„Największa tajemnica - kac by NiCo.”

Irytuje mnie kiedy wstaję rano i zamiast promieni słońca razi mnie po oczach mrok. Jest już jasno, ale światło przyćmiły rolety i tylko ukradkiem przez małe niedociągnięcie, bokiem do pokoju przedostaje się życie. Nie mija wiele czasu kiedy zrywając się z łóżka zapraszam je do środka, jednak nie mieszkam sam.

[...]

Często wyobrażam sobie świat, jak wyglądałby bez komputerów, smartfonów i innych bajerów. Mam w głowie wspomnienia, przypomina mi się podwórko pełne dzieci na którym się wychowałem. Moim ulubionym miejscem do zabawy był śmietnik, stało obok niego duże drzewo. Chyba najbrudniejsze na świecie. Pod nim opony po których rywalizowaliśmy w przeskokach na czas. Teraz takim podwórkiem jest pokój, krzesło i komputer ustawiony na biurku. Ludzie odizolowani od prawdziwego życia, wegetujący w wirtualnej rzeczywistości. Skaczący na czas, po kolejnych levelach.

To błąd, choroba naszych czasów. Jej objawy możnaby wyliczać w nieskończoność. Nie musimy szukać ich daleko, minichat. Na wprost mnie siedzi teraz człowiek który w tym roku wyszedł z domu nie licząc szkoły i kościoła może trzy razy. To największy objaw - zasunięte rolety, zamurowane okna, zamknięte oczy, drzwi.. a w pakiecie brak odwagi, aby złapać za klamkę i stanąć twarzą w twarz z największą tajemnicą - ŻYCIEM.

Nikt nie powie Ci co czeka po drugiej stronie, lęk jest uzasadniony. Lecz brak odporności na niego jest jednym z objaw tej choroby.

[...]

Drzwi są miliony, a to są jedne z nich. Zapraszam.

Ustawiliśmy się na mieście, nie potrafię sobie przypomnieć szczegółów gdzie i o której. W planach była impreza, jednak przed nią postanowiliśmy zrobić kilka podejść na mieście. Razem z Panxyz'em oraz Jarhead'em krążyliśmy po mieście, gdzie jednak nie udało się nam znaleźć niczego interesującego. Miałem dużą ochotę na podejście, jednak ze względu na pustki postanowiliśmy odejść w kierunku klubu. Wtedy szczęście się do mnie i jak się później okazało, do nas szeroko uśmiechnęło. Po przeciwnej stronie ulicy przechodziła ona, zbawicielka haha. Bardzo ładna, ubrana młodzieżowo ale elegancko. Zdążyłem tylko wykonać kilka radosnych gestów i podszedłem do niej jakimś directem. Dowiedziałem się że miała niedawno urodziny, właśnie wraca od znajomych i nie ma co robić. Zaproponowałem imprezę, zgodziła się. Była chwila zawachania, ale kiedy ruszyłem w strone chłopaków poszła za mną. Oszczędzając wielu szczegółów które i tak w wyniku zapomnienia pewnie bym przeinaczył, trafiamy pod klub. Tam czeka reszta znajomych, a nasza nowa koleżanka zadaje mi pytanie :

"Czy można tutaj wykupić loże?"

Odpowiedziałem że musi iść zapytać managera, tak też zrobiła. Pomyślałem sobie że dzisiaj może być grubo. Wtedy ucieszyło mnie to podwójnie bo nie miałem przy sobie ani grosza. W środku niestety ją zgubiliśmy i cała nasza ekipa udała się na stałą miejscówkę. Wtedy jeszcze o niczym nie wiedzieli (czyt. o loży), ja postanowiłem znaleźć naszą panne. Trafiliśmy na siebie w przejściu, gdzie powiedziała mi że wykupiła loże i flaszke. Nie piję w klubach, ale na taką okoliczność pomyślałem że przymknę oko. Poprosiłem jeszcze o przeniesienie loży bliżej naszej miejscówki i zaczęła się zabawa. Zdrowie "solenizantki", ekipa ucieszona, ja w 7 niebie satysfakcyjnym pomyślałem że lepiej być nie może.. do momentu kiedy po powrocie z parkietu na mały odpoczynek nie zauważyłem na stole wiadra wypełnionego lodem, alkoholem oraz sokami a wokół niego i na drugim stoliku obok, Browarów Tyskich. To było coś czego wtedy potrzebowałem, a o czym nawet bym nie pomyślał przed dotknięciem klamki. Z naszą przyjaciółką, jeden z nas spotykał się później przez jakiś czas. Ale nie o to w tym blogu się rozchodzi.

[...]

Nie bądźcie cipami, ryzykujcie i korzystajcie z życia,

NiCo.

PS: Kac już odchodzi, a rolety podciągnięte. Szkoda tylko że już tak późno. Czas na sen.