Można tutaj oczywiście roztaczać masę teorii zaczerpniętych z własnych doświadczeń etc, etc, ale ja w zamian proponuję Ci:

Matematyczny Model Automatu z Teorii Gier (tak, mówię serio! )

Generalnie ta cała teoria ma dużo wspólnego z relacjami międzyludzkimi (nie tylko kobieta-mężczyzna) więc polecam się z tym zapoznać. W praktyce udowodnione jest, że najskuteczniejszy model zachowania w relacjach międzyludzkich to

"wet za dwa wety"

Czyli: Umawiasz spotkania przez cały czas, tak długo jak ona się na nie zgadza (czyli aż nie ma "wetu" ciągniesz wymianę)
jeśli dostajesz wet (dziewczyna pierwszy raz odmówiła spotkania) to spokojnie wybaczasz i proponujesz kolejne, jeśli się ono odbędzie, to ciąg zaczyna się od nowa...
ALE jeśli dziewczyna odmówi ci spotkania 2x pod rząd, (dwa wety) to wtedy wetujesz (czekasz na jej akcję - propozycję)
Nie mówię że to jest najprzyjemniejsza taktyka (bo non stop musisz działać) ale na pewno jest najskuteczniejsza (po prostu, zbadano to na wszystkich możliwych płaszczyznach )
Nie trzymaj się tego kurczowo, ale moim zdaniem to najsensowniejszy punkt zaczepienia.

a tak nawiasem, to bardzo wygodne, gdy ty umawiasz spotkania, ostatecznie przecież zawsze wybierasz czas i miejsce które najbardziej ci pasują, prawda?

Spokojnie, jak przestaniesz dawać to sama będzie wychodzić z inicjatywą. Ewentualnie, możesz "przypadkiem" wpleść rozmowę, że spotkałeś na ulicy swoja była i przypomniało Ci się, jak strasznie wkurzała Cię jej bierność, dlatego z nią zerwałeś lub ogólnie o ludziach biernych.

Raz spotykałam się z kimś kto w super umiejętny sposób mi wywoływał ta inicjatywę.
Po prostu otwarcie mi mówił że go drażni że on planuje, organizuje, umawia sie, podjeżdza, wymusza jakieś sałatki i ciasta a ja NIC. Ciągle NIC. Nawet go nie odwiedze, gdy on 10 razy mowi że siedzi sam. Wjechal mi na ambicje, że czekam na gotowe i że on uwielbia jak kobieta też się stara. Potem cokolwiek zrobiłam od siebie, nawet jakiś telefon to mówił z ironią że "chcesz to umiesz", "zasłodzisz mnie na smierc". Na co znów moja ambicja mi mowila = " to to jeszcze nic, ja potrafie jesli chce znacznie wiecej dac od siebie".
Poza tym jeśli ja odmawialam spotkania to brał kogoś innego a mnie zżerało , że nie jestem z ekipą albo z nim bo coś sobie ubzduralam albo wziął mnie leń.
Wiele rzeczy też robił tak, że niezależnie co ja sądziłam i tak było po jego myśli. Zrozumiałam więc że lepiej się umawiać a nie stroić fochy bo i tak wyjdzie na jego. Siedzenie w domu nie jest często wyjsciem z pewnych sytuacji.
Potem organizowanie spotkan sprawialo mi frajdę bo mogłam się pokazac z dobrej strony, otrzymywałam dużo pochwał i miłych słlow, czułam że robiłam coś miłego dla niego.
Na każdą osobę inaczej sie wpływa. Warto znalesc ten haczyk.
Jednej wjedziesz na ambicje, drugą olejesz dłuższy czas aż sama skuma że musi zaranżować randkę a inna po prostu jest księżniczką i w dupie ma Ciebie i woli na gotowe iść.

ja się pytam gdzie kwalifikacja?