Myślę, że większość problemów jest wynikiem braku pewnych cech odpowiednich światu równoległemu. Takiemu światu, w którym nadrzędną rolę pełnią wartości, takie jak ofiarność, pokora, honor, odwaga i surowość... Ta przede wszystkim wobec siebie samego.
"Bóg nie lubi tchórzy". Chcę, żeby ta myśl przyświecała temu, co właśnie przedstawiam. A przedstawiam coś bardzo prostego. Swój własny punkt widzenia.
Ludzie miewają problemy. Borykają się z trudem dnia codziennego, który dla każdego oznacza coś innego. Jak więc rozpoznać, co jest godne poświęcenia uwagi, a co nie? I tu, wydaje mi się, wielu popełnia zasadniczy błąd, poddając to ocenie. A jedyną różnicą jest doświadczenie. To przez jego pryzmat postrzegamy otaczający nas świat. Natomiast dane doświadczenie wyrabiane jest przez to, jakie wartości reprezentujemy i czym kierujemy się w życiu. W efekcie każdy przedstawia różne światopoglądy. Dlaczego więc wybierać właściwy? Właściwym powinien być ten, w którym człowiek sam czuje się jak ryba w wodzie. W innym wypadku rodzą się frustracje i presja, które gęsto widziane są chociażby na tej stronie.
A jak wiadomo, internet jest małym oknem na świat, choć w większej mierze przypomina jeden wielki zbiorowy kibel, na ścianach którego każdy wypisuje, co tylko ślina mu na język przyniesie.
Nie każdy nadaje się na żołnierza, strażaka, czy policjanta, a weryfikuje to żmudna selekcja i szereg sprawdzianów. Nie każdy może zostać prokuratorem, sędzią, kuratorem, albo pedagogiem przez brak odpowiednio rozwiniętych danych cech charakteru, niezbędnych w tych zawodach. Albo przez brak obfitego wąsa pod nosem, gdzie, jak wiadomo, facet bez wąsa to facet bez przeszłości. Nie każdy zostanie woźnym, cieciem, albo śmieciarzem, bo z kolei ambicja mu na to nie pozwoli. Upór jest tu jak najbardziej wskazany. Bóg nie lubi tchórzy. W końcu pozwolić sobie wmówić, że jesteśmy do bani, to sromotna klęska. Ale wspomniałem również o pokorze, honorze i surowości... Tej wobec siebie. I należy szukać tego, co odpowiada nam, a nie mamie, tacie, kolegom, dziewczynie, albo panującym trendom.
Czy naprawdę musisz roztaczać wokół siebie otoczkę PUA, by poczuć się mężczyzną? Czy stosowaniem na siłę pewnych technik rzeczywiście udowadniasz coś sobie, czy jednak komuś innemu?
Według mnie męstwem jest samodzielność. Samodzielność w myśleniu, działaniu i w budowaniu. Samodzielność w kreowaniu i rozwijaniu własnego "Ja" takim, jakim się naprawdę chce. Często na przekór, często pod prąd i wbrew oczekiwaniom innych. Nawet stronie podrywaj.org, która powinna być pewnym odnośnikiem i małym wzbogaceniem, a nie bałwochwalczym obiektem. Bo w końcu powinieneś mieć jaja, by mówić i robić to, na co masz ochotę. By być sobą. By dobrze czuć się w swojej skórze, a nie zakładać maskę, pod którą nadal trzęsie się przestraszona cipa.