Mogę zapewnić, że nie jest lekomanką, a i ja jestem przeciwny braniu leków. Ona brała prze jakiś czas leki ziołowe na bazie melisy, ale sami zauważyliśmy, że jest to środek doraźny i nie ma sensu tego brać.

Co do bardziej szczegółowego opisu to np. dziś dzwoniłem do niej i powiedziałem, że niestety będę musiał wcześniej wrócić do domu to się nieźle obraziła. Nie umawiałem się na późniejszą godzinę, ale zwykle wracam później. Fakt spotykamy głównie weekendy bo oboje pracujemy i studiujemy dziennie niemniej jednak spędzamy razem sporo czasu. Mówiła, że jest jej smutno bo wydaje jej się, że tylko ona tęskni. Ja jestem osoba raczej mało uczuciową choć i tak sporo się od niej nauczyłem. Zgodnie z radami tej strony nie przepraszałem jej, a wręcz postawiłem na swoim co trochę pomogło i później znów miała bardzo dobry humor. To tak w skrócie.

Ona cały czas próbuje się zmieniać i jakoś nam średnio wychodzi dlatego próbuję wszędzie się poradzić. Ona jest specyficzną osoba bo jak potrzeba to umie być twarda. Była kilka lat drużynową, ale jak odeszła z harcerstwa to trochę jej się pogorszyło. Może to w sumie się wszystko nawarstwiło i dlatego. Bardziej zależało mi na tym, żeby była szczęśliwa i w sumie to nie myślałem, o żadnej nagrodzie.

Neal co do Twojej wypowiedzi to się nie zgodzę, że kiedyś byli silniejsi ludzie. Zadałem to pytanie dwóm psychologom i oboje powiedzieli podobnie, że kiedyś też byli tacy ludzie, tylko albo byli zmuszani do pracy i potem wyrastali chorzy psychicznie albo się o tym nie mówiło, ale to nie jest tematem na inną dyskusję.

Dzięki za wasze odpowiedzi. Powiem szczerze, że trochę mnie zmotywowały do dalszego działania i to jest ważne