Ostatnio sporo mówi się tu w temacie powrotów do ex, prób odnawiania kontaktu przez jedną bądź drugą stronę i całego tego emocjonalnego syfu, który wiąże się z kończeniem relacji z kobietą. BeefJerky spłodził całkiem fajnego bloga, który można z powodzeniem potraktować jako przyśpieszony poradnik działania dla osób dotkniętych nagłym kataklizmem w postaci zerwania z dziewczyną, szczególnie przydatny tym, którzy mają tendencję do impulsywnego, opartego na emocjach działania.

Uważam, że mało jest sytuacji w których nawet rasowy samiec, równie łatwo traci głowę jak wtedy kiedy przychodzi mu zakończyć związek z kobietą, która w większym lub mniejszym stopniu zdążyła zająć sobie trochę miejsca na jego twardym dysku, a konkretnie na woluminie o nazwie uczucia, bliskość, sex.

Nie raz nie dwa miałem okazję obserwować z boku prawdziwych naturali, "nieskażonych" wiedzą z tej strony, którzy obycie z kobietami wydawaliby się mieć wyssane wprost z matczynego cycka, jak w tym gorącym okresie jakim jest kończenie relacji, dostawali kociej sraczki wykonując podstawowe, szkolne wręcz błędy. Trudno więc dziwić się, że nawet jednostki, które wykuły na blachę podstawy Gracjana, powtarzają te same gówniane schematy, które podsuwa nam nasza emocjonalna część umysłu, nagle rażona gromem w postaci rozstania i odcięcia od tych wszystkich słodkich, uzależniających emocji. Panowie, komu nigdy nie zdarzyło się lunatykować we mgle wzniosłych, miłosnych idei niech pierwszy rzuci kamień, vide. popularny ostatnio temat użytkownika smolarek, który ciągnie się w nieskończoności. Ilu takich smolarków poza podrywajowym forum męczy się miesiącami w takich nieskończonych układach jeden bóg raczy wiedzieć.

Fakt, że przeciętny facet może wejść na tę stronę, wylać z siebie ten cały emocjonalny kompot, ulżyć swoim emocjom i naprostować choć trochę swoje zachowanie to bez wątpienia błogosławieństwo. Porównując schemat działania po rozstaniu propagowany przez szeroko pojęty światek uwodzenia, który reprezentuje ta strona, a ten podsuwany przez TV, znajomych, kobiece fora internetowe, czy inne szeroko dostępne źródła utrwalające społeczną iluzję to trudno nie przyznać racji argumentom i metodom jakie BeefJearky zainstalował w swoim blogu. Bez wątpienia przeciętny Mietek dużo lepiej wyjdzie na tym, jak wydrukuje sobie listę z jego bloga, powiesi na lodówce i zepnie dupę, żeby nie wymięknąć, niż gdyby miał czaić się na swoją niedoszłą miłość życia z bukietem kwiatów pod klatką natchniony pomysłami koleżanek z klasy, kiedy ona właśnie szykuje się na randkę z nowym czasoumilaczem.

Jak to zwykle bywa, kiedy przychodzi do zmiany czyjegoś nastawienia mamy do czynienia z tzw. syndromem wahadła. Nagle nieśmiały chłopaczek, który nigdy nie tańczył z dziewczyną, rzuca negami na prawo i lewo, łapiąc za dupe stare koleżanki, które uciekają przed nim w popłochu jak przed szczerbatym menelem spod PKP, któremu zebrało się nagle na czułości. Później taki jegomość popada w depresję, bo przecież wydawało mu się, że złapał boga za nogi, a tu taki chuj. "Oszukali mnie! PUA to kłamstwo! To nie działa, nie dajcie się IM omamić!"

Cóż, tak to już jest, że pośpiech wskazany jest przy łapaniu pcheł. Rozwój i zmiana naszego życiowego nastawienia to proces który musi potrwać. To samo w sobie jest kształtowaniem cierpliwości. Jeszcze więcej czasu niż proces zmiany wymaga dojście do momentu w którym taką samonakręcającą się maszynkę szczęścia można wrzucić od czasu do czasu na autopilota i poświęcić godzinę lotu na oddawaniu się kontemplacji tym wszystkim pięknym widokom zza okna. Doświadczenia potrzeba, żeby wiedzieć kiedy trzeba wrócić do kabiny, wyłączyć komputer i samemu usiąść za sterem, uzupełnić paliwo i poprawić kurs, żeby znowu nie wylądować w ciemnej dupie. Błędy to najcenniejsze lekcje, a wnioski z własnych zachowań trafiają dużo głębiej i lepiej w odmęty naszych umysłów niż kolejne złote rady z internetowego ebooka.

Okej, wróćmy jednak do tematu, bo zagłębiać się w struktury budowli z tektury można długimi godzinami, a ja muszę zaraz zacząć szykować się do pracy. BeefJerky w swoim blogu zawarł na samym początku zasadę, aby ex wykasować z życia. Zgoda, chociaż mam "ale" do sposobu w jaki powinniśmy to zrobić.

Otóż uważam, że usuwanie, blokowanie, banowanie kont, numerów, kontaktów to droga do nikąd.

Czy ktoś karze nam odbierać telefon od ex, czy odpisywać na jej wiadomości? To dla mnie troche chowanie głowy w piasek. Zasada zero kontaktu z ex jest jak najbardziej słuszna, ale moim zdaniem powinna wynikać z naszej siły woli, a nie z zewnętrznych ograniczeń, które sobie narzucamy. Są wyjątki jak np. bohater ostatnio popularnego na forum tematu, który zdecydowanie powinien wyprowadzić się z akademika w którym mieszka jego była z uwagi na jej prowokujące zachowanie. Kobiety mają już w zwyczaju nie ułatwiać facetom rozstania i bezbolesnego wejścia na nową drogę życia, ale to coś co trzeba przerobić od początku do końca, tak jak poobdzierane kolana po pierwszych próbach jazdy na rowerze bez dodatkowych kółek. Pójście na łatwiznę za często odbija nam się czkawką, żeby szukać dróg na skróty tam gdzie najcenniejsza jest sama podróż, a nie cel do którego zmierzamy.

Takie blokowanie i banowanie gdzie się da jest może i łatwe, ale czy najzdrowsze? Jak ktoś jest fanem emocjonalnego McDonalda, prostych i szybkich rozwiązań dającym błyskawiczną i bezmyślną ulgę jak dwa cheeseburger za 5 złotych, to musi się liczyć z tym że wkrótce przyjdzie mu słono zapłacić za taki sposób radzenia sobie z problemami.

Tak to już jest, że w życiu swoje trzeba odcierpieć i odpokutować, żeby drugi raz nie popełnić tego samego błędu. Prawdziwy i trwały wzrost potrzebuje czasu i zdrowego podejścia. Nie każę nikomu rozstawiać sobie w pokoju zdjęć z ex dwa dni po rozstaniu i kontemplować bólu, bo to droga do nikąd, ale odradzam wyrzucanie wszystkiego do kosza dzień po rozstaniu, bez przetrawienia tych emocji, które muszą wyjść i lepiej jeśli ulecą teraz niż zainstalują się tak głęboko, że nigdy nie znajdą ujścia i będą śmierdzieć jak zgniłe jajka wmurowane w Waszych nowych fundamentach. Dajcie sobie miesiąc, spakujcie rzeczy do kartonu, wynieście do piwnicy, albo schowajcie głęboko w szafie. Za kilka lat będziecie oglądać je z uśmiechem na ustach, że mogliście przeżyć coś fajnego i porównać to gdzie byliście wtedy, a gdzie jesteście teraz. Nie widzę sensu, żebyście uparcie pojawiali się w miejscach w których jasne jest, że możecie spotkać ex, ale to nie powód żeby latami nie odwiedzać swoich ulubionych miejscówek. Cytując klasyka tej strony "Gdybym miał nie chodzić w miejsca które kojarzą mi się z byłymi, to nie mógłbym wystawić nosa z domu".

Apeluję więc, aby nie uciekać przed samym sobą. Wykonując tak drastyczne ruchy jak blokowanie telefonów tworzycie w swoich głowach pustkę, czarne dziury, które prędzej czy później zaczną oddziaływać na wasze emocje i zamieniać w nicość całe Wasze nowe życie i szklane fundamenty. Wykorzystanie powera po rozstaniu z kobietą, tej potężnej energii, która motywuje nas do działania to wręcz obowiązek. Jesteśmy wtedy jak rakieta napędzana najpotężniejszymi silnikami, która leci w górę z zawrotną prędkością. W pewnym momencie jednak dochodzimy do miejsca w którym silniki trzeba zrzucić w dół i do dalszej drogi wykorzystywać energię z innego źródła, mniej toksycznego, bardziej oszczędnego, ale równie skuteczną. Żeby to zrobić trzeba by świadomym swoich emocji i kierunku w którym się podąża.

Potem taki "wyzwolony" chłopak, który poblokował numery, konta, profile i pozjadał wszystkie rozumy, bo ma przecież od kilku miesięcy "totalnie wyjebane na ex", widzi swoją byłą na mieście, albo dostaje od niej wiadomość z innego numeru i z trzęsącym się dłońmi wystukuje kolejny temat na podrywaj.org z cyklu "co mam zrobić, dzisiaj widziałem ex!!!", albo "była do mnie napisała, o co jej chodzi?!"
No i dupa zbita, bo smutek, nostalgia i wahania nastrojów kilka miesięcy po rozstaniu to normalna sprawa, ale emocjonalna bomba atomowa po dwóch latach od rozstania przerobionych solidnie na diecie, siłowni, panienkach i pasjach, zmianie image'u itp. jest już czymś z czym wielu nie jest sobie poradzić. Stąd już prosta droga do gabinetów psychologów, recept na benzodiazepiny i wiecznej egzystencjonalnej nędzy i rozpaczy. Grypa przeleżana w łóżku to niegroźna choroba i update naszej odporności, ale przechodzona na doraźnych lekach bywa powodem śmiertelnych komplikacji. Wzrastajcie tam gdzie wasze miejsce, bo szklarniane warunki życiowego postępu rzadko kiedy doczekaj kolejnego lata.

Pozdrawiam,
Konstanty