Jak zawsze mam problem, jak rozpocząć pisanie kolejnej historii, więc uderzę prosto z mostu i przejdę od razu do sedna.

Dziewczyna z portalu, krótka niezobowiązująca rozmowa, przeniesienie rozmowy na insta.
Typ - jak to kobiety po 30stce "to skomplikowane" wybrakowane i z przykrymi doświadczeniami po poprzednich związkach.
Rozmowa kleiła się i już na początkowym etapie czułem, że mam do czynienia z fajnych i otwartym rozmówcą, dużo mówiła o sobie, związkach, czego szuka, na czym jej zależy. Mimo, że sama nie zagadywała to brałem się za odnawianie kontaktu co drugi dzień(tak jest zdrowo w mojej opinii) by nie wyskakiwać co otworzenie lodówki.
Po paru dniach zaproponowałem randkę, wyciąganałem numer telefonu i ustawiliśmy się na wycieczkę po mieście.

Znalazłem fajną miejscówkę, gdzie jeszcze nie byłem i na fali wcześniejszych sukcesów miałem niesamowicie pozytywne nastawienie do czego co mnie spotka.

Na żywo nie zawiodłem się, po raz kolejny dziewczyna wyglądała identycznie jak na zdjęciach. Swoją drogą zacząłem się zastanawiać przyglądając się kobietom, w których gustuje czy nie warto spróbować czegoś innego i otworzyć głowę na szersze spectrum.
Patrząc na nią na randce miałem wrażenie, że już ją gdzieś widziałem i przypominała mi łudząco z dwie - trzy dziewczyny z którymi kiedyś randkowałem. Czasami mam wrażenie, że szukam klonu tych co mnie jarają i zamykam się na inne. Swoją drogą mam też nieodparte wrażenie, że ten typ co spotykam w przeważającej liczbie przypadku opowiada mi te same historie.
Można by na ten rodzaj urody chyba stworzyć osobny folder na pulpicie i pewnie problemy każdej z nich łatwo by się ze sobą matchowały, no ciekawe to dla mnie jest.

Wracając jednak do tematu, siedzimy w samochodzie, jedziemy do lokalu rozmowa się powoli rozkręca. Odnoszę często wrażenie, że ja również powoli się rozkręcam i te pierwsze 10-20 minut jest kluczowe w obserwacji z kim mam do czynienia i czy ta decyzja spotkania nie była błędem.

Docieramy na miejsce no i zaczynamy. Od czasu kiedy wróciłem do gry staram się wprowadzać do niej nowe elementy. Widzę, że moja charyzma i umiejętności prowadzenia rozmowy przekładają się nie tylko na sferę damsko-męska ale i też inne obszary, wiec edukacja i uświadamianie sobie/nazywanie procesów to był mój cel na tą randkę.
Byłem po pewnym materiale "pięciu pro tipów na pierwszą randkę" i każdy z nich mimo, że wcześniej robiłem to zapewne nieświadomie postanowiłem wprowadzić i nazwać.
To jest bardzo pasjonujące jak widzisz, że potrafisz całym sobą oddać się rozmowie z kobietą, wczuć w jej emocje, pokazać w oczach to żywe zainteresowanie, nazywać, parafrazować jej uczucia i oddawać się tym stanom razem z nią.
Czas nam minął właśnie na budowaniu takiego raportu i finalnie po odstawieniu samochodu skoczyliśmy jeszcze na drinka.
Tam już wiele się nie działo, raczej kontynuowanie tego co było wcześniej.
Po tym dniu czułem, że powoli jestem w domu i ta relacje może rokować, wiec szybko umówiliśmy się u mnie na kolejne spotkanie, odpalenie winiacza i oglądanie filmów pod kocem.

No i tu przechodzimy do sedna tytułu tego bloga i tego co pisałem o kobietach wybrakowanych.
Z początku spotkania widziałem, że ona trzyma dystans, moje delikatnie próby przełamywania go i dotyku w miejsca neutralne były akceptowane i miałem do tej sfery komfortowe wejście, jednak nie widziałem za wiele odwzajemniania tego.
Bardzo podobnie było ze wzrokiem, którego ona unikała, jakby się peszyła. Miałem wrażenie, że mam do czynienia z bardzo nieśmiała introwertyczką, która się boi cokolwiek zrobić bo może zostać źle zrozumienia.
Starałem się tym jednak nie przejmować, a różne myśli i wymówki chodziły mi po głowie więc kontynuowałem eskalacje dotyku.
Taka gra push&pullu z mojej strony trwała może z 3 godziny(o zgrozo)i skończyła się na chyba maksie, który wyciągnałem z tego wieczoru czyli KC, masażu pleców z jej strony i poszliśmy spać.

Czułem tak wewnątrz, mimo prób, że raczej nie pójdziemy dalej na całego i któryś raz już miałem w głowie przekonanie, że no nie jest to moja wina.
Finalnie po przyjemnym masażu zasneliśmy i rano odstawiłem ją do domu.

Po południu moją głowę złapały przemyślenia, które postawowiłem przerzucić na papier. Panowie często tak jest w mojej ocenie, że to nie jest do końca nasza wina, że randka pójdzie nie po naszej myśli, że jak nie poszliśmy na całość to jest z nami coś nie tak, że dziewczyna nie odwzajemnia dotyku, mimo, że nie robi nam żadnych barier. Po prostu trafiamy na pewien typ kobiet(w moim przypadku często) które potrzebują więcej czasu, zaufania i w long termie to potem nabiera innych barw, które wynagradzają to czekania.

Pewnie historią z tą kobietą również dojdzie do tego miejsca które bym chciał, jednak inne wyzwania stoją na horyzoncie o czym napiszę pewnie już osobny wpis w następnym tygodniu.