Siemanko, od jakiegos czasu probuje sobie odpowiedziec na pytanie dlaczego chcemy wrocic do bylej. Nakresle sytuacje mieszkalem ze swoja ex pol roku spotykalismy sie 2,5. Duzo sie klocilismy bo mieszkalismy razem i razem pracowalismy oczywiście bylo tez bardzo duzo wspanialych chwil o ktorych pamietam. Z czasem te klotnia byly co raz intensywniejsze w sumie po czasie (od rozstania minelo 5 miesiecy) patrzac na to z boku dluzo klotni bylo bez sensu takie udowadnianie sobie wzajemnie swoich racji. Jedna klotnia za duzo, pare niepotrzebnych slow i powiedzialem jej ze ma sie wyprowadzic. Pierwsze 3 miesiace byly zajebiste mam wolna chate tylko dla siebie, bez jej gadania, moge sobie sprowadzac panny wychodzic gdzie chce i z kim chce, zachlysnalem sie tym bez reszty. Poswiecilem ten czas na spotykanie sie z innymi kobietami, jezdzilem na kursy zawodowe, trenowalem sobie na zawody ktore mam w sierpniu.Jednak z czasem zaczelo wkradac sie zwatpienie czy aby nie wrocic, co u niej, moze zadzwonic pogadac, patrzysz na meble na ktorych nie ma jej szpargalow i Cie sciska od wewnatrz. Bo jednak te panny z ktorymi sie spotykam nie sa tak blyskotliwe, nie maja takiego zartu, nie maja tego czegos itp. Zadzwonilem dwa razy nie odebrala. Na tym zakonczylem swoja agitacje. No wlasnie Panowie jak dalej pracowac nad soba zeby te upierdliwe mysli w glowie zniknely? No i jak to jest ze mimo poznawania nowych kobiet, byla dalej rozprasza nasz spokoj?
Pozdrawiam