z nią się nie da rozmawiać, zachowuje się tak, jakby babcia już umarła i to przez te dwa dni kiedy nie rozmawialiśmy. "chce przejść przez to sama, nauczyłam się, że w życiu trzeba polegać tylko na sobie" i ryczy. Widać, że jest rozjebana psychicznie, ale jak mam ją wspierać kiedy ona tego wsparcia nie chce to raz, a dwa nakręca się już na najgorsze. Ma pretensje do mnie, ze przez te dwa dni zadzwonilem do babci, do mamy, a nie do niej. Nosz kurwa....

Adamson też mi to przeszło przez myśl, ale skoro w weekend jest okej, pare dni wcześniej mówi, że mnie kocha, że mamy zamieszkać razem i w ogóle cuda wianki to w 24 godziny znalazła sobie kogoś innego? Wcześniej byliśmy razem na wakacjach, poźniej spędzaliśmy ze sobą mnóstwo czasu, więc wątpie, że pojawił się ktoś w jej życiu, no chyba, ze tak umiejętnie grała na dwa fronty

Ta cisza mnie wykonczy. Poklocilismy się jeszcze bardziej i powiedział, że to koniec. Powiedziała że moja wina jest ewidentnie i tego nie zrozumiem. Jestem winny, nie doceniam jej i Wogole. Nic do niej nie dociera i co nie powiem to i tak jest źle.

Cały czas nie potrafię przestać o tym myśleć. Nie mogę pojąć, że byłaby do tego zdolna, że po tym co nas łączyło ile przeszliśmy, co planowaliśmy. Jeszcze miesiąc temu byliśmy na wakacjach, które były naszymi najlepszymi wakacjami. Wszystko było tak jak planowaliśmy. Jeszcze kilka dni temu wszystko było okej i mówiła, że jest najszczęśliwsza. A teraz twierdzi, że przez te dwa dni ciszy, kiedy się nie odzywaliśmy to potrzebowała mnie najbardziej i coś w niej pękło, coś w niej się wypaliło. No kurwa. Kiedy rozmawiamy to nawet nie pozwoli mi dojść do słowa, skończyć zdania, a kiedy jej mówieę to co wy, że w skoro w tym momencie ona potrafi robić afery i szukać dziury w całym to coś tu jest nie tak, to mi odpowiada "człowieku ty wiesz co ja przechodziłam? Ja chciałam z okna skakać a ty potrzebowałeś czasu, żeby coś przemyśleć?!" "Bo jest ewidentnie moja wina i ja tego nie rozumiem." Zakodowała sobie w tej głowie, że jestem zły i chuj. Bo ona będzie mi udowadniać, że sama sobie poradzi, bo w życiu można liczyć tylko na siebie, to są jej słowa. Bo ja zasługuje na grzeczną dziewczynkę, a ona na faceta który będzie ją wspierał hahaha no ja jebie. Teraz nie wiem jak mam się zachowywać. Mam dzwonić do babci do rodziców i udawać, że jest wszystko okej?

Kurwa dzwoniłem do tej babci, powiedziała. Ze są wyniki i potwierdziło się ze to rak. Odbiło mnie to konkretnie juz. Powiedziała że musi walczyć bo chce dozyc naszego wesela i wnuków.

no właśnie diagnoza jest niezbyt rokująca...bardziej to już na podtrzymanie. Babcia o niczym nie wie, podobnie moja ex, nikt nie chciał jej mówić, bo nie dała by rady tego unieść, tak mi powiedziała jej mama. Babcia też nie wie, że się rozstaliśmy stąd te jej nadzieje, że dożyje naszego wesela, wnuków itp. A w nocy dzwoniła ona do mnie. Najebana, płacząc, że sobie nie radzi i nie poradzi. Chwile pogadaliśmy, mówiła, że wyrządziłem jej strasznie dużo krzywdy przez ten weekend i że gdyby nie popiła to nie zadzwoniłaby. Przeprosiła i się rozłączyliśmy.

No właśnie to był taki z dupy telefon, trwał może z minute. nie zaczęła od razu mi wyrzucać ze jestem zły i wogole ma mnie dość. Była spokojna. Nawalona, ale nie tak żeby niekontaktowala, płakała. Powiedziała, że sobie nie radzi i nie poradzi.przeprosila ze dzwoni ale to tylko dlatego ze popila. Wspomniala ze wyrzadzilem jej krzywdę i ze nie jesteśmy chyba stworzeni dla siebie. I to wszystko mówiła cały czas szlochajac.

No teoretycznie zerwaliśmy, nie jesteśmy razem, nie odzywamy się do siebie mimo, że jeszcze "chwile" temu łączyło nas coś wielkiego. Zdziwił mnie ten telefon, nawet jeśli był po pijaku, bo wcześniej nigdy nie było takich akcji jak się pokłóciliśmy, że ona dzwoniła.

Z jednej strony ją rozumiem. Jest z tą babcią mega związana, a ona jest osobą bardzo słabą psychicznie, więc zrozumiem jeśli ta sytuacja tak mocno ją wykoleiła. Opowiadała mi, że ciężko przeżyła śmierć dziadka, z którym nie była tak związana to co dopiero będzie teraz. Skoro nawet rodzice boją się powiedzieć jej prawdę, że babcia ma fatalną diagnozę to coś musi być na rzeczy. Nie wierze w to, że ta sprawa ma drugie dno w postaci innego chłopa, bo parę dni przed kłótnią i w ogóle przed ta sytuacja z babcią wszystko było jak najlepiej. Ona chce chyba za wszelką cene udowodnić, że ma racje w tym wszystkim. Jest uparta, wiec sama się do niczego nie przyzna. Wydaje mi się, że liczyła, że będe ją błagał o wybaczenie na kolanach i będe za nią latał. A tymczasem się zdziwiła jak powiedziałem, że pozbyłem się naszych wspólnych zdjęć i teraz za nią nie biegam i nie dzwonie. Stąd ten telefon. Nawet jesli byl po pijaku. Wczesniej nigdy takich akcji nie miała.

W sumie już nie ma czego zbierać, przez te 3tyg za dużo sie między nami wydarzyło. Do niej nic nie dociera, przyjęła taktyke "to ewidentnie twoja wina" i chuj. NIe potrafimy rozmawiać, każda rozmowa zamienia sie w afere po całości. Posypały się największe przekleństwa, wypominanie błędów z przeszłości, każde z nas się już nie nawidzi itp itd. Rzeczy oddane, zrywanie przez telefon itd. Nie moge uwierzyc, ze w 3 tyg zrobił się z niej taki emocjonalny rozpierdol. Wypomina mi jakies chore rzeczy czym doprowadza mnie do białej gorączki i zaczyna sie jazda. Rodzice nie chcą się wtrącać, powiedzieli, że jesteśmy dorośli. Moja eks postanowiła zrobić krok na przód beze mnie, bo jak mówiłem wczesniej nie wspieram jej wogóle według niej. Daje sie tylko bezsensownie prowokować. Już nawet nie chce mi sie dzwonić i wyjasniać czegokolwiek, bo to i tak skonczyłoby sie aferą. Ona nie widzi swoich błędów. Chciała mnie ujebać i wyjebać ze swojego życia i to zrobiła. Nie wiem jak mam sie zachowywać w stosunku do jej babci? Mam dzwonić i pytac i udawać ze wszystko jest okej?