Cześć, mam 22 lata, jestem z dziewczyną jakieś pół roku(ona też 22 wiosny). Jeśli chodzi o "doświadczenie" w związkach to jako takie mam, wcześniej byłem
z dziewczyną 4 lata, plus jakieś wcześniejsze, ogolnie na "zainteresowanie" ze strony dziewczyn nie narzekam.

Z obecną poznałem się na studiach, zaczęła mnie "podrywać" kiedy to rozstałem się z poprzednią. Przez około pół roku bawiłem się i chwytałem
z życia ile mogę, no ale w konću pomyślałem sobie, że może zaryzykuje
No i stało się zaczęliśmy się spotykać, widywaliśmy się niemal codziennie(tak, wiem, że to niedobrze). Często olewałem znajomych, lecz po pewnym czasie
zdałem sobie sprawę z tego, że zle robie i zacząłem to nadrabiać. Nie stałem się pieskiem, ona często inicjowała spotkania, pisała pierwsza, dzwoniła,
buzi w nagrodę ode mnie, w łóżku mówi, że super(tak, wiem każdemu może tak mówić) ogólnie w miarę podstawy ze strony ogarniam itp.

Przyszły wakacje, ona w innym mieście(co prawda tlyko 50 km), widywanie się w weekend przez lipiec, natomiast teraz wyjechała na drugi koniec świata
na miesiąc sama(kocha podróże i by ją przysłowiowy ch*j strzelił gdyby jechać nie mogła), nie mogłem jechać z nią gdyż miałem praktyki i termin wyjazdu się
nie zgrał. Zdałem sobie sprawę z tego, że się od niej uzależniłem no i od tamtej
pory staram sobie z tym poradzić, zacząłem znów chodzić na siłownię, odłożyłem telefon od ręki (często czekałem aż napiszę co doprowadzało mnie do szału).

Ogólnie przez to "uzależnienie" ostatnimi czasy zaczęło się kłębić we mnie dużo negatywnych emocji i widzę, że to odbija się na moje życie.
Jeśli chodzi o rozstanie to nie byłbym desperatem, samemu dobrze mi się żyję. jednak widzę w tym problem i nawet jeśli z tym się nei uda to chciałbym jakieś porady
aby podobne sytuacje nie występowały w przyszłości.

Jeśli chodzi o możliwości wychodzenia ze znajomymi to w weekendy nie ma problemu jednak od pn do pt trochę lipa, gdyż albo mają praktyki albo inne zajęcia.
Wcześniej wspomniana siłownia nie zajmuje mi całego dnia, a za inne zajęcia "nie mogę" się zabrać bo gdy już się za coś biorę, to zaczynam o niej myśleć.
Denerwuje mnie to, trochę wydaję mi się to chorę.
Dlatego piszę tutaj, abyście mi dali przysłowiowego kopa w dupę by poradzić sobie z tą chorą tęsknotą.

Pozdrawiam