Jest dużo błędów z Twojej strony, rozumiem pewne kompromisy, ale zgadzasz się na wszystko co mymyśli kobieta. Widzisz to tak wygląda jakbyś nie miał swojego zdania, chcesz się rozstać a ona się zgadza jedynie na przerwę. Przyjmujesz jedynie postawę obronną, nie bądź sierotą. Traktujesz ją jak swojego menegera. Nie bój się przejąć inicjatywy, to naprawdę nie takie trudne i wcale nie będziesz wyglądać na tyrana. W moim związku moja pierwsza zasada to nie tłumaczyć się, dla mnie złota zasada. W głowię sobie myślę tak: zacznę się tłumaczyć to zapędzę się w kozi róg, kobiety sprytnie każde słowo wykorzystują, a racjonalnie do niej nie dotrę, bo to niesie za sobą następne nieporozumienia i nigdy jej się nie żal, dam radę sam. Co za tym idzie prowadzi mnie to do myśli, że nic na siłę, mimo, że ją kocham to jestem gotowy na jej odejście, tak i jak zauważę, że nie potrafimy się dogadać sam odejdę. O dziwo to sprawia, że jest dobrze. I tu jakby kończę o moim obecnym związku. Nie myśl o tym, kobiety są zaradne i nie musisz być jej aniołem stróżem i myśleć czy jej czegoś nie trzeba. Pomyśl czasem czy Tobie czegoś nie brakuje i nie ucieka Ci to właśnie gdy o niej myślisz. Wiesz jak jej zależy to sama się odezwie, ewentualnie sam się odezwij za kilka dni ale tak jakby nigdy nic by nie ciągnąć smrodu.
I tu mi się przypomina moja była, przeurocza Ola o buzi jak Jennifer Lopez. Jakąś mi ją przypominała. Kiedyś miałem taką dziewczynę i jak się pokłóciliśmy to po jakimś czasie po prostu ktoś z nas zagadywał jakby nigdy nic. Często rozwiązywaliśmy to poprzez seks. Co o dziwo świetnie to działało. I jaka wylewna była po seksie, przepraszała etc. A czemu z nią nie jestem, po prostu poznałem inną, która bardziej mi pasowała, nie wnikając w szczegóły.

Tak podsumowując to główną moją myślą jest to, że ja przy kobietach jestem sobą i po prostu niech zaakceptują w swojej głowie takim jakim jestem a jak nie, no cóż trudno następna. W końcu znając prawo statystyki trafi się ta z która się dogadasz.