Nigdy nie miałem specjalnego problemu z kobietami. Gdy jakoś mając 16-17 lat zacząłem chłonąć wiedzę o uwodzeniu, świat stał się jeszcze piękniejszy. Pech( albo szczęście - któż to wie) sprawił, że pierwsza uwiedziona przeze mnie kobieta, z którą przez kilka miesięcy byłem w relacji fuck-friends, ostatecznie została moją żoną. Burzliwe i szalone były to czasy, ale ten wpis nie o tym.

Po 10 latach wspólnego życia, najprawdopodobniej dojdzie do rozstania( Zainteresowanych, odsylam do tematu na forum). Cóż, nie ja pierwszy i nie ostatni. Coś o tym pewnie wiesz, drogi czytelniku, a jeśli jeszcze nie wiesz, to wkrótce się dowiesz.

Rozstania, są częścią naszego życia, tak jak cierpienie i śmierć - niestety. Im szybciej zaakceptujemy kruchość, zmienność i niestałość naszej rzeczywistości, tym łatwiej pójść do przodu. Bo tak już po prostu jest. A "na zawsze" znaczy tyle, co " tak długo aż mi się nieodwidzi".

I nie ma w tym absolutnie nic złego.

NIE SKREŚLAJ FAJNYCH LAT

To największa pułapka, w jaką wpadają wszyscy - albo prawie wszyscy. Niezależnie od tego, ile by związek trwał - pół roku, 5, czy dekadę, nawet jak ten czas generalnie był absolutnie wspaniały, to przez smutny finał, jesteśmy w stanie narzucić na to wszystko zły filtr.

BO jak się puściła - to była zwykła kurwa i szmata. Jak jej się nagle odkochało - " Czy ona mnie kiedykolwiek kochała? Okłamywała mnie ździra".

Patrzymy na cały związek, przez pryzmat ostatnich beznadziejnych wspomnień. Mamy poczucie "straconego czasu", który nam zabrała nasza wampirzyca. Rzuciła cię po 6 latach? Najchętniej spalił byś wszystkie fotki, wrzucił na pornhub waszą seks taśmę, obrobił jej dupsko do znajomych, jaka ona zła nie była i jak zmarnowała ci życie. Masz wrażenie, że była NIESZCZERA i NIGDY CIĘ NIE KOCHAŁA, a wszystko co robiła przez cały związek to jedna wielka ściema.

Tyle, że to gówno prawda i krzywdę robisz sam sobie.

To wszystko był prawdziwe i szczere, ale .... w teraźniejszości, w której się to odbywało. Mamy tendencję, że gdy laska mówi " nie mogłabym bez ciebie żyć", " jesteś najlepszym gościem na świecie", " nikt mnie nie wypieprzył tak jak ty, chcę to robić już zawsze tylko z tobą" to jest to nam darowane na zawsze. Rozleniwiamy się i.... - znacie zakończenie. A jak dochodzi do końca związku, mamy wrażenie, że nasza Piękna cały czas nas bajerowała pięknymi słowami, a tak naprawdę miała nas gdzieś.I była zwykłym szlaufem.

Nie rób sobie krzywdy, przerzucając na nią całą złość i nienawiść, przekreślając wszystko co was łączyło przez ostatnie lata. Nienawidząc każdej sekundy z nią spędzonej, która była...zmarnowana.

Nie, nie - to był wspaniały, piękny czas i świetnie się bawiłeś. Ona też. Wszystko było szczere i prawdziwe, każdy wypad, spontaniczne akcje, romantyczne kolacje, wielokrotne orgazmy, gapienie się w gwiazdy. Zachowaj wszystkie zdjęcia, bo obrazują jeden z najpiękniejszych okresów w twoim obecnym życiu. Bo jakby było tak źle - to po prostu byś ja rzucił.

Wylecz się z uzależnienia, zerwij kontakt, naucz się żyć bez niej - wiadomo. Ale z szacunku do pięknej przeszłości, daruj jej - i sobie.

Wyobraź sobie, że ten czas mógłbyś spędzić bez niej. Czy przez beznadziejny finał - niezależnie ile by trwał - chciałbyś wymazać całe spędzone życie z daną osobą? Abstrachując już od tego, ile ci to dało, jak bardzo wzmocniło? Skąd wiesz, że w alternatywnej rzeczywistości, nie wchodząc z nią w tą relacje, wszystko skończyło by się dla ciebie lepiej? Może chodziłbyś jak zbity pies i zaliczał dupeczki, ale wymieniłbyś to na tę gamę uczuć - i fajnych i mniej fajnych - które dała ci twoja była?

Tematyczny numer

Dużo zdrowszym podejściem, jest nie żałowanie żadnej spędzonej chwili z byłą. Nawet, jak spędzliliście ze sobą 5 pięknych lat, a na koniec ona zdradziła cię z autobusem arabów. NO takie jest życie Ludzie ewoluują, zmieniają się. Odpieprzyła coś -
zrywasz znajomość, zdobywasz inną kobietę. Bez sensu, jakbyś miał to przerzucać na całą przeszłość - tym bardziej, że najczęściej tych przyjemnych chwil było więcej.

DZIEŃ DOBRY PRZYGODO!

Na początku mojego związku, z moją obecną (prawie) byłą, przeglądaliśmy zdjęcia. Chciała wypieprzyć przy mnie folder z zdjęciami swojego byłego. Niektóre foty były ostre.

Zabroniłem jej. To część jej życia, podczas której zasadniczo była bardzo szczęśliwa, zwierzała mu się, byli sobie bliscy. Zamiast koncentrować się na niechęci i nienawiści, trzeba być wdzięcznym za wszystkie fajne rzeczy, które robiliście razem.

A potem , po prostu podnieść głowę i iść dalej. Robić swoje, być otwartym na kolejną wspaniałą przygodę. Jedna się skończyła - była niezła, choć bez happyendu. Ale czy sama podróż nie była warta świeczki?

I Chyba tym właśnie jest życie - zbiorem niesamowitych przygód

( Chyba, że naprawdę masz beznadziejne życie.)