i to strasznie. Zwykłe przyzwyczajenie. Po prostu brakło Ci zabawki, którą miałeś 6 lat i ktoś Ci ją zabrał mimo, że była zepsuta.

Daliśmy my Ci dużo rad co masz zrobić, jak przestań myśleć. Może i faktycznie wziąłeś je do siebie, zacząłeś coś robić : sport, siłownia, wyszedłeś z kilkoma kobietami ale mam wrażenie, że to na Ciebie nie działa, dlatego, że według mojej opinii ty nie robisz tego dla siebie. Robisz to ciągle dla niej a z takim myślenie nic Ci to nie da.
Weź to na klatę. Pogódź się z tym, że jej już nie ma. Na stronie znajdują się różne rady : jedne mówią, że najlepiej spotykać się z innymi drugie zaś żeby tego na początku unikać. Która opcja tutaj jest dobra ? Musisz wybrać sam ale do czasu aż sobie sam tego nie ułożysz w głowie to na pewno druga.
Co z tego, że wyjdziesz z inną kobietą a w głowie będziesz miał byłą ? Wtedy zaczniesz jakieś chore porównania do byłej w twoje głowie i zabierze Ci to radość ze spotkania. Także chłopie daj sobie czas, ułóż to wszystko swojej głowie bo to pierwsze co musisz zrobić. Musisz zaakceptować ten stan rzeczy. Jeśli tego nie zrobisz to choćbyś się zesrał to dalej będziesz myślał o byłej i nie zmienią tego inne kobiety czy zajęcia.

A dlaczego ma nie idealizować? Koleś był z nią sześć lat. Sześć pierdolonych lat. Pamiętacie kim byliście i jak zachowywaliście się sześć lat temu? Ogromny kawał czasu, więc niedziwne, iż po miesiącu nadal nie może zapomnieć i przestać wynosić jej cech, urody na piedestał.

Sam pisałem o tym, by się opanował, ale to z tego względu, że idąc tą drogą, do niczego dobrego go to nie doprowadzi. Wręcz przeciwnie, będzie niesamowicie zgubne. Łatwo jest jednakże powiedzieć: słuchaj, skończ z nią, zacznij oglądać się za innymi, ale mózg tak nie działa. Nie potrafimy kontrolować wszystkich swoich emocji - gdybyśmy mieli tę umiejętność, ciągle bylibyśmy szczęśliwi, a i świat byłby lepszy. Nie byłoby takich chorób, jak depresja, nerwica i wiele, wiele innych, które prowadzą do autodestrukcji człowieka.

Musisz dać sobie czas. Bardzo, ale to bardzo dużo czasu, nim dopaminowy układ pragnienia przestanie się domagać tego, od czego zostałeś odcięty. Jesteś aktualnie narkomanem, któremu zabrali działkę i nie potrafi sobie z tym do końca poradzić, o czym pisałem wcześniej. To normalne. Zabrano Ci to, czym byłeś karmiony przez ostatnie sześć lat. To tak, jakby ktoś teraz odciął Ci dostęp do internetu i nie mógłbyś posłuchać swojej muzyki, pokonwersować ze znajomymi, czy obejrzeć ulubionego filmu.

Tyle że z czasem emocje, uczucia i myśli o tej osobie, jako o "miłości życia" potrafią minąć i mózg się odkochuje. Nie zapomina, ale myśli o tej osobie nie wiążą się z poczuciem smutku i tęsknoty. Właśnie o to tutaj chodzi.

Niemożliwe jest, byś zapomniał - to tak, jakbyś doznał amnezji i nie pamiętał ostatnich sześciu lat. Niemożliwe. Chyba że ktoś przyłożyłby Ci kamieniem w łeb, a potem obudziłbyś się w szpitalu.

Pisałem już, że sam aktualnie przechodzę taki stan, ale ja się odciąłem całkowicie, choć nie ukrywam, że czasami mam słabsze momenty, to jestem teraz bogatszy o niektóre doświadczenia i wykorzystam tę naukę w przyszłości. Człowiek popełnia błędy, ale najważniejszym jest, by umieć unikać ich w dalszych sferach życia. Nikt nie jest nieomylny.

Dojdziesz do siebie. Jeśli nie za miesiąc, jeśli nie za dwa, jeśli nie za nawet rok, to później, ale w końcu powrócisz. Powrócisz i będziesz wiedział, na co nie dać się nacinać w relacji i czego wymagasz od drugiej połówki.

Ponownie - trzymaj się ziomek, wierzę, że w końcu Ci się uda.