Witam.

Przejdę od razu do konkretów. Jestem ambitnym facetem lubiącym wyzwania, dlatego też w swojej przyszłości widzę siebie w białym fartuchu - interesuje mnie medycyna. Z maturą było tak, że w klasie maturalnej udało mi się przepisać do lo i skupiłem się na poznawaniu ludzi i ogarnięciu swojego życia oraz po części skupiłem się na JEDNEJ z wymaganych matur - na chemii, którą zdałem na niezadowalający mnie wynik, bo tylko na 80%, gdzie z próbnych miałem zawsze powyżej 90%, ale to tylko moja przerośnięta ambicja. W tym roku sytuacja wyglądała w ten sposób, że poszedłem do szkoły policealnej o kierunku medycznym i tak mnie ten kierunek pochłonął, że uczyłem się tylko materiału bieżącego olewając maturę, co prawda miałem stypendium i uznanie, ale gdybym poświęcił ten czas na maturę byłbym już studentem medycyny.

Plan był taki, że na drugim roku równocześnie uczę się do matury, robię praktyki i przygotowuję się do egzaminu kończącego ten kierunek(elektroradiologia). Dałbym radę bez problemu ze względu na fakt, iż praktyki trwają tylko 4 godziny i zajęcia kończę o 12 2 razy w tygodniu, a w pozostałe dni maksymalnie do 16. Mam już wszystkie materiały, pogumowane zbiory zadań itd, z nauką planowałem ruszyć od października.

Ale co się okazało - dziś na praktyce szefowa oddziału diagnostyki poprosiła mnie do siebie i zaproponowała mi pewien układ. Miałbym do końca roku na praktykach być tylko i wyłącznie na jej placówce, tylko i wyłącznie na stanowisku rezonansu magnetycznego i dzięki temu miałbym zapewnioną pracę po szkole i doświadczenie zawodowe, nawet gdyby tylko roczne, z którym przyjęto by mnie gdziekolwiek tylko bym zechciał się przyjąć, bo aż tak dobra jest ta placówka. Stanowisko rezonansu magnetycznego interesuje mnie najbardziej ze wszystkich badań diagnostycznych.

Dylemat pochodzi stąd, iż zarówno praca na rezonansie magnetycznym jak i krojenie ludzi jako chirurg przynosiłyby mi spełnienie. I tu i tu jest możliwość niemałego rozwoju, mógłbym stać się specjalistą zarówno w tej jak i w tej dziedzinie, więc moja ambicja byłaby zadowolona. Kwestii zarobków nie biorę pod uwagę bo i tu i tu są one bardzo dobre.

Chodzi tylko o to, że wybierając rezonans, mogę sobie odpuścić na jakiś czas medycynę, bo nie dam rady równocześnie uczyć się rezonansu i do matury - za dużo roboty, po praktykach musiałbym zostawać jeszcze kilka godzin i przyjeżdżać w weekend przez kilka miesięcy żeby ogarnąć rezonans na odpowiednim poziomie, co uniemożliwiałoby powtórki do matury. Jeśli zaś wybrałbym medycynę - mogę sobie CAŁKOWICIE odpuścić rezonans magnetyczny. Bo taka szansa zdarza się tylko raz w życiu. Są inni kandydaci, ale podobno jestem najlepszym i to mnie by chciała na to stanowisko.

Gdybym się zgodził, przestałbym być zależny od rodziców, przeniósłbym się do większego miasta, miałbym logistykę i generalnie życie mlekiem i miodem płynące, ale właśnie za cenę odroczenia na rok-dwa-trzy lata medycyny, która również mnie kręci i po której żyłoby mi się jeszcze lepiej, ale za cenę jeszcze kilku lat uzależnienia od rodziców.

Póki co wiem, że powinienem porozmawiać jeszcze raz z tą szefową i wypytać ją o wszystkie szczegóły tego układu, powiedzieć jej o medycynie i zapytać o zarobki. Bo jest też taka opcja, żeby z uporem maniaka zgodzić się na rezonans i przygotować się do matury i studiować medycynę zaocznie. Z takim stanowiskiem będzie mnie stać płacić te 20tyś na semestr biorąc tylko niewielki kredyt.

Piszę tego posta nie po to, byście podjęli za mnie decyzję, bo to byłoby ridicule, ale po to, byście ułatwili mi ją podjąć bądź zwrócili mi uwagę na coś, co być może przeoczyłem albo nie wziąłem czegoś pod uwagę.

Aha, bo patrząc na to z innej strony mogłaby się zdarzyć taka sytuacja, że mogliby mnie zwolnić np po roku od przyjęcia.. Łatając tą dziurę zawczasu - taka opcja nie wchodzi w grę, nie po to mnie będą szkolić przez kilka miesięcy/lat, żeby zwolnić po roku, z resztą sama szefowa powiedziała, że jeśli się zgodzę, a odejdę po roku, to mnie zabije. Większość ludzi pracujących na tej placówce mówi mi, żebym brał bez zastanowienia bo taka szansa się nie powtórzy. Na moich rodziców liczyć nie mogę, bo mówią tylko "gdybym był na Twoim miejscu.." i są za przyjęciem tego układu.

A dla mnie to jak wybór pomiędzy lewą, a prawą piersią idealnego biustu..

Pozdrawiam