Związek na odległość ma sens tylko jeśli odległość nie przekracza długości fiuta.

Serio. Przerabiałem temat związków na odległość i jest to strasznie męczące i przygnębiające.
Po co Ci partnerka która nie jest na miejscu?

Sam mówisz, że Cię to męczy i nie czujesz się dobrze w tym związku.

Co do genezy problemu to jedno i drugie.
Jak się widzicie to jest cudownie, super i w ogóle zajebiście ale w międzyczasie straszna lipa.
Rozmowami i smskami trudno to nadgonić.

Po dwóch długich związkach na odległość nikomu nie polecam. Lepiej działać na miejscu i być szczęśliwym singlem niż w związku z super kobietą z drugiego końca kraju.

Ponoć niektórym się udaje, ponoć.

Tutaj większość Ci napisze 'Związek na odległość ma sens, jeśli...'
Ja napiszę, że jak najbardziej można, ale jest to kwestia indywidualnego podejścia do takiego związku, potrzeb każdej z osób. Dla kogoś kto chciałby mieć więcej luzu miałoby to sens, dla kogoś kto chce mieć drugą osobę na codzień już nie.

Generalnie, taki związek ma swoją datę ważności, jeśli zbyt długo się to ciągnie, to w końcu się znudzi, więc w pewnym momencie trzeba się zdecydować na przeprowadzkę do drugiej osoby.

Jeśli już teraz widzisz w tym problem, to on nie zniknie, a tylko nasili, więc lepiej szybko znaleźć rozwiązanie tej sytuacji.

Mam wśród znajomych dwie pary, którym się udało, jedna z nich po 3 latach mieszkania w innym mieście jest już małżeństwem.

Związek? Luźna znajomość może tak, ale na dłuższą metę nic z tego nie będzie, jeśli w sensownym czasie ta odległość się nie skróci. Mój ojciec dojeżdżał 400 km do matki, ale po roku się oświadczył i wkrótce zamieszkali razem w jednym mieście. Teraz to już nie te czasy.

Ja sam też na urlopie w górach poznałem pannę zaebistą, która mieszkała 300 km ode mnie. Przetrwało niecały rok. Było na prawdę świetnie, ale ona miała dobrą pracę i raczej bez szans na podobną gdzie indziej. Ja też miałem swoje plany i zobowiązania i w końcu się rozeszliśmy, ale było fajnie i nie żałuję. Co przeżyłem to moje. Dzisiaj już by mi się nie chciało tak bawić w znajomość bez perspektyw.

Kontynuując to nie masz nic do stracenia. Ale jeśli w pociągu do Warszawy spotkasz inną pannę to czemu nie zagadać? Ja bym się po prostu cieszył tym co mam, ale nie zamykał na nowe znajomości. Ona zresztą pewnie też jest "otwarta"...

Są ludzie, którzy uwielbiają tesknic i prowadzc znajomosc na odleglosc. Dla mnie to masochizm, ale są tacy. W dzisiejszych czasach trudno jest miec takie zwiazki. A jesli nie ma opcji na przyszle mieszkanie razem to i taki zwiazek szybko zgasnie.

Z drugiej strony - po co? Nie lepiej znalezc sobie dziewczynę w pobliżu?

Wszystko jest możliwe, ale tak jak kolega wyżej wspomniał. Jeżeli nie ma celu w tym aby zamieszkać razem to się szybko skończy moim zdaniem.
Ja aktualnie jest w związku(4miechy) na odległość i mogę się przeprowadzić do dziewczyny, która jest ode mnie oddalona o 400km w jakimś czerwcu, ale ona ciągle ma jakieś wątpliwości co do samej siebie, bo nie wie co czuje. Oczywiście nie próbuje ją na siłę zatrzymać, ale jest tak kurewsko niepewna i ma niską samoocenę, że czasem myślę żeby to skończyć. Aż dziwne, że tak ułożone, z dobrego domu i przepiękne dziewczę może takie być.
Inna sprawa to mój kolega, który w lipcu się żeni z dziewczyną z internetu. Zdarzają się takie przypadki i on jest tego przykładem. Są ze sobą 5 lat jakoś.
Wszystko tutaj zależy od człowieka i czy jest w tym jakiś cel.

problemem jest jedno - dobrze Ci poszło od początku, wszystko jak w podręczniku, podryw z szybkim łóżkiem, mało tego, laska kumata w te klocki, wyluzowana, inteligentna itd., i to Ciebie zaczyna przerażać lub raczej wprowadzać obawy - zbyt pięknie od startu a jest przysłowie - miłe złego początki. Ciągnij to jeszcze trochę ale powoli zacieśniaj, jakieś wspólne weekendy/wczasy, przedłużone pobyty u siebie itp i powoli sonduj co ona myśli o wspólnym zamieszkaniu i takie tam. i wyrzuć z głowy obawy, że może jest inny - jeśli jest, to i tak nic nie zmienisz.