Hejka,
Obecnie mam 20 lat i w tym roku rozpocząłem studia. Ludzie mówią, że ten wiek to jest najlepszy okres w życiu, jednak w moim przypadku tak nie jest. Mianowicie zauważyłem, że w ostatnim czasie wyraźnie pogorszyło się moje życie towarzyskie.

Niby mam dużo znajomych z czasów gimnazjum, liceum, ode mnie z okolicy, imprez czy teraz studiów, jednak mimo to nie mam za bardzo z kim gdzieś wyjść czy spędzić ciekawie czas. Moja najbliższa grupa znajomych (ludzie z czasów gimnazjum) są raczej mało rozrywkowi. Zresztą w ostatnim czasie to prawie tylko ja inicjuję spotkania.
Wiadomo, już nie mamy 10 lat i mamy znacznie więcej spraw na głowie, ale mimo wszystko tego nie rozumiem.

Ludzie z mojej okolicy trochę bardziej skumplowali się z ludźmi ze szkoły średniej, z kolei koledzy z liceum trzymali jednak głównie z osobami ze swoich okolic. Mimo to jednak byłem jedną z popularniejszych osób w liceum, nawet kolega, który aktualnie chodzi do III kl.mówi że jestem legendą, ale wiecie znajomości ze szkoły średniej szybko się urywają. Teraz jestem na studiach, ludzie z grupy wydają się być spoko, ale nie ma tej więzi, duża część osób nie chce się integrować, mają swoich znajomych, związki itd. Niby byłem z nimi raz w klubie i dwa razy w akademiku na integracji, ale jakoś spodziewałem się czegoś bardziej niesamowitego.
Nawet powstały 2 grupki na studiach, ale raz że nie chce się wpraszać,a dwa nie każdy z nich nadaje na moich falach.
W dodatku nie mam już takiej ilości czasu jak w liceum-dużo zajęć, poza tym wziąłem się za naukę i idzie mi całkiem przyzwoicie pomimo sporych obaw.

Co do pasji to mam ich od groma i je realizuje, sprawiają mi radość, ale nie rozwiążą tego problemu. Poza tym w dużej mierze uprawiam sport. Sporo jeżdżę na rowerze, trenuję boks i często oglądam galę bokserskie, wspinam się. Mimo to czuję, że czegoś w moim życiu brakuje.
W dodatku mój kumpel z którym często chodziłem po klubach postanowił, że na razie stopuje z imprezami i skupia się na nauce, oczywiście szanuję jego decyzje. Powiecie pewnie, że można samemu iść do klubu. Owszem, można, nawet byłem parę razy sam, ale nic nie ugrałem. Zawsze inaczej jest w grupie, nawet jak się rozdzielacie podczas imprezy.
Ostatnio zacząłem trochę więcej działać na ulicy (mimo, że długo siędzę w temacie to szczerze nie mam z tym dużego doświadczenia). Ostatnio nawet poznałem dziewczynę z mojej miejscowości (3k mieszkańców a mimo to jej nie znałem, to tak a propos tych co twierdzą, że miasta 70K mieszkańców są za małe na DG), nie wziąłem nr bo zaraz po tym jak się rozmowa rozkręciła musiałem wysiadać z autobusu. Ale spokojnie jeszcze ją kiedyś dorwę

Osobiście najlepiej wspominam II kl. LO, sezon osiemnastek i te sprawy, pierwsze wyjścia do klubu, ciągłe poznawanie ludzi (w tym fajnych dziewczyn). Miałem wtedy energię i flow, których teraz bardzo mi brakuje, z laskami oczywiście też mi lepiej szło. Wówczas myślałem, że jak się nie wydarzy jakaś wielka tragedia to będzie tylko lepiej, ale cóż życie to jedna wielka sinusoida.
Obecnie regularnie o mój kontakt zabiegają 2 nieatrakcyjne dziewczyny, które na mnie lecą. Kumpluje się z nimi, ale to trochę mało. Poza tym trochę mniej regularnie kontaktuję się z garstką ludzi z czasów liceum i gimnazjum.
Macie jakieś pomysły jak z tego marazmu wybrnąć?

Mimo tej sytuacji i faktu, że jestem wykończony po ciężkim tygodniu zaraz wybieram się na koncert