Witam
Obracając się w różnych środowiskach zaobserwowałem dość ciekawą rzecz. Cała sprawa tutaj opisywana będzie tyczyć się kwestii humoru. Chodzi o to że to czy ktoś ma poczucie humory czy też nie nie zależy głównie od tego czy rzeczywiście je ma tylko od tego jak jest postrzegany w danym środowisku. W jednych miejscach jestem (nie lubie używać tego określenia w stosunku do siebie, ale dla uproszczenia całej sprawy posłużę się nim) samcem alpha, w drugim zaś środowisku jestem takim niżej niż przeciętnym facetem. W tym pierwszym kręgu świetnie dogaduje się z ludźmi, jestem tam uważany za ciekawą osobe z poczuciem humoru, w drugim kręgu mimo że jestem taki sam jak w pierwszym ludzie zupełnie inaczej podchodzą do kwestii mojego humoru, tzw nie rozumieją go, a posługiwanie się nim daje efekty odwrotne do oczekiwanych.
Post ten nie jest prośbą o rade "bycia fajnym" czy "bycia alpha", chce po prostu wiedzieć w jaki sposób swoją osobowością i poczuciem humoru trafiać do szerszego grona odbiorców
Pomijam tutaj zmiane sposobu postrzegania ludzi naszą osobą, bo to jest zupełnie inny temat który mam zamiar niedługo poruszyć.
Czekam na komentarze, opinie, sugestie.
Pozdrawiam
Prosta sprawa, w jednym środowisku już masz pozycję więc automatycznie zachowujesz się z większą pewnością siebie. Zauważyłeś, że żarty pewnych siebie ludzi z jakiejś dziwnej przyczyny ZAWSZE są zabawne? "Poziom" humoru jest jednym ze skutków innej dynamiki społecznej.
Następnym razem w tej drugiej grupie spróbuj przeanalizować swoje procesy myślowe - zachowujesz się mniej pewnie siebie? Starasz się komuś zaimponować? Uznajesz tam kogoś innego za "lepszego" od siebie? Czujesz wewnętrzny opór przed byciem tak nisko w hierarchii i wywierasz na siebie presję wygrzebania się wyżej? Tego typu rzeczy sprawiają, że ukazujesz siebie w gorszym świetle, nieświadomie spychasz się właśnie do bycia tym niżej niż przeciętnym facetem.
A w pierwszej grupie: jesteś alfa bo tak się czujesz, czy bo inni ci nadali taką rolę? Czujesz, że tracisz tą siłę jeśli nie otrzymujesz z jakiegoś powodu akceptacji reszty? Cieszy cię bycie przywódcą, i bronisz tej pozycji jeśli ktoś inny przejmuję tą rolę? Żarty których używasz, faktycznie bawią ciebie, czy tylko czujesz, że rozbawią innych?
Zastanów się nad tym.
"chce po prostu wiedzieć w jaki sposób swoją osobowością i poczuciem humoru trafiać do szerszego grona odbiorców"
Jak? Najlepiej skupić się na pokazywaniu swojej prawdziwej osobowości i prawdziwego poczucia humoru, a nie myśleć o tym co pomyślą odbiorcy.
"It’s a strange and wonderful skill if you can be gracious about receiving a girls desire to be affectionate."
Stary, opisałeś wszystko to czego szukałem od roku i nie mogłem znaleźć. Dzięki x100
"panować nad sobą to najwyższa władza"
Blog na temat humoru w różnych grupach byłby ciekawy. Nie znalazłem takiego. Dobrze by było jakby ktoś ogarnięty napisał na ten temat.
Jest coś w tym co napisałeś, arm
A co do:
"Jak? Najlepiej skupić się na pokazywaniu swojej prawdziwej osobowości i prawdziwego poczucia humoru, a nie myśleć o tym co pomyślą odbiorcy."
Widzisz, nie myślałbym o tym co pomyślą odbiorcy gdyby nie kilka sytuacji które mnie do tego skłoniły, jeśli się coś już mówi to po to aby było fajnie a nie po to aby ludzie patrzyli na Ciebie z politowaniem- nie jest to forma wyżalania się tylko sposób przedstawienia sytuacji
Arm, mógłbyś jakoś bardziej rozwinąć kwestie który w tym poście cytuje?
Pozdrawiam
Toż to Święty Graal, autentyczne bycie sobą w każdej sytuacji, cel wielu ludzi na tej stronie! Ile ludzi tyle dróg, musisz poszukać swojej, mi pomogła bardzo amatorska medytacja, nie ocenianie ludzi i nie dawanie siebie oceniać i inne rzeczy które ciężko opisać niestety.
Powiem ci za to jedną rzecz: jeśli coś robisz rób to dla siebie, jeśli coś mówisz mów do dla siebie. Wszyscy w mniejszym lub większym stopniu reagujemy na otoczenie, ale jeśli próbujesz sprawić, żeby twoje żarty bardziej trafiały do ludzi to to jest zła droga. Szczerze najgłębiej potrafią rozbawić ludzi ci, którzy nie są emocjonalnie przywiązani do rozbawiania ludzi. Inaczej mówiąc, jeśli jesteś naprawdę pewny siebie i nie polegasz na opinii innych na swój temat, to (może poza całkowicie toksycznymi towarzystwami) nikt nie będzie na ciebie patrzył z politowaniem COKOLWIEK powiesz.
Wiesz jakie jaja trzeba mieć, żeby powiedzieć coś głupiego a potem wypiąć klatę, pokazując "tak powiedziałem to!"? Jeśli ma się dystans do siebie a nie tylko wielkie ego, to naprawdę śmiać się będziecie tylko z sytuacji, wszyscy, ty również.
Nie jestem pewny czy pomogłem, ale hej, fajnie mi się pisało
pozdr
"It’s a strange and wonderful skill if you can be gracious about receiving a girls desire to be affectionate."
Od dłuższego czasu właśnie próbuje wdrożyć w życie to co napisałeś, widać chyba jeszcze sporo mi brakuje ale wiem w którą strone iść
dzięki za pomoc
Powielam prośbę kolegi wyżej- dobrze byłoby gdyby ktoś ogarnięty napisał jakiś blog o humorze w różnych środowiskach...
Pozdrawiam
Też uważam, że odbieranie Twoich dowcipów jest uzależnione od socjalu w danym towarzystwie - najlepszy ziomek z wszystkich powie największy suchar jaki słyszałeś, a oni i tak będa kwiczeć, a jeśli Ty nie jesteś szarą jednostką to i najlepszy żart Ci nie pomoże.
szanuj siebie to i inni będą Ciebie szanować...