Wszyscy piszecie, że tak bardzo boicie się podejść do laski... Ja, choć wiele wiem, przyznam się szczerze, że nie podrywałem jeszcze lasek na ulicy - częściej przez neta czy w szkole. Postanowiłem jednak sprawdzić, jak to jest.

Wracałem dziś po szkole, zmęczony, nie chciało mi się nic - z tego powodu ominąłem dwie całkiem niezłe laski, po prostu idealne okazje do nawiązania znajomości. Nie czułem się na siłach do podrywania - po prostu od rana prawie nic nie jadłem i ogólnie to nie był najszczęśliwszy dzień.

Wychodzę na przystanek i tam widzę śliczną, długowłosą brunetkę, tyłek taki, że aż się chce pogłaskać, zgrabne nogi. Spaceruje, słucha muzyki. Postanowiłem podejść. W końcu co mi szkodzi? I tak czekam na busa.

-Hej, na jakiego busa czekasz?
-Na S - ściąga słuchawki z uszu i uśmiecha się.
-Czyli bardziej w kierunku Demptowa? - pytam dalej.

I tak wywiązała się rozmowa. Zaczęliśmy rozmawiać o jej dzielnicy, o mojej, potem o szkole... niestety, okazało się, że oprócz ładnego ciała laska ma problem z pryszczami i aparat na zębach, czego nie zauważyłem przy pierwotnych oględzinach...

Ale zdobyłem nowe doświadczenie. I powiem Wam, że to naprawdę nie jest trudne - ja z nią rozmawiałem, jakbym znał ją od dawna, śmiała się co chwilę, ale przyjechał autobus, do którego musiałem wsiąść... Nie wziąłem namiarów od niej, ale zdobyłem na tyle informacji, by znaleźć ją na nk... i cóż, okazuje się, że jednak dobrze zrobiłem, nie biorąc namiarów.

Zatem panowie - do roboty, nie użalać się nad sobą, nie bać się! Podchodźcie do tego jak do zabawy!