Siemacie. Mam drobną zagwozdkę w postaci pewnej dziewczyny, której kompletnie nie mogłem (roz)ugryźć jakiś czas temu. Sprawa nieco przedawniona, bo kontakt urwał mi się z nią ponad miesiąc temu, z powodu mej migracji do innego miasta. Historia może i dość banalna, przydługawa, pozbawiona fajerwerków i tym podobnym, ale natchnęła mnie do zadania sobie pytania - czy dałbym radę uwieść właśnie TĘ dziewczynę, pomimo posiadania przez nią bojfrenda? Nazwijmy ją "N"

Do rzeczy...

Poznałem ją przypadkiem, gdy ta odwiedziła mój pokój w akademiku, poszukując mego współlokatora (są znajomymi). O dziwo, prócz samych poszukiwań, dziewczyna została ze mną - osobą całkowicie dla niej obcą - sam na sam w pokoju, gdzie spontanicznie, pogadaliśmy prawie o wszystkim. Była to drobna i zarazem pierwsza nasza interakcja, która rozbudziła we mnie sporą chęć "eksploracji" tej dziewczyny. Mijały dni, a my poznawaliśmy się coraz lepiej przy różnorakich okazjach. Któregoś razu wybraliśmy się wspólnie do miejskiego klubu, wychyliliśmy w gronie akademickich znajomych kilka głębszych, a następnie w stanie dosć wskazującym wróciliśmy do akademika. Ja, mój współlokator, mój target i target współlokatora znaleźliśmy się w pokoju o głowach ciężkich jak stalowy okręt, gdzie każdy zajął się "swoimi sprawami". Pani "N" nie posiadała prawie żadnych oporów, gdy robiłem jej masaż pseudoerotyczny, siedząc na niej w samych bokserkach, co z każdą kolejna minutą wprawiało mnie w coraz większe zdziwienie. Nie, nie było ani KC ani FC, ale dała się podotykać i poobłapiać. Znajomość rozkręcała się, co można było wywnioskować z coraz większej ilości czasu, jaką ze sobą spędzaliśmy. Przesiadywanie w pokoju, oglądanie wspólnie filmów, blah, blah, blah. Ale... Złapałem się na tym, że z biegiem czasu, stałem się dla niej bardziej przyjacielem niż potencjalnym kochankiem, co musiałem osobiście zweryfikować. Któregoś razu po imprezie ponownie wylądowaliśmy razem w łóżku, znów drobne mizianki, ale ani nie dało rady zainicjować KC ani kurde mać nic! Posiadając prawie całkowite przyzwolenea na dotykanie ją po całym ciele, postanowiłem zaryzykować i skorzystać ze zbudowanej romantico aury i zjechać palcami niżej... Ehmmmm, efekt? Odepchnięcie mych niewerbalnych zalotów, skierowanych w kierunku jej "komnaty tajemnic". WTF? Leżymy razem, daje się miziać i nic więcej? Co ja jestem, poduszka do hu wafla? Nie dałem rady nic ugrać prócz kilku przytulasów, mizianek itp. itd. Mój czas w mieście X dobiegł końca i zmuszony zostałem migrować. Po skromnym pożegnaniu z panią "N", otrzymałem od niej sms'a o treści: "Może zabrzmi to banalnie, ale jesteś świetnym gościem. Wesołym, otwartym, a ja takich ludzi uwielbiam... I choć jutro Cię tutaj nie będzie, to często będę Cię wspominać" a póżniej drążenie tematu z jej strony odnośnie tego "Co pomyślałem sobie o niej, gdy spotkałem ją po raz pierwszy"?

Wiem, wiem... Historia z cyklu "Okruchy życia" albo "Lucicita", serwowana na kanale tvn7 w godzinach popołudniowych, błogosławiony ten, kto wytrwał do końca wpisu... Ale cała ta znajomość dała mi do myślenia nad tym, co zrobiłem źle oraz co mogłem zrobić lepiej... Czy byłem niedostatecznie rzeczowy i nie określiłem się względem niej czy może za bardzo czaiłem się jak pies do jeża? Czy brak progresu w znajomości był spowodowany moim samoistnym narzuceniem na siebie ramy przyjaciela? A co w prawdzie wprawia mnie w największą konsternacj? Fakt, że dostałem przyzwolenie na wiele od niej, czego nie powinna dawać zajęta dziewczyna, gdyby nie była mną zainteresowana, a ja nie potrafiłem jej rozgryźć. Temat wpisu jest taki a nie inny, gdyż jest to cytat wyjęty z ust właśnie tej dziewczyny...