Cześć,
mam 21 lat ale nie miałem zbyt wielu kobiet w życiu. 2 krótkie związki za mną, teraz jestem w trzecim.
Łóżko z dwoma, całowanie z czteroma. Randki można policzyć na palcach jednej ręki.
Generalnie mimo że jakiś doświadczenie jest, to nie czuję się dobry w podrywie i relacjach D-M.

W obecnym związku (jeśli można to tak nazwać) jestem od 10 miesięcy. Ona 20 lat. Poznaliśmy się pod koniec wymiany studenckiej, potem ja wyjechałem w lutym. Od tamtego czasu widzieliśmy się raptem 2 razy. Mogło być więcej spotkań bo loty i tak są tanie ale ciągle miałem wątpliwości co do tego wszystkiego. Ale dzwoniliśmy do siebie prawie codziennie. Wczoraj miałem się zdecydować czy przylatuję do niej i czy zapraszam ją na sylwestra. No i tak przemyślałem, że z nią zerwałem....

Do rzeczy, rozmawiałem z przyjacielem o tym i zdecydowałem że to zakończę.
Z dwóch powodów:

1) Ona często mówi o małżeństwie, dzieciach itp. Ja się nie widzę jeszcze w roli męża /ojca. Mam parę rzeczy jeszcze do wyprostowania. Nie chcę tracić jej czasu obiecując zamieszkanie razem w Polsce i przyszłość razem, skoro tego nie widzę.

2) Główny powód - może to głupie ale to prawda. Od dłuższego czasu miałem poczucie że chciałbym jeszcze trochę poznać kobiety. Pochodzić na podryw z kolegami, do klubów itp. Jestem jeszcze młody, nie skończyłem studiów - możliwości jest dużo. To takie uczucie jakbyście chcieli kupić drogie auto, ale nie znacie się na nich. Testujecie 2, trzecie wydaje się ok. Ale macie ochotę popróbować więcej, żeby mieć szersze rozeznanie, w końcu wydajecie na nie dużo pieniędzy. Ale jest warunek, że jak obejrzycie kolejne to nie możecie kupić poprzedniego.

Być może te wątpliwości wynikają z odległości, pewnie tak.
Faktem jest że wczoraj to zakończyłem, dość kulturalnie.
Powiedziałem jej że widzę że chciałaby ze mną związać przyszłość, myśli o małżeństwie itp.
Ale z racji tego, że ja nie jestem tego pewien to nie chcę tracić kolejnego roku jej czasu żeby potem się okazało że zamieszkamy razem i wyjdzie że nie pasujemy do siebie.

Proszę o opinię mojego zachowania.
Z jednej strony czuję, że dobrze zrobiłem kończąc to.
Z drugiej, bardzo dobrze się dogadywaliśmy, ona inteligentna i z wyglądu 9-10/10.
Jedyny minus u niej, to że miała trochę problemów psychicznych (takie miałem wrażenie), często wymagała żebym mówił KC, dawał komplementy itp. Ale nie przeszkadzało mi to.
Sam mam za sobą trudne dzieciństwo, atmosfera w domu bardzo stresująca (ale to przeszłość bo tydzień temu się wyprowadziłem). Nawet mi się to podobało, że często rozmawialiśmy o naszym dzieciństwie, problemach w rodzinie itp.
Mimo że dzieli nas 2500km to czuję do niej dużo i minie sporo czasu zanim dam radę zapomnieć.
Nie wyobrażam sobie jej z innym facetem, ale z drugiej strony nie uśmiecha mi się też ciągnięcie tego przez kolejny rok.

Co sądzicie?