Kiedyś pytałem się czy rzucić studia:
http://podrywaj.org/blog/co_dale...
Jak to widzę po ponad roku?
W 2017 skończyłem technikum informatyczne. Prawdę mówiąc chciałem się dalej uczyć. Wybrałem się na studia informatyczne. Niby lubiłem informatykę, ale nie miałem już tego zapału co w technikum. Matematyka mnie tam przerosła. W dodatku po tylu latach nauki, zapał do nauki był niewielki. Popełniłem również inny wielki błąd. Obawiając się mieszkania w akademiku, wybrałem codzienne dojazdy. Wstawałem przed 4 rano, jechałem autobusem 100km na uczelnię, gdzie jeszcze musiałem czekać godzinę na zajęcia. Jak wiadomo, zajęcia nie są non stop. Ja nie byłem tego w pełni świadomy. Czasami siedziałem sam w maku po 4 godziny, próbując się uczyć. Po zajęciach w najlepszym wypadku siedziałem tylko godzinę... na ziemi czekając na autobus. W domu byłem 20-21. Nawet nie zdążyłem się najeść, a już musiałem iść spać. Dopiero w weekend mogłem odespać, i się najeść. Rozmawiałem w dziekanacie, w akademiku, ale miejsca brak. Nawet jeśli się coś zwolni, to mają listę. Wynająć mieszkanie? Rodzice nie dadzą mi na to pieniędzy. Bo na bilet wychodziło 80% mniej. Popatrzyłem na innych co pracują za 1500zł. Oni to mają fajnie, 8h przepracują. Mogą iść na piwko, kebsika, gdziekolwiek. Kupić ubrania, buty, i inne fajne gadżety. Jako że nie widziałem siebie dalej na tych studiach, postanowiłem to yebnąć. Po wyjściu z dziekanatu zrobiło mi się smutno. Po prostu koniec, brak takiej ścieżki w życiu. Idąc na autobus się rozpłakałem. Chciałem szybko odmienić swoje życie. Używając jakiejś strony do zakładów lotka, obstawiłem za resztki swoich pieniędzy 60 zakładów. Nie trafiłem nawet 3-ki.
Trzy miesiące siedziałem w domu. W końcu poszedłem do pracy w fabryce, gdzie pracowałem w wakacje. Znudziło mi się, więc postanowiłem się zwolnić i szukać innej pracy. Następnie miesiąc przerwy od pracy. Kolejne dwie nędzne prace na czarno. Z czego w pierwszej wyruchali mnie na 2K. To znaczy ja sam dałem dupy pracując na czarno. Następnie moja aktualna praca. Niezbyt wymagająca , nudna, za grosze, niesatysfakcjonująca praca na 0,50 etatu. Plusem jest to że się nie ubrudzę. W miedzy czasie zacząłem chodzić na siłownię. Ponieważ stwierdziłem że coś ciekawego w życiu trzeba robić. W jakimś minimalnym stopniu poprawiło to moją pewność siebie. We wrześniu wstąpiłem do w-o-t, po 500+. Strasznie się bałem mieszkać w jednym pokoju z 20 typa. Pamiętam że strasznie się srałem jak jechałem do jednostki. Po przejściu przez bramę moje życie się lekko zmieniło. Poznałem wielu wspaniałych ludzi. Poznałem dziewczynę która ma chłopaka. Po tygodniu w wojsku się przełamałem. I zagadałem do niej. Dosłownie godzina bajerki, kilku godzinny chłodnik i się we mnie zakochała. Jakieś czary nie? W dodatku była 9/10. Była strasznie na mnie nakręcona. W żadnym filmie nie widziałem tak zakochanej w kimś dziewczyny. No ale że jestem pi*dą, i nie wiem czego chcę. Nic z tego nie wyszło. Nie pocałowałem jej nawet... A była tak nakręcona, że gdybym zainicjował coś minimalnie więcej to sama dosłownie by mnie wyruchała. No ale że nie mam żadnego doświadczenia z dziewczynami to zje*ałem to na maxa. Możecie podziwiać mnie xD Bo chyba nikt nigdy tak nie zje*ał xD W końcu stała się zimna i tyle- wiem normalne jak nic więcej nie działałem. Po tym jak stała się zimna skasowała fb, insta, aska i inne. Może po to by o mnie zapomnieć , lub bała się że znajdę jej chłopaczka i mu wszystko opowiem. Którą opcję obstawiacie? No ale moje inne koleżanki opowiedziały mi jaka ona jest na prawdę. W sumie dobrze że byłem cipą i nie byliśmy razem. No ale wyruchać to ją jednak chociaż mogłem. No ale najgorsze jest to że się w niej zauroczyłem. No i było ciężko, ale już prawie o niej zapomniałem. Nie wiem czemu ale zmiana otoczenia, brak rodziców robi ze mnie bad boya. Przez te dwa tygodnie rozkochałem sobie jeszcze inną dziewczynę. Takie 5/10. No ale z charakteru jest całkiem spoko. Nadal utrzymuję z nią jakiś kontakt. Bo nie latałem za nią jak za tamtą. Relacje 50/50. Czasami jakiś flirt. Działać dalej nie będę bo szkoda tracić takiej koleżanki. No i nie jest w moim typie. Rozkochałem ją tak naprawdę nieświadomie. W takich celach by mieć bardziej komfortowe życie w wojsku. Pomoc przy sprzątaniu itd. No i nawinęła się przez ten czas prawie trzecia dziewucha. Podsumowując zdziałałem przez te dwa tygodnie więcej niż przez całe swoje życie. Nie wiem czemu ale w wojsku nie boję się zagadywać itd. Jestem całkiem innym człowiekiem. Uśmiechniętym i żyjącym beztrosko. Bez zmartwień i zastanawiania się co będzie dalej. Czuję że z tymi ludźmi co byłem na przygotowawczej, mógłbym siedzieć za darmo do końca życia w zamknięciu w wojsku. No ale niestety to się skończyło. Chciałbym to jeszcze raz powtórzyć, najpiękniejsze chwile z mojego życia. Teraz żyję tylko od rotacyjnych do rotacyjnych (2 dni w miesiącu). Nie chodzę tam dla pieniędzy, a po to by tylko być z moją wspaniałą brygadą. Wojsko ogólnie zaczęło mi sprawiać frajdę. Spodobały mi się ćwiczenia, spanie w kilkanaście osób w jednym pokoju- a była to jedna z najstraszniejszych rzeczy w moim życiu. Zrozumiałem że wojsko to jednak jest to co lubię. Ale wiem że w życiu codziennym siedzi się tam na dupie lub grzebie w papierach. Chciałbym chyba zostać zawodowym. Ale mogę się starać o to dopiero za trzy lata. Pomyślałem że trzeba coś znaleźć co mnie będzie cieszyć jak wojsko. Czyli codzienne kontakty ze znajomymi, wypady itd. Do szkoły nawet lubiłem chodzić. Więc może warto iść na studia? A po studiach zrobić sobie jakiegoś podporucznika w akademii? Zaocznie? To tylko zabawa w weekend. Może lepiej iść na dzienne? Bezpieczeństwo narodowe? Podobno łatwy kierunek? I może uda się tam dostać. Z racji tego że nabrałem jakiś głupot, muszę płacić raty 500 miesięcznie przez 5 lat. Więc pieniądze z wojska to pokryją. Ale musiałbym gdzieś jeszcze dorabiać by opłacić akademik, jedzenie i siłownię. Czyli pewnie około 800zł. Czyli jakieś 80h miesięcznie w maku xD Podobno przy takim kierunku da radę ogarnąć nawet pełny etat. No ale studia po 2 latach przerwy? Wydaje mi się że lepiej teraz niż w ogóle. W dodatku na studia w 2019 może pójdą dobre koleżanki z wojska. Więc mogło by być fajnie. Do października trochę czasu. Więc zmieniłbym pracę na ciężką, ale w miarę dobrze płatną i nie nudzącą. Może udało by się odłożyć z 10k. Zawsze jakaś gotówka na niespodziewane wydatki. Musiałbym też podciągnąć angielski bo strasznie kiepski. No ale miałbym motywację i cel do osiągnięcia. Więc jakoś zniósł bym ciężką pracę przez te kilka miesięcy. Na pomysł ze studiami wpadłem tydzień temu. Wcześniej chciałem się wyprowadzić z domu rodziców do innego miasta. Ale przemyślałem to i po co mam wegetować w innym mieście, skoro u rodziców w domu żyję w lepszym standardzie. A na studiach wegetowanie to co innego. Nie wiem dlaczego wcześniej nie wpadłem na pomysł by zmienić studia. A tak straciłem mnóstwo czasu. No ale może przerwa od nauki była mi potrzebna, by docenić to co miałem wcześniej.
Pewnie zauważyliście że jestem zbyt mało pewny siebie, mało działam, mam problemy z wyborem. Więc może polecicie jakieś książki o rozwoju osobistym (Wizyta u psychiatry odpada). Wiem że mnie one nie zmienią, lecz pomogą gdy będę chciał to zrobić

- [ ]