Siemano!

Nie myślałem, ze kiedykolwiek tutaj znowu wrócę, myślałem, ze łyknąłem już cala wiedzę, ale widocznie człowiek się uczy cale życie. Jestem lekko zakłopotany tym co się wydarzyło i w sumie przypomniałem sobie, ze tutaj zawsze byli jeszcze więksi wyjadacze ode mnie. Wiec do rzeczy...

Kiedyś miałem strasznie słaba grę, bylem materiałem na najlepszego przyjaciela. Odnalazłem ta cenna skarbnice wiedzy jaka jest podrywaj i hmm... Powiedzmy, ze zacząłem działać. Przez kilka lat moje życie toczyło się w ciekawym tempie, zwiedziłem Dortmund, zwiedziłem Londyn, zwiedziłem Polskę, wszędzie towarzyszyły mi jakieś przygody ( myślę, ze kilkadziesiąt panienek w tym czasie przewinęło ), ale właśnie nigdy nie chciałem się angażować w żaden związek, po prostu myślałem, ze to nie dla mnie. Każda ówczesna znajoma po wyjściu z propozycja czy będziemy para była przeze mnie odrzucana i znikałem z życia, szukałem nowych przygód, nowych znajomości.
Az do tego roku. Wróciłem do rodzinnego miasta, poznałem dziewczynę, przypadkowo, trochę młodsza ode mnie, zaczeliśmy spotykać się na luzie, na nic się nie nastawiałem, ( na pewno nie na związek ) zdobyłem ja, zakochała się. Zaproponowała mi związek, ale nie chciałem podejmować pochopnych decyzji, bo to dla mnie już poważna deklaracja.
Fast forward, mija miesiąc... Pozostawaliśmy cały czas w kontakcie, może troszkę rzadziej się spotykaliśmy, ponieważ miałem natłok obowiązków, były wakacje, dałem jej wolna rękę - rób co chcesz - myślałem. Anyway, wracając samotnie którejś nocy z urodzin kolegi w końcu się zdecydowałem, uznałem, ze to może być coś wyjątkowego i kolejne nowe doświadczenie w moim życiu. Chciałem w to wejść. Przygotowywałem coś wyjątkowego, chciałem zorganizować jakiś spoko wypad na którym jej to powiem. Jak wytrawny myśliwy czekałem na okazje. I teraz przechodzimy do sedna. Pierwsza próba spotkania w celu zaproszenia jej spaliła na panewce, druga podobnie, trzecia również. Kilka dni później dostałem sms'a ogólnie informującego mnie o tym, ze od dłuższego czasu mam wyjebane i możemy się spotykać, ale "nic więcej".
Obawiam się, ze wróciły stare demony i chciałem to migiem naprawić, wiecie, spotkanie, dopytawanie jaki jest powód tej decyzji, staranie udowodnienia się, ze wcale nie jest tak jak mówi. Pojawiło się kilka głupich wymian zdań, które nie powinny mieć miejsca. W końcu kilka dni temu urwanie kontaktu z mojej strony. A powinienem po prostu wpuścić to jednym uchem i wypuścić drugim i działać dalej. Emocje wzięły górę.

Now the question is.... Co zrobiłem złe? Naprawcie mnie. Domyślam się, ze za długo zwlekałem i ze być może, nie poświeciłem jej odpowiednio dużo uwagi. Nie chce powtórzyć błędów w przyszłości. Jak płynnie przechodzicie z spotykania się w związek? Czy zawsze jesteście na sto procent pewni tego, ze wejście w związek może zaowocować czymś więcej?

Ah, jakby ktoś miał pomysł, co zrobić w tej konkretnej sytuacji to tez możecie się podzielić jakaś inwencja. Wiadomo, pocierpieć, olać i... next! Ale jednak kurcze, po tylu laskach spotkałem kogoś z kim się idealnie zgrywałem i w sumie żal mi trochę tego odpuszczać.

Pozdrówka dla graczy! Są tu postacie które zmieniły moje życie i dziękuje Wam za to!

Jak coś nie jest jasne to dawajcie znać! Pewnie przez najbliższe dni i tak będę się lekko tym zadręczać to przynajmniej odpowiem na jakieś ciekawe pytania.