Dobrze dedukujesz. Masz być twardy. Ze swoimi problemami masz radzić sobie sam, a nie płakać jej w ramie. Laski tego nie znoszą i w ich oczach wychodzisz na pizdę. A wiesz co one z takimi gośćmi robią? Odstawiają w kąt. Żadna inna nie będzie bardziej wyrozumiała.

Jej żali wysłuchaj, coś przytaknij i wypuść drugim uchem. Ona nie będzie Twoim psychologiem. Z nią możesz o pierdołach porozmawiać, ale jak zaczynają się problemy, to schowa głowę w piasek. To jest życie, a nie bajka. Przyzwyczaj się.

Zacznijmy od tego, ze z większością problemów kobieta nie jest w stanie ci pomóc. U mnie to wyglądało tak, że zawsze byłem samowystarczalny i moje problemy rozwiązywały się zanim ktokolwiek się o nich dowiedział. Mam swój biznes wiec problemów codziennie było sporo. Przykładowo, jeśli danego dnia zepsuła mi sie ciężarówka, koparka, albo wychujal mnie klient czy pracownik to wiedziałam ze w żaden sposób ona mi w tym nie pomoże i usłyszę tylko „poradzisz sobie miś”

Finalnie na koniec dnia kończyło się to stwierdzeniem, ze na przykład miałem ciężki dzień i tyle, bez roztrząsania. Jak mnie coś bolało, to szedłem do lekarza, a jak wkurwiło to po czasie przechodziło samo albo powiedziałem swoje pod nosem i po temacie. Facet swoje problemy musi niestety rozwiązywać sam. A w druga stronę?

Dramat, o najdrobniejsze rzeczy. Jak szef jej kazał zostać dłużej w pracy, to dramat. Jak kłótnia w domu, to dramat. Jak bolał brzuszek, to porada „umówimy cie do lekarza” zdecydowanie za mało, musiał być dramat. Roztrząsanie problemów, które nawet nie były problemami na kilka sposobów, z kilku stron. Aż sam sie na końcu wkurwiasz, bo wiesz, ze rozwiązanie jest banalne i w sumie nie ma o czym gadać, ale problem musi być przewertowany na kilka sposobów i najlepiej jeszcze zaangażować w to matkę siostre i koleżanke. Jesli w twoim związku nie ma problemów, to trzeba zrobić tak, żeby się jakiś pojawił, żeby było z czego robić dramat.

Jak jeszcze chodziliśmy na studia, ja szedłem na egzamin kompletnie nie przygotowany, bez stresu, dostawałem 3 czy 4 i szedłem do domu czując ze świetnie mi poszło. Ona? Miała wszystko wbite do głowy na blachę, ale 2 tygodnie przed egzaminem był płacz lament stres i uwłaczanie sobie, ze nie zda lub nic nie umie. Potem wychodzi z egzaminu z oceną 5 i tematu nie ma. Chodzi o tworzenie dramatu, tworzenie emocji tam gdzie normalnie nie powinno ich być.

Czuje, ze w moim 8 letnim związku był to jeden z zapalników który wywołał jej odejście. Zbyt długo byłem silny ze swoimi problemami i za mało odczuwałem wsparcia i zrozumienia, żeby móc z nią dzielić i przezywać jej najdrobniejsze problemy (nie oszukujmy się, w większości, wymuszone i stworzone problemy) które w większości uważałem za błahe. Potem znajduje się kolega z pracy albo przyjaciel ze szkoły który chętnie posłucha, pocieszy w tych drobnych codziennych niepowodzeniach. Załata te pustkę emocjonalna u niej, a potem pustkę między nogami.

Nie wiem czy jest tak z każdymi kobietami, ale obserwując np. Relacje mojego ojca i matki wiem, ze ojciec jest osoba bezkonfliktowa i bezproblemowa, która rzadko w ogóle potrzebuje porady. Matka odwrotnie, drobny problem, dużo dramatu i dużo pomocy. Także musisz mieć na uwadze ze nie otrzymasz takiego samego wsparcia od niej, jakiego sam udzielasz lub ona oczekuje żebyś dawał.

Taka trafiła ci się kobieta.
Kochanie pomóż mam problem, ale ciebie to wysłucha od biedy - gadaj swoje i tyle, nie chce mi się tego słuchać.
Fajnie jest móc podzieli się jakimś swoim problemem z partnerka, życie to nie simsy i samcem alfa nie jest się 24/7. W długim związku bardziej liczy się, czy jesteś równym gościem, nie to czy każdy swój problem kisisz w sobie i problemy to maja wszyscy ale nie ty.
Kojące jest to kiedy ktoś ciebie wysłucha, podrzuci pomysł, albo w cięższym czasie zrobi coś miłego dla ciebie.
Nie bądź tylko aktywem, bądź też pasywem.
Oczywiście wszystko z umiarem

Nie generalizuj, że kobiety be. Twoja Kobieta "be"

Związek powinien działać w dwie strony. Coś wkładasz, coś wyciągasz.

Jak Twój działa jednostronnie, to zamiast skupiać się na niewdzięczności swojej, pomyśl nad tym, dlaczego Twoja relacja się tak potoczyła. Czy nie grałeś z początku kogoś innego niż w rzeczywistości jesteś? Co oferujesz, co wymagasz, na co się godzisz, co dostajesz.

To jest rzeka temat.

Nie pasi Ci, bardzo dobrze! To sygnał od Ciebie DLA CIEBIE. Uczysz się siebie.

Z tym dławieniem problemów w sobie, to tak różnie wychodzi. Jeżeli naprawdę jest się dobrze dobraną parą, to wydaje mi się, że działa to płynnie w obie strony. Ja np. Nie lubię dzielić się swoimi problemami, wkurwiają mnie też pytania typu jak się czujesz, jak ci się spało itd., ale niejednokrotnie słyszałem od kobiet, że one też by chciały czasem ode mnie usłyszeć, co mnie trapi, jakie ja mam problemy. Więc wydaje mi się, że to tylko kwestia doboru właściwej osoby. A może aż.
Tak samo kiedy robiłem konkretne lewe kokosy, wiadomo, że nie będę się dzielił z laską tym, że siedzi mi na bani, że jutro o 6 mogą mnie wydłubać itd. Dziewczyna od razu ogarnęła, że coś jest nie tak.
Mi się wydaje, że normalne, poukładane kobiety chcą być w podobnym stopniu zaangażowane w życie partnera, co on i też chcą wiedzie o problemach. Różnica może polegać na sposobie przekazania tych informacji, formie, bo chłop powinien zrobić to na spokojnie, nie do końca pokazując, jaki pierdolnik się uzbierał. Równowaga.

Jest różnica między wygadaniem się i otrzymaniem wsparcia gdy masz cięższy okres a permanentnym użalaniem się nad sobą i robieniem z siebie ofiary. I być może ty masz właśnie taki mindset. Spójrz na swój nick - z pośród miliona opcji wybrałeś sobie ksywę Smutniak. Zobacz ile to mówi o tobie i twoim mindsecie.. Juz nie wspomnę ile mówią o tobie twoje wpisy i wszystkie posty, które masowo produkujesz od kilku miesięcy. Jedyne co tu robisz to użalasz się nad sobą i oczekujesz, że ktoś ci poda na tacy gotowe rozwiązania tak żebyś nie musiał wkładać żadnego wysiłku w pracę nad sobą. Wszystkie kobiety, o których piszesz są be i niedobre, wiecznie tylko o tym jakiego masz pecha i zero refleksji nad własnym zachowaniem i chęci samorozwoju.