Hey! Długo się zastanawiałem gdzie umieścić ten post czy na forum w którymś dziale czy raczej na blogu... ale skoro będe prosił o rade i pomoc to postanowiłem ze napisze tutaj....

Mianowicie mam spory problem... Na tej stronie jestem już przeszło rok... ale podchodzić odważyłem się dopiero niedawno w okolicach kwietnia tego roku... wczesniej tylko czytałem o uwodzeniu i myslałem jaki to ja jestem prze koń... niestety gdy odwazyłem się podejść 2-3 razy zauwazyłem ze do tej doskonałości mi sporo brakuje... ale to nie jest problemem wiem że trzeba ćwiczyć żeby stawać się lepszym i wiem jak to robić. Problemem jest brak motywacji do samorozwoju... :/ mam 19 lat stoję u progu dorosłego życia zastanawiając się co ja tak naprawdę chcę osiągnąć w zyciu. Wybrałem studia na które chciałem chodzić juz od podstawówki nigdy nie byłem tak pewny swojej decyzji jak tego że chce iść na zarządzanie... jednak w ostatnim czasie nawet ta decyzja wydaje mi się niewłasciwa... jak wszystkie inne... szukam pracy bo obecnie mieszkam z rodzicami i w zasadzie niczego mi nie brakuje. Być może to jest jedna z przyczyn dlaczego nic w swoim zyciu nie zmieniam? Z pracą jest ciezko jak zapewne wiecie zwłaszcza jak bedzie chodziło się na studia zaoczne:/ Ostatnio siostra miała wesele byłem świadkiem:D miałem iśc z jakąś koleżanką ale wszystkie mnie wystawiły (pewnie dalej mają moj obraz cioty z początku naszej znajomości... nie wiem a może dalej jestem tym kim byłem?) wiec poszedłem na wesele sam... To była najlepsza decyzja jaką podjąłem w ostatnim czasie... (z waszą drobną pomocą:P dzięki) wybawiłem się na weselu jak na żadnym poprzednim, obtańczyłem wszystkie ciotki, część kuzynek i kogo jeszcze tam się dało (ale i tak na wszystkich czasu brakło) poznałem kolezanki siostry co prawda już jak wychodziły ale zawsze te 5 min rozmowy było i nawet kino bez oporów z mojej i ich strony. Każdeg gościa żegnałem osobiście z parą młodą;) siostra powiedziała mi że wszyscy byli zachwyceni "świadkiem" że byłem dusza towarzystwa itp. mimo tego że wypiłem mało;P (fason trzeba zachowac do rana a i pewne obowiązki też są) wiec chyba nie wszystko to o czym czytałem poszło na marne widac jakaś częsc z tego pozostała w podswiadomości i teraz daje efekty.

Jak ide na miasto i chce podchodzić do dziewczyn to musze brac mojego dobrego kumpla... gdy idę sam nie mam motywacji zeby podejść, takiego bodźca który popchnąłby mnie do działania... a jak on jest to zawsze działam bo to jak na zasadzie rywalizacji w której on nie bierze udziału:P ja chce się przed nim wykazać... widać nie jestem pewnym siebie facetem... nie rozumiem tego bo podejśc podejde, pogadać też pogadam z obcymi ludźmi ale musze miec motywacje taką i oparcie w kumplu bo inaczej nie dam rady... czy ktoś wie dlaczego tak jest? mi się wydaje że nie jestem/byłem tak mocno zdesperowany żeby sama chęć naprawy zycia mnie pchała do przodu:/ ... nie mam jednego konkretnego hobby interesuje się wszystkim lubie robić prawie wszystko a w szczególnosci grać na kompie, pływac i jeżdzić na rowerze... mój kazdy dzien wyglada w zasadzie tak samo żadko cos się zmienia... na imprezy takie klubowe typu dyskoteki nie lubie chodzić nie wiem dlaczego;P jakos niedobrze się czuje w takich miejscach:P co innego 18-stki czy przyjecia urodzinowe, weselne itp.

Być może przechodze jakiś kryzys wieku młodzieńczego czy cos w tym stylu... niczego nie jestem pewien, nie wiem czy zmierzam we właściwym kierunku, nie wiem co chce w zyciu zrobić ani nie wiem czego pragnę... widać wszystko co chce mam już, ale czy na pewno? Nie wiem jak to zmienić, nie wiem czy wy wiecie i zrozumiecie co ja tutaj napisałem... jedyne co to mam nadzieję że jakoś wskazecie mi kierunek w którym powinienem zmierzać aby odnaleść przeznaczenie którego pragnę...

Jezeli ktoś coś nie zrozumiał moge wyjasnić. Pozdrawiam;)