Półtora roku temu poznałem dziewczynę, niestety, miała wtedy chłopaka. Stało się jednak tak, że on z nią zerwał, co dawało mi szansę. Byliśmy czymś w rodzaju związku przez 3 miesiące, jedynym mankamentem było to, że często o nim wspominała, tęskniła za nim itp, ale postanowiłem, że tu zaradzi czas.

Potem ona ze mną zerwała i zostaliśmy przyjaciółmi. Ona zaczęła sobie szukać faceta, jednocześnie szukając pomocy u mnie, ilekroć jej nie wychodziło (z czasem zaczęła nawet twierdzić, że nigdy nie byliśmy związkiem), w końcu coś między nami zaiskrzyło. Wyjechałem na wakacje, pokłóciliśmy się i ona znów zaczęła sobie szukać faceta... Ja pozostałem przyjacielem.

Znów coś zaiskrzyło, znów mogło być dobrze, aż na początku grudnia się pokłóciliśmy i ona zaczęła spotykać się z facetem, którego poznała, zanim się pokłóciliśmy. On jej wyznał, że ją kocha, ona z nim jest, twierdzi, że go kocha, zamieszcza sobie z nim zdjęcia (ze mną tego nie robiła, twierdziła, że będą plotki - jesteśmy w tej samej klasie, a ten koleś jest studentem, 2 lata starszym), miała jakieś megasłodkie opisy na gadu... Kłóciła się już z nim, mówiła mi, że on ma wady, które ją męczą itp... A ja tego słuchałem, jak głupi. Ona chciała też, żebym jej pomagał, spotykał się z nią, kiedy on nie może, żebym się nią opiekował, twierdząc, że to mój obowiązek, jako jej przyjaciela i że przecież nic się między nami nie zmieniło. Powiedziałem jej, że nie chcę cierpieć, stwierdziła, że rozumie... Chciała z nim zerwać ostatnio, nie zrobiła tego...

Wkurza mnie to, że on jest do mnie bardzo podobny, zarówno z wyglądu (jest tylko niższy) i z charakteru.

Co robić? Spróbować ją odbić? Jeśli tak, to jak? A może dać sobie w ogóle spokój?