Witajcie,

Opowiem może na początku tak w skrócie, a później bardziej rozwinę swoje wątpliwości jakie z czasem zaobserwowałem w swoim związku. Mam 27 lat, jesteśmy ze sobą prawie od 8 lat w związku małżeńskim od 2 lat. Przed ślubem wiadomo zakochana para, wszystko pięknie ładnie tak jak książka pisze. Postanowiliśmy, że zamieszkamy razem aby się sprawdzić. Tak też to nastąpiło, wiadomo pierwsze między sobą zgrzyty itd - nazwijmy to okresem docierania, który trwa moim zdaniem do dnia dzisiejszego... Po drodze przed ślubem, wpadłem w nałóg hazardowy, oczywiście wszystko ukrywałem aż do pewnego czasu. Prawda wyszła na jaw, sam przed sobą przyznałem się, że mam przeogromny problem z którym chciałem raz na zawsze skończyć. Zapisałem się na terapie, a do dnia dzisiejszego żyję z trzeźwym umysłem. Pewnie się domyślacie przez co przeszła moja kobieta. Jednym słowem dramat w jej życiu. Straciłem fundamentalne w związku ZAUFANIE, które postanowiłem odbudować. Dała mi ostatnią szanse, którą nie miałem zamiaru spieprzyć. Nie było łatwo ale z czasem wszystko się powoli unormowało. Pobraliśmy się.

No właśnie i od tego momentu w naszym związku zaczęło się po prostu pierdolić. Żona zmieniła pracę, pracuje w takim miejscu o którym zawsze pragnęła. Praca w biurze razem z kolegą i koleżanką. W między czasie postanowiła wziąć się za siebie, zapisała się na siłkę. Zdrowy i aktywy tryb życia stał się jej life stylem. Zaznaczę, że wcześniej nie miała, żadnych pasji czy tam większych hobby, na które poświęcałaby tyle czasu. Nie ukrywam osobiście bardzo mi się to spodobało, bo wreszcie ujrzałem w niej zapał i chęć do czegoś co po prostu lubi robić. Nasz dzień wyglądał tak, że rano szliśmy do pracy, a popołudniami widywaliśmy się z powrotem w domu, potem kolacja, jakiś wspólny spacer, w weekendy w miarę możliwości wypad gdzieś w plener. Oczywiście nie zawsze tak było, z tego względu, że pracuję na dwa etaty, stres i zmęczenie nie raz dawało mi się we wznaki, a co z tym idzie, brak chęci na wieczne siedzenie popołudniami w kuchni, pomaganie żonie w przygotowaniu posiłków, wspólne spacery itp. Uwierzcie, że ewidentnie jej się to zaczęło nie podobać, zaczęły się kłótnie, potem większe, że nie chce jej pomagać itd. Starałem się jej to wszystko wytłumaczyć ale ona dalej swoje. 8 godzin przesiedzi na dupie, potem idzie to wszystko rozładować na siłce i dalej jej mało... Może to głupio zabrzmi ale uwierzcie mi na słowo, 99% kłótni prowokowała właśnie ona i kurwa o same pierdoły, aż wstyd o tym Wam pisać. Z sexem również nastąpiły zmiany, z 2-3 razy w tygodniu na 4-5 razy w miesiącu, a że jestem osobą, która wręcz kocha sex takie funkcjonowanie kompletnie zaczęło mi nie odpowiadać o czym jej zakomunikowałem. Tłumaczyła się tym, że nie jest mną i ma "MNIEJSZE" potrzeby. Klasyczny sex zaczęła zastępować blowjobem, który owszem był często ale na dłuższą metę wcale nie był taki satysfakcjonujący jak zwyczajne w Świecie klepanie swojej baby po dupie. Zacząłem oglądać więcej filmów porno, żonie się to nie podobało przez co miała kolejne preteksty do kłótni. Nasze życie kręciło się jak karuzela, ale karuzela przeróżnych emocji, raz było dobrze raz było źle i tak w kółko. Zaobserwowałem w sobie pewne zmiany. Ze spokojnego faceta, zrobiłem się coraz bardziej nerwowy i to nawet na rzeczy i sytuacje, które wcześniej zwyczajnie w życiu bym olał. U niej było podobnie, czuje, że straciła do mnie szacunek i pozwalała sobie na coraz więcej. Zdarzały się przekleństwa w moją stronę, które nie powinny mieć w ogóle miejsca, coraz częstsze zwalanie winy na moją osobą. Moje ego i pewność siebie zaczęło spadać. Po dłuższym czasie zauważyłem, że zwyczajnie dałem jej wejść sobie na głowę.

Ale do czego zmierzam, mam pewne rozkminy czemu się tak między nami dzieje jak dzieje i chciałbym żebyście w jakiś sposób mnie ukierunkowali. Przedstawię Wam zaraz kilka sytuacji, które miały miejsce. Zacznę od tego, że z jakiś rok temu żona po przyjściu z pracy opowiedziała mi, że po wyjściu z domu podeszła do niej pewna dziewczyna, która poprosiła ją aby mogła przekazać kanapki dla swojego chłopaka, po czym okazało się, że jest to narzeczona mojej żony kolegi z pracy. Oczywiście, zastanawiała się czemu to zrobiła i czemu sama osobiście nie mogła mu tego przekazać. Ale na tym nie koniec. Moja żona często wrzuca na social media różne zdjęcia, które UWAGA obserwuje w dzień w dzień właśnie narzeczona tego kolegi z pracy. Szczerze, mieliśmy z tego zawsze kupe śmiechu, bo stwierdziliśmy, że dziewczyna musi mieć jakieś kompleksy, że podgląduje codziennie obcą dla niej dziewczynę. Trwało to i trwa do dnia dzisiejszego ale z czasem wyszła z ust mojej żony cała prawda dlaczego tak to się wszystko dzieje. Okazuje się, że moja żona w trakcie jak i po pracy koresponduje ze swoim kolegą z pokoju. Zapytawszy się po co to robi i o czym ze sobą piszą zawsze tłumaczy się tym, że są to rozmowy tylko i wyłącznie związane z ich pracą. Ale któregoś dnia temat rozmów nie był do końca taki jak przedstawiała mi moja żona. Razem ze swoim kolegą z pracy i koleżankami mieli jechać na wspólny wyjazd w delegacje na kilka dni, korespondując z nim wspomniała, że po zajęciach mogliby wszyscy wspólnie wyskoczyć gdzieś na miasto zjeść jakiś obiad, a wieczorem wyskoczyć na piwo.

I od tego momentu zaczęły się dziać dziwne różne rzeczy Chłop oczywiście nie pojechał na tą delegacje, potem wziął na pewien czas l4 w pracy. Oczywiście moja żona nie wiedziała co się takiego stało. Siedząc kiedyś w pracy dostała od niego wiadomość, że na razie nie wraca do pracy, bo musi ratować swój związek. Chłop wrócił, żona nie pytała co się wydarzyło, nie ciągnęła go za język. Temat ucichł. Pewnego razu wróciła z pracy poddenerwowana i zmieszana, opowiedziała mi, że jej kolega zaczął się w stosunku do jej osoby bardzo dziwnie zachowywać, gdy zostawali razem w pokoju potrafił ni z dupy ni z pietruszki ,np. ją obrazić, skrytykować jej zdjęcia, które wrzuca w internet, a na drugi dzień potrafił być potulny jak baranek, potrafił jej pomóc , potrafił z nią normalnie porozmawiać. Oczywiście te sytuacje między nimi się powtarzały. Widać było po niej, że nie podoba jej się jego zachowanie. Powiedziałem jej, że mam przeczucie, że gościu ma jakieś problemy ze swoją dupeczką i swoje kompleksy wyładowuje właśnie na niej. Chłop zwyczajnie nią manipuluje. Powiem Wam, że nigdy z ręką na sercu nie byłem jakoś zazdrosny o swoją żoną, w sumie nie wiem czemu tak było, nie czułem tego po prostu. Ale gdy mi powiedziała o tych sytuacjach co ten typ jej odwala nie spodobało mi się to i od tamtej pory zaszufladkowałem go w odpowiednie miejsce.

Spokojnie historia jeszcze się na tym nie kończy. Pewnego wieczoru niespodziewanie dostaje wiadomość na fb od jakieś typki, którą nie znam i która w sumie nie wiem po co do mnie napisała, ale rozmowa wyglądała mniej więcej cześć, co tam, jak tam? WTF
Olałem ją, ą o tej sytuacji opowiedziałem mojej żonie. Jakoś bez większych emocji to odebrała. Mija miesiąc kolejny wieczór i kolejna wiadomość od tej samej laski. Znów ten sam tekst, z mojej strony kolejne lustro, wyjebka i znów opowiedziałem o tym mojej żonie ale o dziwo powiedziała mi, że jak chce to mogę sobie z nią poflirtować, bo flirt to nic takiego złego... Zdziwiło mnie to trochę, bo od kiedy z nią jestem nigdy nie przyszło mi na myśl aby pisać sobie z innymi laskami. W sumie temat poszedł w zapomnienie.

Kolejna sytuacja, która siedzi mi w głowie to ta, w której podjąłem rozmowę ze swoją żoną o jej fantazjach erotycznych. Zaproponowałem jej odgrywanie jakiejś z ról z uwagi na to, że kobiety dobrze się w tym czują. Na początku nie bardzo chciała w to brnąć ale z czasem zaczęła się rozkręcać. I wiecie co mi powiedziała? Że wyobraża sobie pokój, w którym siedzi elegancko ubrana, a razem z nią przystojny facet w garniaku, który udaje niedostępnego i przechodząc obok niej przypadkowo się o nią otrze itp. Deja Vu? Hmm wiecie co? Pierwszy raz w jej oczach widziałem takie zafascynowanie, oczy zrobiła jak pięć złotych ale zauważyłem też, że zrobiła się momentalnie bordowa jak burak. Przerwała swoją fantazję, poczuła, że połknęła mój haczyk i dobrze o tym razem wiedzieliśmy. Dało się to wyczuć. Rozmowy już nie zdążyliśmy kontynuować, bo musieliśmy wyjść. Nie dawało mi to spokoju i chciałem wrócić do kontynuacji jej fantazji.

Tego samego dnia pojechaliśmy na wspólną imprezę na której się dobrze bawiliśmy aż do momentu gdy mnie uderzyła mocno w twarz podczas tańca tłumacząc się tym, że klepnąłem ją w tyłek... Kurwa zagotowałem się w środku, powiedziałem, że ja takiego czegoś nie traktuje, nie podoba mi się to co zrobiła i jej dziękuję za zabawę. Oczywiście wiecznie obrażona, usiadła i do końca imprezy siedziała jak kot srający, a ja się dobrze bawiłem. Wróciliśmy do domu, postanowiłem, że dopóki mnie za to nie przeprosi, nie odezwę się do niej.

Mija dzień cisza i telefon, że mojej żonie zmarł ojciec. Następny tydzień wyjęty z życia, później powrót do domu i decyzja, że zamieszkamy na jakiś czas u jej matki aby nie została z tym wszystkim sama. Mija kolejny dzień przychodzi z pracy, nie przywitała się jak to robiła zazwyczaj, poszła do kuchni zjeść obiad. Przychodzę do niej zagaduje, odpowiada, bo odpowiada i znów zaczyna szukać pretekstów do kolejnej kłótni o byle gówno. Podczas kłótni, oznajmia mi, że w ogóle nie ma we mnie wsparcia, że w pracy może liczyć na swoich kolegów i koleżanki a na mnie nic... Grzecznie spytałem co takiego robię źle albo czego nie robię, a robią to jej koledzy i w jaki sposób mogę jej do kurwy nędzy pomóc? Powiedziałem, że jej bardzo mocno współczuję utraty ojca ale nie może teraz szukać byle pretekstu aby kłócić się o byle co zasłaniając się śmiercią ojca. Oczywiście oburzona wyszła z kuchni i od tamtej pory do dnia dzisiejszego słowem się do mnie nie odezwała. A trwa to już 3 tydzień. Wyprowadziła się do matki i będąc któregoś dnia w pracy dostaje smsa "pamiętaj ze nigdy Ci tego nie wybaczę, kiedy los wystawi cię na taką próbę to z pełną premedytacją zrobię to samo co ty robisz nawet się nie zawaham". Odbiłem po jakimś czasie piłeczkę zmieniłem temat rozmowy a ona dalej swoje "obiecuje, że tak zrobię, mam męża tylko na papierze". Odpisałem jej, że ma racje jak zawsze, niech robi sobie co chce i jak uważa. Napisałem, że nigdy na swojej drodze nie spotkałem tak wyrachowanej osobowości, która w tak mistrzowski sposób, wywołuje poczucie winy u innej osoby, niemalże perfekcja, według mnie te małżeństwo jest totalnym nieporozumieniem.

Wiem rozpisałem się ale czuje, że muszę o wszystkim się z Wami podzielić. A teraz szczerze, co o tym wszystkim myślicie? Za każde Wasze opinie będę Wam bardzo wdzięczny. Jak myślicie czy jej zmiana w zachowaniu w stosunku do mojej osoby może mieć zalążek w historii z jej kolegą z pracy? A może pójść z nią do psychologa albo poradni małżeńskiej? Sam nie wiem co o tym mam wszystkim myśleć, mija 3 tydzień, coraz bardziej ten związek staje mi się być obojętny ale też dużo rozkminiam rzeczy, które wcześniej nie widziałem. Tak jak wyżej napisałem, czuję, że w pewnym okresie dałem sobie wejść na łeb a ona to wykorzystuje. Czuję, że straciła mój szacunek i nie wyobrażam sobie na ten moment jakieś poprawy, próbowaliśmy już nie raz ratować ten związek i zawsze wracaliśmy do punktu wyjścia. Zapomniałem dodać, że nigdy nie sprawdzałem jej telefonu ani kompa, ufałem jej, przypominam sobie, że zawsze miała poblokowany telefon i któregoś razu jak chciałem coś do niego luknąć to z nerwami odblokowywała mi go i patrzyła co robię, na lapku również ma blokadę.

Wytrwałym wielkie DZIĘKUJE na poświęcenie swojego czasu na przeczytaniu tego tekstu.

Pozdrawiam.