Jestem to nowa, lecz od jakiegoś czasu zaglądam na Wasze forum, żeby pogłębić wiedzę na temat męskiego myślenia. Nadszedł jednak monet, żeby poprosić o radę/pomoc, gdyż chyba wyczerpałam limit swoich damskich 'sposobow'. Uwaga - może być przydlugo. Parę lat temu poznałam przez znajomych pewnego mężczyznę. Na początku zupełnie zgrabnie nam się rozmawiało (zupełnie nie miałam zamiaru z nim flirtowac), ale z czasem wyszło zupełnie inaczej. Nasze rozmowy stawały się bardziej osobiste, pojawiały się pikantniejsze tematy. Postanowiłam, że chce go poznać. Nie bez znaczenia jest tu dzieląca nas odległość. Mieszka w innym kraju. Po pół roku internetowych konwersacji poleciałam do niego i spotkaliśmy się. Już na pierwszym spotkaniu zaiskrzylo i doszło do zbliżenia. Spędziliśmy trochę czasu razem i tu popełniłam pierwszy potężny błąd. Pierwsza zapytałam czy ta relacja to już związek. Tak, wiem... Nic mnie nie tłumaczy. Usłyszałam, że nie szuka związku ani żadnej poważnej relacji, że dla niego to tylko przyjaźń. Później utrzymywalismy stały kontakt internetowy przeplatany spotkaniami albo u mnie albo u niego (za każdym razem połączone z seksem). Rozumiemy się doskonale, codziennie wymieniamy przynajmniej parę wiadomości, a kiedy się widzimy jest zawsze świetnie (nie spędzamy czasu tylko w łóżku ale też na spacerach, wycieczkach i w inny rekreacyjny sposób). Jednak nic z tego nie wynika... Temat związku poruszałam delikatnie jeszcze parę razy. Zawsze słyszę że on to traktuje jako przyjaźń, nie chce mnie skrzywdzić ani sprawić że się zaangazuje bo tak będzie dla nas obojga lepiej.  W międzyczasie ja byłam w dwóch innych związkach (krótkich, raczej na pocieszenie) on też się z kimś spotykał parę razy ale ani z jednej ani z drugiej strony nie doszło do żadnych intymnych kontaktów z tymi osobami. Wiem, że ma duży problem z bliskością i fatalne doświadczenia z kobietami które go odrzucaly ale wiem też, że to niczego nie tłumaczy. Mimo tego, że nie chce związku wciąż inicjuje kontakt i zawsze ma czas żeby ze mną porozmawiać. Nigdy nie było również z jego strony żadnych wyznań w moim kierunku. Za to za każdym razem kiedy jakaś kobieta się nim interesuje to mi o tym opowiada, mimo że wprost mu powiedziałam, że z racji moich uczuć to średnio przyjemna sytuacja. Wygląda to tak, jakby celowo mnie wpieniał żeby zobaczyć czy mi dalej na nim zależy. (to tylko takie moje domysły) Znamy się w tej chwili już jak 'lyse konie', rozmawiamy o wszystkim, bardzo dużo o sobie wiemy i.... Dla mnie to trochę patowa sytuacja bo przywiazalam się do niego na tyle, że nie umiem zrezygnować z tej przyjaźni (ani z seksu który jest najlepszy) a wiem, czuję, że potrzebuję od niego czegoś więcej. Jak myślicie? Da się z tego cokolwiek wykrzesac? To jest świetny, ogarnięty facet, szkoda by było zmarnować taką fajną znajomość. PS Dodam jeszcze na koniec, że oprócz tego, że naciska na słowo przyjaźń, przy okazji różnych rozmów 'na temat' pojawił się też parokrotnie zarzut, że zbytnio naciskam, wywieram presję i to wszystko wygląda przez moje zachowanie nie jak przyjaźń a jak podchody na osiągnięcie 'celu'. Pomóżcie, bo już zglupiałam. Nigdy wcześniej nie miałam żadnych problemów z pozyskaniem tego typu zainteresowania u mężczyzn...