Cześć, zakładam ten temat prosząc o poradę ewentualnie wytlumaczenie czy cos robie zle.

Rozchodzi się oczywiście o byłą. Byliśmy ze sobą półtorej roku. Rozstałem się z nią we wrześniu. Po prostu mnie rzuciła. Na przełomie wrzesnia/pazdziernika wszystko sie jeszcze ciagnelo. W tym sensie, ze ona nie byla pewna czy chce wracać. Były to dla mnie najbardziej destrukcyjne miesiące, nie wiedziałem jak się mam zachować. Jest to moja pierwsza dziewczyna stąd pewnie takie zachowanie. Nie chciało mi się jeść, czasami płakałem, ogólnie strasznie mi jej brakowało, stałem się needy. Zacząłem za nią latać i drążyć temat "nas".

Ogólnie może zacznę od samego początku. W jednym z blogów BANE'a przeczytałem super zdanie (tak mi sie wydaje ze chyba u niego). Winę za rozpad związku ponoszą dwie osoby, ale nie jest powiedznae ze wina lezy równo po obydwu stronach. I tak było w tym przypadku. Ja bardziej zjebałem. Jestem tego świadom.

Od czerwca zaczeło się coś bardziej miedzy psuć. Zaczęliśmy się więcej kłócić, ale i tak mimo to wydawało mi się ze jest okej... ale nie było. Problemy zamiataliśmy pod dywan. Nie dochodziliśmy do żadnych wniosków... a raczej ja nie dochodziłem. I tutaj dochodzimy do sedna sprawy. Wiele razy sie zastanawiałem podczas związku jak można to wszystko naprawić, przeciez tak sie dogadywalsimy, mielismy wspolne plany, wszystko sie ukladalo. Nie wiedziałem co musimy zmienić, jak poprawic nasza relacje, a dlaczego? Bo miałem zbyt duże ego, unosiłem się dumą, nie widziałem swoich błędów, problemów ktora ja sprawiałem.
Naszym problemem było to, że nie rozmawialiśmy dosłownie o wszystkim o czym powinniśmy rozmawiać, o tym ze cos mi w drugiej osobie nie odpowiadało etc.

Jak już wspomniałem nie wyciągałem zadnych wnioskow, caly czas zwalałem winę na nią, nigdy nie widziałem swojej... aż do września.

We wrześniu przyjechała po swoje rzeczy (studiuje w innym miescie, widywalismy sie co weekend, stad co 2 tyg nocowała u mnie i miala tutaj swoje rzeczy). Powiedziała, że już nie ma siły walczyć o nas i zebym przemyslal co robie zle w koncu, że czuje sie obojetna dla mnie, ze straiclem ogien w oczach w stosunku do niej ktory kiedys mialem, ze zaczale myslec o tym czy kogos mam (bing, to byla tez jej wina tutaj, ze nie mowila mi o tym od razu wszystkim, tylko po czasie). Wtedy wyjezdzala na wakacje i tak sie tez stalo, zaczalem szukac przyczyn naszych klotni, dlaczego sie klocilismy. Były to okropne błahostki. W koncu do mnie doszlo co robie zle. W koncu zrozumialem, ze tu nie tylko ona jest problemem, ale w glownej mierze tym problemem jestem ja. Zrozumiałem, ze musze sie zmienic. W ostatnich miesiacach wzialem ja za pewnik. Dawała wszystko z siebie, wspierała mnie. Ja myślałem, ze też daje z siebie wszystko, ale widocznie byłem zaslepiony swoim ego i swoją dumą. Nie wiedziałem, ze kiedykolwiek moze sie to skonczyc, stad pewnie moje zachowanie.
Teraz gdy ja stracilem wdize to wszystko. Od tamtego momentu, CODZIENNIE czytam podrywaj, wertuje blogi, wyciagam wnioski. Wiele sie nauczylem, wiele zrozumialem, wiele zobaczylem. Z tego związku wnioski wyciągnąłem, wiem ze zaowocuje to w przyszłości. Teraz widze jak to jest kogos stracic, jak to jest stracic osobe ktora Cie kochała i probowała to ratować. Była to pierwsza osoba, ktorej naprawde na mnie zalezało.

Ale co się działo jeszcze na przełomie wrzesnia/pazdziernika - wlasnie latałem za nią. Straciłem tę pewność siebie, tę cząstke faceta. Narzucałem sie, pewnie to ja odrzucalo. Zacząłem robić rzeczy, ktore ona chciala zebym zrobil gdy bylismy razem (kupno zegarka, rozciaganie.... choc zrobilem to w koncu dla siebie, bo zobaczylem ze jest to na plus i nie rouzmialem dlaczego wczesniej tego nie zrobilem). To spowodowało, że powiedziala ze robie wszystko na pokaz zeby jej sie przypodobac. Tak nie było, ale nie moglbym zmienic teog jej myslenia. Kilka jeszcze spotkan, kazde bardzo na plus, duzo rozmowy, szczerej rozmowy! ale jebalo sie w smsach, pisala zebym sie juz nie staral, bo sie meczymy, az do momentu w ktorym mi napisala koncem pazdziernika (nie odpisujac na mojego smsa) ze to koniec i nie czuje zlosci, bo wie ze przezylismy cos fajnego, ze zrywamy kontakt.
Nie odzywałem się miesiąc az do mnie sama napisała (bing? chcial zerwac okntakt, ale sama sie odzywa, widzi sie sobie radze bez niej?) , angazowala sie w rozmowe, az sie na nowo podpaliłem i napisalem do jej brata (kurwa dlaczego..... pewnie dlatego ze wiedzialem, ze moze dac mi jakas dobra rade, bo zna ja bardzo dobrze, czy powinienem odpuscic jeszcze i przeczekac czy cos dzialac, strzał w kolano fhuj, mowil ze nie powie, ale wiem ze to moja wina, bo nie wiem po chuj do niego napisalem).
2 rozmowy na fejsbuku ktore sama inicjowała. W drugiej sie spytala czy bede na weekend w naszym miescie, bo mam jej chyba okulary (od razu wiedzialem ze to nie chodzi o okulary). Spotkaliśmy się, super spotkanie, pośmialiśmy się, gadalismy o tym co sie dzialo przez ostatni miesiac. No ogólnie spotkanie fhuj na plus. Tego samego dnia jechala do brata na impreze i stawiam, ze powiedzial jej ze wlasnie do niego pisalem, jakie mam zamiary w stosunku do niej, bo juz nastepnej inicjatywy z jej strony nie było. Napisałem do niej po tygodniu od spotkania chcac sie spotkac luzno na herbe. Była dla mnie zimna jak nie wiem. Skonczylem rozmowe, myslac ze to jest ostatni raz kiedy do niej pisze i wyciagam reke. Dowiedizalem, sie ze z kims kreci, ze kreci z typem ktory jest brzydki jak nie wiem, o ktorym mi kilka razy mowila, ze poznala w robocie kilka miesiecy wczesniej, ale ze super sie z nim dogaduje, ze mimo ze znaja sie kilka miechow to czuje jakby sie znali 10 lat. Mojemu przyjacielowi nawet mowila, ze bylby ostatnia osobą z ktora mogla by krecic z roboty, ale ze ma swietny charakter. Po naszym rozstaniu stawiam, ze typ był dla niej przyjacielem, pocieszeniem. Wiem, ze wtedy jeszcze miedzy nimi nic nie było. Dopiero teraz jakas "relacja" sie miedzy nimi urodziła. Widziałem ich razem trzmajacych sie za reke na festiwalu. Dziwie sie, bo typ jest serio okropny, nawet sama mi o tym mowila, ze nie jest zbyt urodziwy, ale widocznie wykorzystal sytuacje naszego rozstania i zawirował jej w głowie.
Wynikła jeszcze jedna rozmowa miedzy nami w ktorej mowila, ze nie czuje zadnej zlosci do mnie a to ze tak ostatnio ze mna pisala wynikalo tylko i wylacznie z tego, ze mowie rozne rzeczy na miesice (brat ?) i ze nie chciala mi juz robic zadnej nadzieji. Choc wiem, ze to raczej chodzi o to, ze czula ze ma mnie na wyciagniecie reki, ze nie jestem dla niej juz wyzwaniem, wiec stracila zainteresowanie(choc na pewno jej sie dalej podobam, brzydki nie jestem, sama gdy mowilem jej ze ide na mma wlasnie w ostatnich rozmowach ktore sama inicjowala mowila, "zebym tylko nie stracil tej pieknej buzki").

Wiem, że popełniłem wiele błędów. Wnioski z każdego błędu wyciągnałem, wiem, ze nie popelnie ich juz w przyszłości. Nauczyłem się o wiele więcej. Miedzy innymi zobaczylem to, ze trzeba doceniac sie to co ma aktualnie a nie dazyc do czego co by sie chcialo miec. Ogolnei czuje, ze bylbym teraz lepszy.
Miedzy nami nie ma zadnej zlej krwi, ale nie rozmwiamy. Nie wiemm, czy jest z tym nowym typem, nie mamy raczej zbtyt duzej szansy na wpadniecie na siebie na miescie (choc nie mowie ze jest 0, co jakis czas pojawiam sie w naszym rodzinnym miescie gdzie ona mieszka + ma sie przeprowadzic za pol roku do mojego miasta (mielismy mieszkac razem:)). Czy jesli w koncu sie spotkamy to zadziala sila kontrastu? (o tym dalej)

Ogólnie przedstawiłem siebie mozliwe ze w najgorszym swietle, ale wg mnie to nie jest tak ze byłem osłchym chujem. Dawałem jej miłość, ale później sie po prostu zatraciłem, badz tez okazywalem ja w zly sposob, myslalem ze jest wlanie okej, bo
a) kupowalismy wakacje w lipcu na koniec wrzesnia (na ktore suma sumarum nie chciala juz ze mna jechac, bo naciskalem)
b) kupowalismy koncem sierpnia sylwestra (na ktore jechalibysmy wlasnie dzis razem)
c) tydzien przed rozstaniem jeszcze mowila mi ze mnie kocha
d) spedzalismy fajnie, aktywnie czas razem przez wakacje
e)nie raz mi powtarzala (a bylem jej juz ktoryms chlopakiem), ze czuje ze to jest na zawsze, ze nie przezyla nigdy jeszcze czegos takiego jak ze mna.

Nie pomyslalbym, ze sie to moze skonczyc, a jednak. Nawet dla niej poszedłem do pracy (mimo, ze nie bieduje, hajs jeszcze od starszych splywa, poniewaz studiuje), zeby moc z nia w wiecej miejsc pojechac (ona tez studiuje a ojciec lekatrz=wiecej hajsu ma), zeby moc wziac ja na kolacje. Po prostu sie wlasnie skupilem na tym co bym chcial, a nie na tym co miałem. I to mnie boli. Boli jak skurwysyn, ze musialo sie takie cos stac bym to zrozumial.

Na przełomie ostatnich tygodni jestem swiadom, ze mi zrobila sieke z mozgu, ze troche mna zmanipulowała, ze wlasnie wzialem cała wine na siebie. Procz tego ze wziela swoje rzeczy ani razu mi nie powiedziala f2f ze to finalny koniec, zawsze cos sie jebalo w tych spierdolonych smsach, tam mi wlasnie pisala, zebym sie juz nie staral, bo sie oboje meczymy, ze to koniec. Stąd do mojego mozgu nie dochodzilo to, ze to w koncu finalny koniec i jeszcze bardziej sie staralem o nia (o prosze, typowy przypadek, prawda ?)

Od ostatniej rozmowy mija jakieś 3 tygodnie. Pogodziłem się juz ze wszystkim, chce zeby byla szczesliwa, serio! Zasługuje na to.
Uważam ze to rozstanie było potrzebne. Musiało się to stać bym to wszystko kurwa mógł zrozumiec w końcu. Co jest ważne, co nie jest ważne. Zacząłem doceniąc wszystko i wszystkich ktorych mam i ktorzy mi pomagaja. Zawsze byłem raczej aktywnym czlowiekiem (Chodzilem na silke caly czas, sylwetke mam), ale zaczalem robic rzeczy ktorych nie chcialo mi sie robic kiedy bylem z nia. Zaczalem chodzic na wspinaczke, na squasha, do barbera, zaczalem sie rozciagac bardziej. Zacząłem inwestować w siebie. Ale właśnie... czuje ze robie to wszystko po to, zeby byc z nia na nowo jak to opisywał bane w swoim vlogu ( https://www.podrywaj.org/blog/dl... ) , zeby spotkac ja za te kilka miesiecy i pokazac, ze jestem inny..
I właśnie po to zalozylem ten watek. Jak juz wspomniałem, pogodziłem się ze wszystkim, ale mecza mnie codziennie mysli o niej, dosłownie codzienne. Wyobrazam sobie dzien kiedy ona zrywa (jesli z nim jest, jesli nie jest to pewnie bedzie) z tym cyklopem (bo inaczej typa nie nazwe), spotykamy sie gdzies, wychodzimy raz, drugi trzeci na herbate i po kilku miesiach (cieżkiej!) pracy miedzy nami wracamy do siebie z nowymi doswiadczeniami. Czuje, ze ten typ jest zapchaj dziura. Ona jest raczej laską "związkową", byłem jej chyba 4 chłopakiem.

Te myśli mnie męczą. Nie chce ich. Mam je cały czas z tyłu głowy mimo teog, ze sie pogodziłem, ze nie jest ze mna. Nie wiem co mam jeszfcze zrobić. Aktywności uprawiam, wychodze ze znajomymi (czestotliwosc o wiele wieksza niz jak bylem z nia), ale one dalej sa. Nie wiem co robie źle.
Na tę chwile mimo, ze ona jest (albo i nie) z tym cyklopem i on dotyka "moja" laske, wciaz chce z nia kiedys byc, moze tez nie od razu. Jestem świadom, ze masa pracy musiałaby być wykonana miedzy nami, by było lepiej niz poprzednio. Przede wszystkim praca nad samym sobą (mija juz 4 miesiac od rozstania i czuje, ze bardzo duzo sie nauczylem i zrozumialem). Mam strasznie filozoficzyne podejscie do tego w takim sensie, ze mowie ze tak musialo byc, zebym to wszystko zrozumial, zebym byl lepszy, zeby miedzy nami bylo kiedys lepiej, ze tak los chciał po prostu. W koncu drzewo nie urosnie do nieba, jesli korzenie nie siegna piekła...
Pewnie te myśli potęgują to, że miedzy nami nie ma zadnej spiny, ze była ona moja pierwsza dziewczyna, ktora uwazam za ideał, ze mnie wspierała, ze dbała o mnie, a ja po prostu zjebałem.... Teraz sobie mysle, nie spotkam lepszej i wiem co powiecie - ale on pierdoli.... Jakieś bagno przed nia juz przeszedlem w postaci jakis dziwnych lasek (nie było z nimi zwiazku) i ona była włąśnie dziewczyna w ktora wady ktore miala nie sprawialy, ze nie rozpatrywałbym jej w postaci mojej dziewczyny, a nawet żony (sama smieszkowala o naszych dzieciach, jak bedziemy razem mieszkac etc.). W innych wszystko mnie wkurwiało od samego poczatku i mogły być to tylko laski na raz. Już przeczytałem mase blogow na ten temat. Skąd moge wiedziec o czyms czego jeszcze nie doświadczyłem (mam 22 lata), ze pewnie spotkam inna, lepsza. I znów pomyslicie ze pierodle, bo nei chce innej, chce ja. Wiem, ze to jest uzaleznienie wlasnie, ale kurwa chce sie go pozbyc. Chce zyc ze swiadomoscia, ze jak sie kiedys spotkamy, to sie spotkamy, jak nie to chuj. Nie chce uzaleznic mojego zycia od niej. Chce zyc dla siebie. Jeszcze dzis mam mysli, ze wlasnie dzisiaj bysmy jechali na kolejnego sylwestra razem (bo poprzedni byl wg mnie najlepszy jaki kiedykolwiek mialem, wlasnie z nia i znajomymi, oni tez tak sadza, ze pasowalismy do siebie w 100%). Mam tez mysli, ze za pol roku ona sie przeprowadza do mojego miasta. Nie spotykamy sie tylko w weekeendy. Nie kłocimy się w smsach( o kruwa zgrozo, to był kolejny blad ktory popelnialismy, a mianowicie przez ten dystans nie duzy ale dystans (50km) klocilismy sie w smsach zamiast f2f, teraz to wiem, szkoda ze wczesniej nie wiedzialem, badz wiedzialem, ale wolalem napierdalac w klawe jak pojebany niz zastopowac do momentu spotkania).

Wiem, ze mi pomozecie, to dzieki Wam i tej stronie odzyskałem pewność siebie z ostatnich miesiecy, a nawet jestem bardziej pewny siebie niz kiedykolwiek. Dzięki teraz stronie odżyłem.