Witajcie podrywacze.

Ogólnie jestem osobą, która nie rozmyśla nad porażką itp. Nie mam problemu z tym jak ktoś ode mnie ,,odejdzie", w sensie zniknie z mojego życiu, ale tutaj jestem po prostu rozjebany.

Poznałem jakiś czas teku pewną P. P generalnie ma 19 lat i bardzo ciężkie życie za sobą. Od problemów rodzinnych przez traumy (była nawet zgwałcona) po problemu typu zdrady jej byłych kiedy ona dawała siebie ponad normę (w sensie twierdzi, że starała się być jak najlepszą dziewczyną a faceci ją wyjorzystywali. Potrafiła iść w nocy do byłego by zapytać go o jego problemy).

No i tutaj jesteśmy teraz my. Poznaliśmy sięz spotkaliśmy, no generalnie sztos spotkanie, całowanie, widać zainteresowanie maks. Kolejne spotkanie, jeszcze lepiej. I tak się spotykając, mając zajeniste spotkania zostaliśmy parą.

P. Była wniebowzięta aż tu nagle kompletna cisza. Chwila rozmowy i zerwałem bo tonnie miało sensu bytu w takim traktowaniu jak ona to robiła.

Chwilę później gadaliśmy i powiedziała, że nigdy przy żadnym chłopaku nie czuła się jak przy mnie, ale ona nie jest w stanie dać mi miłości (nie oczekiwałem jej na tym etapie o czym wiedziała i sam mówiłem, że poza fascynają nie czuję nic konkretnego), przez co by mnie raniła. Powiedziałem znowu, że tego nie oczekuję bo ja sam na razie jestem daleki od kochania, no ale nic z tego.

Nie ukrywam, dziewczyna była dla mnie wyjątkowa. No uroda 11 na 10, zachowanie do momentu kiedy się zepsuło też świetne. Widziałem w niej serio swoją drugą połówkę, ale nie okazywałem tego, żeby nie wyszło, że jestem podpalony jak pochodnia.

I teraz pytanie do was. Jak mogę być najlepszym chłopakiem jakiego poznała i jak może mnie jednocześnie kompletnie odrzucić? Może mieć na to wpływ jej życie? Te rozczarowania, porażki? Przyznała też, że się wystraszyła, że wszystko działo się tak szybko, bo całowanie na spotkaniu jak przyznaje, nigdy nie robi tego na 1 spotokaniu, seks tym bardziej nigdy tak szybko i związek też. Ale na moją logikę to chyba można budować fajną relacji na fascynacji i pogadać na takie tematy.

Poznaje inne dziewczyny, ale zero fascynacji. U mnie to działa tak, że ja na pierwszym spotkaniu już wiem czy coś będzie dla mnie okej czy nie. Tutaj ta fascynacja wyjebała poza skalę.

Zycie jej dojebało i mi sama mówiła, że jak komuś się wygada to tylko terapuecie a sama z tym już nie daje rady.

Mam nadzieję, że zrozumiecie mnie i odpuścicie sobie teksty typu ,,olej, niestabilna bla bla bla". Serce nie wybiera, nigdy nie czułem się przy żadnej dziewczynie jak przy niej, a tych dziewczyn już była masa.

Skąd taka rozbieżność? Dlaczego jestwm niby najlepszy a potrafi mnie odrzucić? Czy ma na to wpływ jej życie, doświadczenia? Co doradzacie? I tak, spodziewam się, że mam odpuścić, ale chcę usłyszeć coś innego, coś co rzuci cień dlaczego i ewentualnie jak się zachować w tym wszystkim. Mega mi jej brakuje, a każda kolejna dziewczyna to tylko wypełnienie luki po niej.

Pozdrawiam.