Szanowni podrywacze, a może po prostu świadomi ludzie. Forum bardzo ewoluowało na przestrzeni lat. Mniej jest tutaj raportów z akcji, poradników jak rozgrywać w klubie, barze - cierpimy na poważną odwilż. Stara gwardia odeszła, pojawiły się nowe, wielkie osoby, jednak zupełnie inne. Bardziej zwracające uwagę na inne sfery życia niż to co nas tutaj zjednało. Czy to dobrze czy to źle? Nie czuje się kompetentny do oceny Po prostu to wszystko ewoluowało.
Tak jak ja ewoluowałem (a przynajmniej tak myślałem)
Dziś jest ten dzień, jeden z tych, których bardzo nie lubię. Pobyt na uczelni, a co za tym idzie pojawia się ona - nostalgia.
Nie pojawia się to bez powodu, ktoś kogo nienawidzę w swojej głowie mieszka blisko. Przypomina mi o tym co było, o tym jaki byłem "szczęśliwy"
Coś co pokazuje i obnaża mnie. Udowadnia mi, że pomimo zmian, prowadzenia stabilnego i zwyżkowego życia suma sumaru nie jestem szczęśliwy.
Jestem smutny.
Prowadzę autodiagnozę od długiego czasu.
Żyję tym co było, co przeminęło. Moim najlepszym okresem w życiu.
Mając 17/18 lat pomimo wielu braków (z perspektywy lat) udawało mi się poderwać różne kobiety. Podrywałem krajanki, dziewczyny z zagranicy, nawet takie co miały męża. Do dziś pamiętam jak jedna Słowaczka zaprosiła mnie do klubu na sobotę, a w soboty wpuszczali od 18 lat. Tutaj seks byłby pewny. Tymczasem ja do niej - ty ale mnie nie wpuszczą bo mam 17 lat. Nigdy się już nie odezwała. Sama miała chyba z 25 lat. Rozbraja mnie to.
Jednak nie o tym.
Moi drodzy moim trupem jest... moja pierwsza "miłość" na poważnie. Pierwszy jakiś pseudo seks, pierwsze takie związkowe podrygi. Uczenie się życia, dojazdy po 20 kilometrów komunikacją na spotkania.
Czuje przywiązanie do tej osoby.
Minęło grubo 4 lata, masa kobiet przed i masa później. Zakochiwały się we mnie dziewczyny piękniejsze niż mogłem sobie wymarzyć. Ciekawe i dziwne. Z niektórymi dalej mam kontakt, do niektórych mam sentyment i tyle.
Przeżyłem tonę przygód.
Jednak... nie potrafię zapomnieć o tej kobiecie, ale nie dlatego, że chce zbudować z nią dom i kupić buldoga francuskiego (mam stabilną i dobrą kobietę przy której trwam już dwa lata) ale dlatego aby z nią porozmawiać, dowiedzieć się co u niej.
Jak miałem 18 lat, to śmiałem się z nią "wyobraź sobie, jak spotkamy się za kilka lat i będziemy opowiadać co u nas"
Od dobrych kilku lat knuję jakby doprowadzić do jakiegoś przypadkowego spotkania, z którego będę mógł coś wyciągnąć.
Jednak wiecie co? Przy naszym rozstaniu potraktowała mnie jak śmiecia, świadomie mnie olała. Obnażyła młodego Krzysia.
Chciałbym teraz z pełną świadomością i spuścizną podrywają ukazać jej kim jestem i jaki jestem.
Brzmi jak zemsta, jednak nie o to tutaj chodzi. Mówię serio.

Nie mam jednak jak jej tego ukazać.

Nie chce świadomie grać przeciw mojej aktualnej kobiecie (gdyż ją kocham, oraz nie chce jej ranić) więc nie napisze z bomby o spotkanie do jakiejś urojonej laski z przeszłości.
Myślałem różnie.

Instagram? Prawie zerowa aktywność, nie da się zrobić przypadkowego spotkania
Praca? A cholera wie, uczyła się na pielęgniarkę. Przecież nie wbije sobie kosy w żebra... chociaż w sumie. Nie no, żartuje.
Punkty wspólne? Jej najlepsza przyjaciółka mnie kiedyś bardzo lubiła, ale pod naciskiem mojej kobiety ją zablokowałem, bo ciągle do mnie wypisywała (chyba swoją drogą się we mnie zakochała)
Przypadkowe spotkanie pod blokiem? No nie ma chuja, mieszkamy 20 kilometrów od siebie
I teraz najważniejsze Panowie, ja wiem, że wy chcecie dla mnie jak najlepiej i doradzicie 150 rzeczy co zrobić aby wybić ją z głowy i ten głupi pomysł, ale czuje, że ja tego potrzebuje.
Czuje potrzebę tego przypadkowego spotkania.
Tego bloga w swojej głowie piszę od dobrego roku, a może nawet dłużej.

Na koniec - nie planuję nic z tą kobietą, chodzi mi o jednorazowe spotkanie aby zamknąć w mojej głowie ten rozdział, gdyż nigdy tak formalnie się nie rozstaliśmy - to było twarde rozstanie.
Ona chyba wróciła wtedy do byłego, ale czy dalej z nim jest?
Cholera wie.

Autodiagnoza została dokonana teraz czas na terapię.

Krzyś