Siema!

Zaczęły się wakacje i w głowie jestem rozbity fest. Mam problem ze sobą. Mianowicie za dużo rozkminiam i analizuje. Potrzebuje rady na zimno. Są dwie dziewczyny. Z pierwszą znam się jakiś czas i generalnie bardzo chciałbym z nią być, ciągle o niej myślę, bardzo mi się podoba i wiem, że to jest laska dla mnie. I Ona doskonale wie, że na nią lecę i chciałbym z nią być, ale jest niezdecydowana. Powiedziała coś w stylu, że chce się najpierw zaprzyjaźnić i jeżeli coś ma wyjść między nami to tylko z przyjaźni. I mnie zapytała czy byłem kiedyś w związku z przyjaźni, to powiedziałem, że nie, a ona dopowiedziała, że była. I dalej coś mówiła, że ona ma problem ze sobą taki, że ma upatrzony obraz chłopaka i na każdego robi taką kalkę i ma tego świadomość, że to jest złe i musi się tego pozbyć. Druga dziewczyna - poznana niedawno w klubie. Bardzo ładna, inteligenta, ale kurde nie ciągnie mnie tak do niej jak do tej pierwszej. Wiem, że jej się podobam i wakacyjny romans jest na wyciągnięcie ręki, ale mam świadomość, że no nie będę z nią na dłużej niż miesiąc, dwa, bo podoba mi się tylko fizycznie. I generalnie jestem wkurwiony, bo jestem w chuj niecierpliwą osobą i lubię mieć zaplanowane rzeczy z góry i zastanawiam się, co mam zrobić. Myślę o tym, żeby przy najbliższym spotkaniu z tą pierwszą powiedzieć, że mnie przyjaźń męczy, bo chciałbym z nią być i patrzę na nią jak na dziewczynę, a nie jak na koleżankę, tylko wiem, że ona wtedy ucieknie i nie będzie chciała ze mną być ( tak na 90 %). Więc uzbroić się w cierpliwość na maksa i spotykać się z nią, a przy okazji chłodzić emocje spotykając się z drugą? Czy wyłożyć kawę na ławę? i chuj najwyżej obie stracę.